کلمه جو
صفحه اصلی

ابومنصور معمری

دانشنامه عمومی

اَبومَنْصور مَعْمَری (مُعَّمَری) وزیر ابومنصور محمد بن عبدالرزاق، سپهسالار و فرمانروای طوس و خراسان در روزگار سامانیان بود که شاهنامهٔ ابومنصوری در دوران او تدوین شده است. از عبارت «درود…برمحمد (ص) و اهل بیت و فرزندان او…» در مقدمهٔ شاهنامهٔ ابومنصوری می توان احتمال داد که ابومنصور معمری همچون ابومنصور محمد بن عبدالرزاق، گرایش های شیعی داشته است. نام ابومنصور معمری در مقدمهٔ شاهنامهٔ بایسنقری، سعود بن المنصور المعمری آمده که در خدمت پدر ابومنصور محمد بن عبدالرزاق نیز بوده است.
شاهنامهٔ فردوسی
در روزگار سامانیان که کوشش های فراوان برای احیاء و ترویج فرهنگ و زبان فارسی صورت می گرفت، ابومنصور معمری از سوی ابومنصور محمد بن عبدالرزاق مأمور شد که «خداوندان کتب را از دهقانان و فرزانگان» از طوس و دیگر شهرهای خراسان فراز آورد تا تاریخ و داستان های کهن ایران را از زبان پهلوی به فارسی دری ترجمه و تدوین کنند.براساس مقدمهٔ شاهنامهٔ ابومنصوری، نسب ابومنصور معمری و ابومنصور محمد بن عبدالرزاق از طریق فرمانروایانی مشهور به کنارنگ به منوچهر پیشدادی می رسد. گرچه بیرونی اینگونه سلسله نسب ها را برساختهٔ سخن پردازان دانسته، اما به گفتهٔ مینورسکی، سلسله نسب های این دو تن تا کنارنگ می تواند بهره ای از حقیقت داشته باشد.

دانشنامه آزاد فارسی

اَبومَنصور مُعَمِّری ( ـ پس از ۳۴۶ق)
دولتمرد ایرانی و مؤلفِ کهن ترین روایت منثور از شاهنامه. در وزارت ابومنصور بن محمد بن عبدالرزاق ( ـ۳۵۰ق)، سپهسالار خراسان بود و هنگامی که ابومنصور گروهی از دانایان خراسان را به تألیف شاهنامه فراخواند، ابومنصور معمری را به سرپرستی آن برگزید. پس از تألیف کتاب، ابومنصور مقدمه ای بر آن نوشت (۳۴۶ق) که در شمار کهن ترین آثار تاریخ دار نثر فارسی و از منابع اصلی فردوسی در سرودن شاهنامه بوده است.


کلمات دیگر: