ایست قلبی

ایست قلبی یا آرست قلب (به انگلیسی: Cardiac arrest) یا ایست قلبی ریوی در پزشکی، به صورت توقف گردش خون شناخته می شود. در این حالت عضلهٔ قلب هیچ گونه انقباضی نداشته و قلب هیچ خروجی و جریان خونی ندارد. ایست قلبی یکی از شرایطی ست که ممکن است برای یک پزشک در صدور گواهی فوت قانونی مورد استفاده قرار گیرد.امروز ایست قلبی در بین جوانان بسیاری شیوع پیدا کرده است شیوه درست زندگی و اصلاح آن یکی از راه های جلوگیری از ایست قلبی است.
ایست قلبی با حمله قلبی یا اختلال خونرسانی به قلب، متفاوت است هرچند ممکن است ایست قلبی در اثر یک حمله قلبی نیز اتفاق بیافتد.علل مختلفی ممکن است موجب ایست قلبی می شود مانند حمله قلبی و بیماری شریان های کرونری، اختلالات ریتم قلب مانند آسیستول، تروما، آمبولی ریه، غرق شدگی، خونریزی مغزی، مصرف بیش از حد دارو و کاردیومیوپاتی.
در ایالات متحده، نرخ رخداد ایست قلبی خارج از بیمارستان، حدود ۵٫۲ در ۱۰٬۰۰۰ نفر در سال است. احتمال ایست قلبی در دوران سالمندی شایع تر، و وقوع آن در مردان متداول تر از زنان است. میزان احیای افراد پس از ایست قلبی حدود ۸ درصد است. با این وجود، افراد پس از ایست قلبی با معلولیت های شدید مواجه خواهند بود.
احیای قلبی ریوی یا سی. پی. آر شامل اقداماتی است که برای بازگرداندن اعمال حیاتی دو عضو مهم قلب و مغز در فردی که هوشیاری خود را از دست داده، انجام می شود و تلاش می شود تا گردش خون و تنفس به طور مصنوعی تا زمان برگشت جریان خون خودبخودی بیمار برقرار شود.:S۶۴۳ اگر فرد دارای پالس بوده ولی دچار قطع تنفس شده باید با تنفس مصنوعی دهان به دهان ادامه داد. ایست قلبی-تنفسی بی گمان یکی از خطیرترین وضعیت هایی است که نیاز به اقدامِ فوری جهت حفظ حیات و پیشگیری از ضایعات جبران ناپذیر اندامهای حیاتی بدن دارد. این اقدامات بر اساس پروتکل های خاصی صورت می گیرد لازمه اجرای آن کسبِ دانش و مهارتِ فردِ احیاگر است.

ایستِ قلبی (cardiac arrest)
توقف ناگهانی فعالیت تلمبه ای قلب. در این حالت، بیمار هوشیاری خود را از دست می دهد و تنفسش قطع می شود. اگر عملیات احیاصورت نگیرد، فرد پس از چند دقیقه می میرد. بیشتر بیمارستان ها گروهایی دارند که دورۀ آموزش های ویژۀ احیای قلب و ریهرا گذرانده اند و به سرعت عملیات احیا را شروع می کنند. اگر تنفس و ضربان قلب سه دقیقه بعد از ایست قلبی شروع نشود، آسیب مغزی برگشت ناپذیر است.