مدرسه علمیه تهران

سعید نفیسی
شجاع الدین شفا
انور خامه ای
نورعلی تابنده
احسان طبری
جهانگیر قائم مقامی
ناصر کاتوزیان
شاهرخ مسکوب
همایون خرم
ابوالحسن بنی صدر
بهمن فرمان آرا
اسفندیار منفردزاده
علیرضا مشایخی
عبدالکریم قریب
سردار فاخرحکمت
محمود مهران
غلامحسین رهنما
صادق هدایت
امیرعباس هویدا
مدرسهٔ علمیهٔ تهران در اردیبهشت ماه سال ۱۲۷۷ خورشیدی توسط انجمن معارف تشکیل شد و بعد از دارالفنون دومین مرکز آموزشی ایران و اولین دبیرستان کشور محسوب می شود.
مدرسه علمیه قبل از مشروطه و تحت نظر انجمن معارف با ریاست میرزا محمود احتشام السلطنه و مدیریت علی خان ناظم العلوم و همراهی میرزا حسن تبریزی معروف به رشدیه، یحیی دولت آبادی ناظم اطبا و با نظارت جعفر قلی خان نیر الملک وزیر علوم وقت ایجاد شد ساختمان اولیه این مدرسه در انتهای خیابان لاله زار پشت شهرداری منزل انیس الدوله بود. بنا به نوشته یحیی دولت آبادی: موضوع ایجاد مدرسه علمیه در هفتمین جلسه ین مدرسه گذاشته شد و مطابق آنچه در اساس نامه انجمن آمده بود این مدرسه برای افراد بی بضاعت و فقیر این امکان را فراهم می آورد تا بدون پرداخت شهریه تحصیل کنند. این مدرسه در دو بخش ابتدایی و علمیه (دبیرستان) تشکیل شد. مسوولیت بخش ابتدایی با محمد صفی ناظم العلوم و دوره علمیه با کاظم مرزبان بود.
بعد از منزلانیس الدوله خانه «حاج سیف الدوله» در خیابان جمهوری (شاه آباد) سپس منزل علاءالملک در خیابان صفی علیشاه (خانقاه) و سپس خیابان اکباتان و باغ نگارستان اماکنی بودند که مدرسه علمیه چندی در آنجا به فعالیت خود ادامه تا سرانجام در سال ۱۳۱۶ شمسی مدرسه امروزی «علمیه» تبدیل به دانشسرای عالی شده و در کنار مدرسه سپهسالار توانست برای خود ساختمانی تهیه کرده و مستقر شود. اما این ساختمان نیز در سال ۱۳۸۲ به دلیل آنچه طرح توسعه مجلس شورای اسلامی و احداث ساختمان جدید خوانده شد تخریب و در اختیار مجلس شورای اسلامی قرار گرفت؛ و اینبار مدرسه علمیه به ابتدای خیابان جمهوری منتقل گردید و ساختمان مدرسه شریعتی (شاهدخت) به این مدرسه تاریخی واگذار شد.