عید پنجاهه

عید پنجاهه یا پنطیکاست (یونانی باستان به معنی پنجاهمین ) یکی از عیدهای اصلی در میان مسیحیان است که طی آن آنچه «نزول روح القدس بر حواریون» نامیده می شود جشن گرفته می شود.
کلیسای پنطیکاستی
پروتستانتیسم
به باور مسیحیان، پس از مصلوب شدن و درگذشت مسیح در آدینه نیک، او در روز سوم از مرگ برخاست، که به این مناسبت عید پاک جشن گرفته می شود. پس از این رویداد، عیسی مسیح تا روز چهلم رستاخیز به حواریون خود آموزش می داد ولی در چهلمین روز عروج کرد، پیش از معراج به حواریون قول داد تا برای ادامه راهنمایی آن ها، روح القدس، شخصیت سوم تثلیث را به جای خود نزد آنان بفرستد. بر این اساس، روح القدس ۱۰ روز پس از معراج، یعنی پنجاه روز پس از برخاستن مسیح از مرگ، بر حواریون نزول کرد که این روز به عنوان عید پنجاهه جشن گرفته می شود.
عید پنجاهه از دیدگاه تاریخی و نمادین با جشن فصل درو یهودیان که شاووعوت نامیده می شود مرتبط است. در جشن شاووعوت، یهودیان مناسبت آنچه «اعطای ده فرمان از سوی خدا در کوه سینا، پنجاه روز پس از خروج» می نامند را جشن می گیرند.
از فعالیت هایی که در کشورهای گوناگون مسیحی به فراخور عید پنجاهه انجام می شود می توان به انجام مراسم در کلیسا، ضیافت های شام و ناهار، دسته های خیابانی، انجام غسل تعمید، مراسم محلی و رقص و پوشیدن جامه های جشن اشاره کرد.

عید پَنجاهِه
(یا: عید خمسین،پَنْطیکانْت؛ در یهودیت، شاووعوت) در فرهنگ یهودیان، عیدی ۵۰ روز پس از عید فصح یا فطیر، به مناسبت نزول ده فرمان بر موسی در طور سینا و پایان موسم درو.در مسیحیت ۵۰ روز پس از عیدقیام یا فصح، به مناسبت هدیۀ روح قدسی یا روح القدس برگزار می شود و سالروز پیدایش کلیسای مسیحی نیز هست. رسم است که غسل تعمید را در این روز انجام دهند و بدان سبب که به هنگام غسل تعمید لباس سفید می پوشند، به یکشنبۀ سفید نیز آوازه دارد. به باور مسیحیان، عیسی به حواریونش گفته بود که رسالت او را ادامه دهند و وعده داده بود که روح قدسی بر آن ها نازل خواهد شد تا الهام بخش و تسلّی دهنده و راهنمایشان باشد؛ حواریون حضور روح قدسی را در روز عید شاووعوت یهودیان احساس کردند (اعمال، ۲: ۱ـ۴). پنجاهه در منابع اسلامی، بنطیقطی یا پنطیقطی ضبط شده است.