سلوکوس

نام چند تن ازشاهان سلوکی : سلوکوس اول . ملقب به نیکاتور ( فاتح ) سردار اسکندر مقدونی ( و. حدود ۳۲۵ - ف . ۲۸٠ / ۲۸۱ ق . م . ) موسس سلسله سلوکی در آسیا در ۳۱۳ ق . م . از میان همه جانشینان اسکندر سلوکوس بیشتر از دیگران بافکار فاتح مقدونی آشنا بود و بنظر میرسید که که برای شناختن و ادراک جهان ایران و اتحاد با آن از همکاران خود مستعدتر بوده است . وی از زمان تسخیر شوش بسمت فرماندهی تشکیلات سواره نظام نجبای ایرانی منصوب شد و آنها را بواحدی متشابه شامل چند ده هزار جنگجو در آورد. او با اپامه که از خانواده ای از نجبای ایرانی بود ازدواج کرد. وی سلسله ای تاسیس کرد که در آن خون ایرانی با خون مقدونی متساویا ممزوج گردید . سلوکوس والی بابل شد و عاقبت شاهنشاهی هخامنشی را که مرکب از مصر و دنباله سراشیب آن که از فلسطین و سوریه جنوبی تشکیل میشد و چند بخش از سرزمین آسیای صغیر بود- بارث برد. خود او از متصرفات خویش چیزی بکسی تسلیم نکرد باستثنای چند قطعه که در سرحد های شرقی - رخج و گدرزیا به چندرا گوپتا پادشاه هند- در عوض فیلمهایی که وی میبایست بفرستد تا سلوکوس بتواند سرحدهای غربی کشور خود را حفظ کند - داد. او برای پسرش سرزمینهای پهناور و مسکون از جمعیت بسیار - که چنانکه حدس زده اند بالغ بر سی میلیون تن میشد - باقی گذاشت اما بمحض فوت وی تجزیه و تحلیل شاهنشاهی او شروع شد و این عمل بتدریج تا انقراض سلسله سلوکی ادامه یافت . یا سلوکوس دوم . ملقب به کالی نیکس ( فاتح درخشان ) ( و . ۲۶۵ ق . م .- جل.۲۴۶ - ف.۲۲۶ ق . م . ) یا سلوکوس سوم . ملقب به سوتوکرونس ( منجی نجات دهنده ) ( جل.۲۲۶- مقت.۲۲۳ ق . م . ) یا سلوکوس چهارم . ملقب به فیلوپاتر ( پدر دوست محب الاب ) ( پادشاه از ۱۸۷ تا ۱۷۵ ق . م . ) یا سلوکوس پنجم . ملقب به نیکاتور ( فاتح ) دوم ( پادشاه در ۱۲۵ ق . م . ) یا سلوکوس ششم . ملقب به اپیفانس ( مشهور ) ( پادشاه از ۹۶ تا ۹۵ ق . م . )
نام چند تن از شاهان سلوکی

سلوکوس. [س ِ ل ُ کُس ْ ] ( اِخ ) نام چند تن از شاهان سلوکی. سلوکوس اول. ملقب به نیکاتور ( فاتح ) سردار اسکندر مقدونی ( و حدود 325، فوت 281 و 280 ق.م. ). مؤسس سلسله ٔسلوکی در آسیا. رجوع به سلوکیان شود. در سال 313 ق.م. از میان همه جانشینان اسکندر سلوکوس بیشتر از دیگران به افکار فاتح مقدونی آشنا بود و بنظر میرسید که برای شناختن و ادراک جهان ایرانی و اتحاد با آن ازهمکاران خود مستعدتر بوده است. وی از زمان تسخیر شوش بسمت فرمانده تشکیلات سواره نظام نجبای ایرانی منصوب شد و آنها را بواحدی متشابه شامل چند ده هزار جنگجودرآورده. اول با آپامه که از خانواده ای از نجبای ایرانی بود ازدواج کرد. وی سلسله ای تأسیس کرد که در آن خون ایرانی با خون مقدونی متساویاً ممزوج گردید. سلوکوس والی بابل شد و عاقبت شاهنشاهی هخامنشی را که مرکب از مصر و دنباله سراشیب آن که از فلسطین و سوریه جنوبی تشکیل میشد و چندین بخش از سرزمین آسیای صغیر بود به ارث برد. خود او از متصرفات خویش چیزی بکسی تسلیم نکرد به استثنای چند قطعه که در سرحدهای شرقی مارفج و گدرزیا به چند راکوتپا پادشاه هند در عوض فیلهائی که وی میبایست بفرستد تا سلوکوس بتواند سرحدهای غربی کشور خود را حفظ کند داد. او برای پسرش سرزمینهای پهناور و دارای جمعیت بسیار که چنانکه حدس زده اند بالغ بر سی میلیون تن میشد باقی گذاشت ، اما بمحض فوت وی تجزیه و تحلیل شاهنشاهی او شروع شد، و این عمل بتدریح تا انقراض سلسله سلوکی ادامه یافت.
سلوکوس دوم : ملقب به کالی نیکس ( فاتح درخشان ) ( و حدود 265 ق.م. جلوس 246، فوت 226 ق.م. ).
سلوکوس سوم : ملقب به سوتر کرونس ( منجی ، نجات دهنده ) ( جلوس 226 ق.م. ).
سلوکوس چهارم : ملقب به فیلوپاتر ( پدر دوست ، محب الاب ) ( پادشاه از 187 - 175 ق.م. ).
سلوکوس پنجم : ملقب به نیکاتور ( فاتح ) دوم ( پادشاه در 125 ق.م. ).
سلوکوس ششم : ملقب به اپیفانس ( مشهور ) ( پادشاه از 96 - 95 ق.م. ). ( از فرهنگ فارسی معین ). رجوع به سلوکیان و ایران باستان شود.