کلمه جو
صفحه اصلی

میشنا

دانشنامه عمومی

میشنا یا مشنه (عبری:משנה به معنی «تکرار و تلقین»)، کتابی است که یکی از دین پژوهان یهودی به نام حاخام یهودا هناسی با جمع آوری مکتوبات متفرق هلاخایی در یک جا تدوین نمود و به صورت کتاب ویژهٔ تورات شفاهی درآورد. مجموعهٔ هناسی در همة مدارس یهودی آن زمان پذیرفته شد و جای آثار پیشین را گرفت. میشنا حاصل کار شش نسل از تنائیم یا عالمان شریعت شفاهی است. میشنا به شش بخش تقسیم می شود که به هر بخش یک سِدِر می گویند. هر سِدِر شامل تعدادی مَسِخَت است. میشنا مجموعاً مشتمل بر ۶۳ مَسِخَت است.نبو
بخش نخست حمّاده به مسائل شناختی و اعتقادی می پردازد و بر پایه های ایمان یهودی تکیه دارد. در این بخش یک رساله به ممنوعیت بت پرستی، یک رساله به آداب تورات خواندن و یک رساله به توبه اختصاص یافته است. رساله دِعوت نحوهٔ رفتار یهودیان را بیان می نماید.
بخش دوم یا احوه به عشق می پردازد؛ و در آن رسالات مربوط به نماز و تفیلین که نشانه های محبت الهی محسوب می شوند؛ وجود دارد.بخش سوم یا زمانیم به موعدها می پردازد و در آن کلیه ایّام معین و اعیاد یهودی ذکر شده اند؛ از آن جمله رسالهٔ شبّات به احکام روز سبت می پردازد. رسالهٔ یوم توو به تعطیلات یهودی می پردازد. قوانین مربوط به یوم کیپور، عید پسح، سُکّه و عید پوریم در همین بخش آمده است.
بخش چهارم یا ناشیم به مسائل مربوط به زنان می پردزد. در رسلهٔ عیشوت قوانین ازدواج مورد بررسی قرار گرفته اند، رسالهٔ گیطین مربوط به طلاق است. رسالهٔ سوطا دربارهٔ زنی است که شوهرش در وی گمان خیانت ببرد. رسالهٔ قیدوشین به احکام نامزدیها و تقدیسها می پردازد. قوانین و احکام نذیرهها و افراد در پرهیز در رساله نازیر آمده است. احکام نذرها و ابطال آن ها در رساله نداریم مکتوب است. شرح آن چه در تثنیه دربارة ازدواج مردی با زن برادر مرده خویش آمده است، به تفصیل در رسالهٔ یواموت ذکر شده است.

دانشنامه آزاد فارسی

میشْنا (Mishnah)
در عبری به معنی «(تعلیم با) تکرار». مجموعۀ شرح هایی بر شریعت کتبی عبرانی، مرکب از بحث هایی در میان ربّی ها، که از شروعشان در ۷۱م تا حدود ۲۰۰م سینه به سینه نقل شده و از این زمان به همراه گِمارا (عمدۀ مباحثات ربّیانی در زمینۀ تفسیرهای میشنا) به کتابت درآمده و تلمود را تشکیل داده است.


کلمات دیگر: