انتونی کوئین

آنتونی کوئین. آنتونیو رودولفو اوکزاکا کوئین (به انگلیسی: Antonio Rodolfo Quinn Oaxaca) (زاده ۲۱ آوریل ۱۹۱۵ - درگذشته ۳ ژوئن ۲۰۰۱) هنرپیشه، نویسنده و نقاش مکزیکی آمریکایی بود. او یکی از بازیگران نامدار هالیوود بود.
راه شیری (۱۹۳۶)
بوکانیر (۱۹۳۸)
جزیره مردان گمشده (۱۹۳۹)
تیم اضطراری (۱۹۴۰)
راه مراکش (۱۹۴۲)
حادثه اوکس بو (۱۹۴۳)
بوفالو بیل (۱۹۴۴)
کالیفرنیا (۱۹۴۷)
زنده باد زاپاتا! (۱۹۵۲)
آتیلا (۱۹۵۴)
اولیس (۱۹۵۴)
جاده (۱۹۵۴)
باد وحشی است (۱۹۵۵)
شور زندگی در نقش پل گوگن (۱۹۵۶)
گوژپشت نتردام (۱۹۵۶)
ثعلب سیاه (۱۹۵۸)
آخرین قطار گان هیل (۱۹۵۹)
بی گناهان وحشی (برف های خونین) (۱۹۶۰)
توپ های ناوارون (۱۹۶۱)
باراباس (۱۹۶۱)
مرثیه برای یک سنگین وزن (۱۹۶۲)
لورنس عربستان (۱۹۶۲)
فرمان گمشده (۱۹۶۳
اسب کهر را بنگر (۱۹۶۴)
ملاقات (۱۹۶۴)
زوربای یونانی (۱۹۶۴)
باد سخت در جامائیکا (۱۹۶۵)
ساعت بیست و پنج (۱۹۶۷)
توپ های سان سباستین (۱۹۶۸)
راز سانتا ویتوریا (۱۹۶۹)
استاد مرده (۱۹۷۳)
قرارداد مارسی (۱۹۷۴)
ارث (۱۹۷۶)
رسالت در نقش حمزة بن عبدالمطلب (۱۹۷۶)
عیسی ناصری (۱۹۷۷ تلویزیونی)
فرزندان سانچز (۱۹۷۸)
کاروان ها (۱۹۷۸ در ایران فیلم برداری شد)
گذرگاه (۱۹۷۹)
عمر مختار: شیر صحرا (۱۹۸۱)
انتقام (۱۹۹۰)
تب جنگل (۱۹۹۱)
آخرین حرکت قهرمان (۱۹۹۳)
کسی برای دوست داشتن (۱۹۹۴)
گوتی (۱۹۹۶)
انتقام آنجلو (۲۰۰۲)
راه رفتن روی ابرها (۲۰۰۲)
آنتونی کوئین در منطقه فقیرنشین چی واوا مکزیک از پدری ایرلندی-مکزیکی و مادری مکزیکی-سرخ پوست به دنیا آمد. در یکی از مناطق نزدیک لس آنجلس، کالیفرنیا بزرگ شد و مدرسه را زودتر از وقت موعود ترک کرد. در ۱۰ سالگی پدرش را از دست داد.
قبل از اینکه هنرپیشه شود، بوکسر و نقاش بود و به کارهای گوناگون از جمله کارگری کشتارگاه پرداخت. علاقه اش به تحصیل او را به رشته معماری کشاند. دلش می خواست بازیگر شود اما هیچ کس حاضر نبود به جوانی که هنوز زبان انگلیسی را با لکنت حرف می زد، نقش بدهد. در ۱۹۳۶ به طور اتفاقی چند دقیقه نقش یک سرخ پوست را بازی کرد و چنان خوب که تحسین گری کوپر اسطوره سینمای وسترن را برانگیخت.
بعداز آن کارگردان ها به سراغ او آمدند اما فقط برای ایفای نقش سرخپوست ها یا بزهکارها. در سال ۱۹۴۷ در تئاتر «اتوبوسی به نام هوس» نقش استنلی کوالسکی را بازی کرد. پنج سال بعد (۱۹۵۲) به خاطر بازی در نقش برادر امیلیانو ساپاتا در فیلم زنده باد زاپاتا! برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. جاده و گوژپشت نتردام بازی های درخشان بعدی او بودند.. آنتونی کوئین اسکار دوم خود را در سال ۱۹۵۶ برای هشت دقیقه بازی در نقش پل گوگَن در شور زندگی. دهه ۶۰ دهه کوئین بود. توپ های ناوارون، لورنس عربستان و زوربای یونانی باعث شهرت او در سراسر جهان شد.