فابیوس ماکسیموس

فابیوس ماکسیموس با نام کامل کوئینتوس فابیوس ماکسیموس، یک سیاستمدار برجسته رومی است که در روم و در حدود ۲۸۰ قبل از میلاد به دنیا آمد و در همان شهر روم و به تاریخ ۲۰۳ قبل از میلاد درگذشت، ماکسیموس برای ۵ مرتبه به درجهٔ کنسولی روم نائل گردید (سال های ۲۳۳، ۲۲۸، ۲۱۵، ۲۱۴ و در نهایت ۲۰۹ قبل از میلاد)، وی همچنین دو مرتبه به منصب دیکتاتوری روم نائل گردید در ۲۲۱ و مجدداً در ۲۱۷ پیش از میلاد، او همچنین در تاریخ ۲۳۰ قبل از میلاد عهده دار منصب افسر تفتیش روم بود، ماکسیموس ملقب به کونکتاتور بود که در زبان لاتین به معنی تعلل یا درنگ می باشد و انتساب این لقب به او به مناسبت راهبرد نظامی تاخیری اش در اعزام سربازان در طول دوران جنگ دوم کارتاژی بود، از این سردار برجسته رومی به عنوان پدر جنگ های چریکی هم یاد می شود چرا که مبدع تاکتیک حمله و هدف قرار دادن خطوط تدارکاتی دشمن در زمان نبرد بود که به نوبهٔ خودش در آن زمان ترفندی جدید و نوظهور بود
جنبش فابیانیسم
دومین جنگ کارتاژ

فابیوس ماکْسیموس (Fabius Maximus)
(نام اصلی: کوئینتوس فابیوس ماکسیموس وِروکوسوس) سردار رومی (۲۶۰ـ۲۰۳پ م). به دلیل شیوه های جنگی اش برضد هانیبال (۲۱۷ـ۲۱۴پ م)، که دایم به لشکریان هانیبال شبیخون می زد؛ اما هرگز با آن ها مستقیماً نمی جنگید، به او لقب «تأخیرانداز» دادند.