مشاعره

مسابقه شعر خوانی، از بر خواندن شعر در موضوع های مشخص ویا خواندن بیت های که با حرفی معین آغاز شود

همسـُرایی

( مشاعره ) مصدر باب مفاعله به معنای مشارکت و شریک شدن دو نفر در شعر گفتن است. و کلمه شاعر اسم فاعل و از ریشه شَعَر به معنای مُو دلیل نامیدن این اسم برای شاعر به این دلیل است چون شاعر امور پنهانی و امور نازکی که محتاج به دقت بیشتر و ظرافت هر چه تمام تر است را برای مردم در معرض دید قرار می دهد همان طور که مو ریز و نازک است و نیاز به دقت بیشتر و ظرافت هر هرچه تمام تر دارد تا برای مردم نمایان شود.

خواندن شعر مولوی ای خوش منادی های تو درباغ شادی های تو

ازفارسی ب لاتینی

مُشاعِره: نوعی بازی یا مسابقه ی شعرخوانی از حافظه است بین دو یا چند نفر؛ شعرهایی را که مشاعره کنندگان می خوانند، ممکن است سروده های فی البداهه خودشان باشد و یا اشعارِ دیگر شاعران؛ به این نحو که دو یا بیش از دو نفر در آن شرکت می کنند و نفر اوّل یک بیت شعر از حافظه می خواند و نفر دوّم نیز از حافظه بیتی را می خواند که باید اوّلین حرف آن بیت با آخرین حرفِ بیتِ شعری که شخصِ قبلی خوانده است، آغاز شود و اگر نفر سوّم و چهارمی باشد به همان ترتیب پیش می روند و یا به این روش که طرفی یک بیت شعر می خواند و طرف دیگر باید یک بیت شعر دقیقاً در همان مضمون بخواند و یا اینکه یک نفر در مقامِ داور بین مشاعره کنندگان قرار می گیرد و به ترتیب واژه ای را به یک مشاعره کننده و واژه ی متفاوتی را به یک مشاعره کننده ی دیگر می دهد و ایشان هر یک باید بیتی بخوانند که آن واژه در آن بیت به کار رفته باشد و بدین نحو ادامه می دهند تا اینکه یکی از ایشان شعری برای خواندن نداشته باشد و در نتیجه دیگری برنده می شود.
شایان ذکر است که خودِ واژه ی ( مُشاعَره ) از همان واژه ی ( شِعر ) اشتقاق شده است و عربی است.