کلمه جو
صفحه اصلی

بابااحمدی

لغت نامه دهخدا

بابااحمدی. [ اَ م َ ] ( اِخ ) جزء طایفه دورکی از ایل بختیاری ایران شعبه ای از هفت لنگ. دارای شعب ذیل مباشد: کشکی ، سراج الدین وند، درویش ، اوینه. ( جغرافیای سیاسی کیهان ص 73 ).

دانشنامه عمومی

بابااحمدی، یا طایفه بابااحمدی، که در گویش بختیاری؛ بامیدی خوانده می شود، یکی از طوایف ایل بختیاری، از شاخه هفت لنگ و از باب دورکی می باشد، که از ۲ تیره بزرگ و هر تیره بنوبه خود، از تش ها و اولاد مختلفی تشکیل می شوند.
برام
کوهی
ادیوی
انفردینی
درویش آدمی
درویش میرحاج
سراجدین
کشکی
●اولاد میرزا عبداللّه

واژه نامه بختیاریکا

از قرن 8 بزرگترین واحد ایل بختیاری از تیره تبدیل به طایفه گردید. چهارلنگ و هفت لنگ تعریف شد و از آن تاریخ تحولات زیادی در زمینه جغرافیا، تقسیمات بصورت مداوم بوجود آمد. بدین سبب هنوز اجماعی بر روی چارت بختیاری وجود ندارد. برآیند نظریات متعدد از میان کتب و ماخذ شفاهی بدین گونه می باشد. ( ت ) ( ط ) دورکی شامل تش های کشکی؛ سراج الدین؛ درویش آدینه و اولادان ( انفردینی؛ شیخ؛ القاس؛ شنبه؛ ادیوی؛ کوهی؛ میرحاج؛ اولاد میرزاحسین؛ اولادکاظم؛ اولاد محمدرضا؛ اولاد کریم؛ اولاد عرب؛ اولادشنبه؛ اولاد باوا؛ اولاد سمال؛ اولاد خداداد و )

پیشنهاد کاربران

طایفه بابا احمدی ایل دورکی لر بختیاری
نام های دیگر طایفه به زبان لری بختیاری
( بامدی. با میدی. بامری. بوهمدی )

ساکن در خوزستان. چهارمال بختیاری. . اصفهان


کلمات دیگر: