تفریح

تفریح در لغت به معنای فرح و خوشی و عیش و تماشا و تفرج و گشت و لهو و بازی می باشد. و در مفهوم به اعمالی گفته می شود که توسط افراد در زمان فراغت انجام می گیرد و باعث بازگشت شخص به حال تعادل و طبیعی می شود. تفریح در واقع شامل آن دسته از فعالیت ها می شود که افراد آن ها را برای خودشان، برای شوخی، سرگرمی، برای بهبود خود یا برای اهدافی که خودشان تعیین می کرده اند انتخاب می کنند. نه به خاطر سود و منفعت ها یا اهدافی که جامعه برای ایشان تعیین می نماید. در واقع تفریح، همان وقت آزاد نیست؛ برای مثال بعضی مردم وقت آزاد زیادی دارند، اما نمی دانند چگونه از آن استفاده کنند و آن را تفریح تلقی می کنند. اما برای تفریح، داشتن وقت آزاد ضروری است.
تفریح و زندگی فعال برای سلامتی فرد اهمیت دارد.
تفریح و پارک ها باعث تقویت بنیاد خانواده و ایجاد جوامعی سالمتر می شود.
تفریح هزینه های مربوط به مراقبت های پزشکی، خدمات اجتماعی و پلیس و دادگستری را کاهش می دهد.
تفریح و گردشگاه ها مولد قوی اقتصادی به شمار می رود.
جامعه شناسان، اوقات فراغت را به دو دسته اصلی تفریح فعالانه و منفعلانه تقسیم می کنند. این تقسیم بندی را می توان در مورد تفریح ها هم به کار برد. در تفریح فعال برای خوش گذراندن انرژی جسمی یا انرژی روانی صرف می کنیم. بعضی وقتها برای تفریحمان انرژی ذهنی می گذاریم. مثلاً وقتی کتاب می خوانیم یا نقاشی می کشیم. به هر حال تفریح های فعال همیشه با هیجان همراه هستند.
برخلاف تفریح فعال، در تفریح منفعل انرژی جسمی یا ذهنی زیادی صرف نمی کنیم. واضح ترین نمونه تفریح منفعل، تماشای تلویزیون است البته به هر حال موقع تماشای تلویزیون فعالیت ذهنی می کنیم، اما هر چه برنامه ای که تماشا می کنیم عامه پسندتر باشد، کمتر ذهن ما را درگیر می کند. در تفریح منفعلانه بیشتر از اینکه مختار باشیم، تسلیم هستیم.
تفریح انسان را از بیماری های روانی همچون افسردگی حفظ میکند

[ویکی فقه] خوش گذرانی را تفریح گویند و از آن به مناسبت در باب صلات نام برده شده است.
تفریح کردن بنفسه امری مباح است مگر آنکه با کارهای حرام در شرع مقدّس، مانند تفریح با آلات لهو قمار بازی و غیر آن توأم گردد.
از آنجا که حکم اوّلی تفریح جواز و اباحه است، سفر حتّی به قصد خوش گذرانی و شادمانی موجب قصر نماز می‏شود، مگر سفر به قصد شکار ـ در فرضی که غرض از شکار صرف تفریح باشد و نه تأمین نیاز زندگی ـ که نماز در آن تمام است.
برخی چنین سفری را از مصادیق سفر معصیت دانسته‏اند.