کلمه جو
صفحه اصلی

فریسیان

دانشنامه عمومی

فریسیان (لاتین: pharisæus گرفته شده از لغت عبری פְּרוּשִׁים پروشیم به معنی گروه جدا) گروهی سیاسی، اجتماعی و فکری در بین یهودیان در زمان معبد دوم بودند.
Baron, Salo W. "A Social and Religious History of the Jews" Vol 2.
Boccaccini, Gabriele 2002 Roots of Rabbinic Judaism
شاخه زرین، نویسنده: جیمز جرج فریز مترجم: کاظم فیروزمند، ناشر: آگاه - تهران
اختلاف بین فریسیان و صدوقی ها اختلاف فرهنگی و مذهبی بود که به زمان اسارت گرفته شدن یهودیان در بابل بازمی گشت. یک اختلاف، در طبقه اجتماعی بود زیرا صدوقی ها اکثراً ثروتمند و اشراف زاده بودند ولیکن فریسیان اینگونه نبودند. اختلاف دیگر، فرهنگی بود که بین کسانی که طرفدار هلنیزیسیون (یونانی شدن) و مخالفان آن وجود داشت. اختلاف سوم، مذهبی بود بین کسانی که به معبد دوم اهمیت زیادی می دادند و بین کسانی که به بقیه قوانین موسی و رفتارهای پیامبران اهمیت می دادند. اختلاف مذهبی دیگری نیز بین صدوقیان و فریسیان وجود داشت از آنجا که صدوقی ها فقط تورات نوشتاری را قبول داشته و تورات شفاهی (تلمود) را قبول نداشتند. همچنین صدوقی ها اعتقادی به زنده شدن مردگان پس از مرگ نداشتند.
نخستین سند تاریخی بازمانده که در آن به فریسیان اشاره گشته، نوشته مورخ رومیِ یهودی یوسفوس (به انگلیسی Josephus) می باشد که در چهار مکتب فکری از آنان نام می برد. یوسفوس که خود یک فریسی بود، ادعا کرده است که فریسیان بیشتر مورد توجه عامه مردم بودند و از پشتیبانی آنان برخوردار بودند در حالی که صدوقی ها جزو طبقه اشراف بودند. صدوقی ها به روحانیون معبد اهمیت زیادی می دادند و معتقد بودند آن ها باید تورات را تفسیر کنند، در حالی که فریسیان ادعا می کردند که به تفسیر موسی و بقیه پیامبران پایبند هستند.
کوچ یا تبعید شماری نامشخصی از یهودیان بدست بختنصر در ۵۹۷ پیش از میلاد و تخریب هیکل سلیمان در ۵۸۷ پیش از میلاد باعث تغییرات چشمگیری در آیین یهودی گردید. در ۵۹۳ پیش از میلاد با تسخیر بابل از سوی ایرانیان و آزاد کردن یهودیان دوباره تغییری در این دین پدید آمد. بعد از نابودی معبد دوم به دست رومیان در سال ۷۰ بعد از میلاد مسیح، فریسیان پایه و اساس یهودیت ربانی شدند که پایه و اساس تمامی شاخه های یهودیت فعلی غیر از قرائیّه (مکتبِ قرائیم) است.

دانشنامه آزاد فارسی

فَریسیان (Pharisee)
(در عبری به معنی «جدایی طلبان») فرقۀ محافظه کار سیاسی ـ مذهبی یهودی، پدیدآمده در قرن ۲پ م. در فلسطینِ تحتِ اشغال رومیان، در اعتراض به طرفدارانِ سازش با فرهنگ یونانی مآبی. فریسیان سخت پایبند شریعت بودند، خواه شرع مکتوب که در تورات آمده بود و خواه سنت شفاهی که میشنانام داشت. جبهۀ مخالف آنان صدوقیان بودند که در مواردی با فریسیان تعارض داشتند: صدوقیان میشنا را به رسمیت نمی شناختند؛ فریسیان مخالف سلطۀ یونانیان و رومیان بر کشورشان بودند؛ فریسیان عقایدی داشتند که در تورات نبود، ازجمله وجود دوزخ، فرشتگان، شیاطین، معاد مردگان، و ظهور مسیحا در آینده. فریسیان از اقدام سیاسی پرهیز می کردند، از این رو جناح چپ پیروان آن ها، موسوم به زلوت ها ، در قرن ۱م از آنان جدا شدند تا سیاست ملی انقلابی خود را دنبال کنند. پس از سقوط بیت المقدس (اورشلیم)، که یهودیان در سرتاسر امپراتوری روم غربی پراکنده شدند، آرای فریسیان شالودۀ یهودیت ارتُدوکس را تشکیل داد.


کلمات دیگر: