روبنده

مالکی: در مذهب مالکی، چهره و کفین از عورت زن استثناء شده ست و در نتیجه پوشانیدن چهره در این مذهب واجب نیست.
حنفی: در مذهب حنفی نیز چهره و کفین عورت دانسته نمی شود؛ امّا بسیاری از فقهای این مذهب، پوشاندن چهره را بر زنان و به ویژه بر زنان جوان واجب دانسته اند، از آنجهت که ممکن است آشکار کردن چهره سبب فتنه شود.
شافعی: در مذهبِ شافعی، دو قول وجود دارد؛ بنا به قولی، پوشاندن چهره در همه احوال واجب است و بنا به قول دیگر تنها مستحب است و در زمان فتنه واجب می شود.
حنبلی: در مذهب حنبلی، چهره و کفین نیز عورت شمرده می شود و پوشاندن آن برای زن واجب است.
سلفی: علمای سلفی، به استثناء شیخ ناصرالدین الآلبانی، پوشاندن چهره را واجب می دانند.
روبَنده یا پوشیه یا برقعیا نقاب پوشاننده ای از جنس پارچه ای یا دیگر مواد است که برخی از زنان مسلمان با آن چهره خود را می پوشانند.بوشیه.حمدان مقدم
پوشش صورت در امپراتوری بیزانس، یونان، روم رایج بود. در میان تمدن های آشوریان، کلدانیان، سومریان، پاش ها، بازی ها، گوتی ها، لولوبیان، کاسی ها، سکایان، اورارتوها و کیمیریان زنان چهرهٔ خود را در برابر مردان بیگانه می پوشانیدند. در هندوستان، روبنده به اسم پرده خوانده می شد. ملکه ها و اشراف هندوستان چهرهٔ خود را می پوشاندند. خدمتکارها در برابر دیدن چهرهٔ زنان تنبیه می شدند. هارشا، گانگایدوا و ریبیدوا نیز با پرده در میان جمع حرکت می کردند. در کتب مقدّس هندی مانند آلتکار و ایندرا پوشیدن ماندن چهرهٔ زنان اهمیت و تأکید خاصی دارد. در ترکستان، حجاب صورت پارچه ای بوده که آن را به دور بخش پایین صورت می پیچیده اند و بینی، لب ها و چانه، و گونه ها پوشیده می شده است. این گونه پوشش صورت در مجسمه ای از آن دوره دیده می شود که اکنون در موزه لوور پاریس قرار دارد که در بندر غربی ترکیه کشف شده و قدمت آن به سیصد و پنجاه سال قبل از میلاد مسیح تخمین زده شده است(این مجسمه مربوط به مردم هیت است نه ترک ها . ترک ها از قرن 13دهم وارد ترکیه شده اند ). در اسکندریه مصر نیز پوشش صورت ضروری شمرده می شده است.
روبنده در دوران امویان، خلافت عبّاسی و عثمانی هم چنان اهمیت داشت و در ایران پیش از قاجار نیز زنان با روبنده در اجتماع ظاهر می شدند و ولی بعد از قاجار فقط در استان هرمزگان و استان سیستان و بلوچستان از روبنده استفاده می شود. با قدرت گرفتن طالبان در افغانستان، زدن برقع و پوشاندن صورت در آن کشور برای زنان اجباری گردید. در عربستان سعودی نیز پوشاندن صورت برای زنان معمول است. در کشورهای عربی مانندکویت، امارات متحده عربی، یمن، بحرین، مصر، عراق -در کشورهای آسیایی چون اندونزی و کشورهای آفریقایی چون الجزایر، لیبی، غنا و نیجریه نیز استفاده از روبنده در بین زنان مسلمان رایج است. در انتخابات مجلس فلسطین در سال ۲۰۰۶، نمایندگان زن حزب حماس همگی روبنده داشتند. در کشورهای اسلامی تونس و ترکیه استفاده از روبنده ممنوع است. در مصر و امارات متحده عربی رانندگی برای زنان با روبنده ممنوع گشته است.عشایر غیور خوزستان تا کنون رعایت پوشش های اسلامی را واجب می دانند.حمدان مقدم.

روبَنْدِه
پارچۀ معمولاً سفید چهارگوش مستطیل شکلِ دراز به پهنای ۶۰ تا ۷۰ سانتی متر که در بالای پیشانی به کلاه یا روسری یا چادر وصل می شد و تا جلوی سینه را می پوشاند. پیشینۀ این پوشش، براساس کتاب تاریخ لباس در غرب فرانسوا بوشه به حدود ۱۲۰۰پ م می رسد که زنان متأهل آشوری در ملأعام مجبور بودند روبنده یا نقاب بزنند. در محدودۀ چشم، روی این پارچه شکافی افقی برای دیدن وجود دارد، گاه این شکاف توری به عرض تقریباً هفده و طول نُه سانتی متر بود. زنان معمولی در دورۀ عباسیان بر صورت خود روبنده می زدند. در دورۀ افشاریه و زندیه، و به ویژه قاجاریه زنان برای خارج شدن از خانه از روبنده استفاده می کردند و آن را از روی چادر می آویختند. این روبنده ها با قلاب هایی از نقره و طلا و جواهرات دیگر از پشت سر بسته می شد. اکنون زنان در جنوب ایران و بعضی کشورهای عربی از روبنده استفاده می کنند.