نعیم اصفهانی

میرزا نَعیم بن عبدالکریم سدهی مشهور به نعیم اصفهانی (۱۸۵۶–۱۴ مارس ۱۹۱۶) شاعر ایرانی بود.
دیوان: مشتمل بر قصیده، مخمس و اشعار متفرقه.
نعیم بن عبدالکریم سدهی در ۱۸۵۶م/۱۲۷۲ ق در ده فروشان، سدهٔ اصفهان (خمینی شهر کنونی) زاده شد. مقدمات فارسی و عربی را همان جا یادگرفت، سپس در اصفهان ادامه داد. «نعیم طبعی لطیف و ذوقی سرشار داشت و از آغاز جوانی شعر می سرود.» در ۱۸۸۱م به تهران کوچید و کارمند سفارت بریتانیا شد.اصفهانی در صبح ۹ جمادی الاول ۱۳۳۴/ ۱۴ مارس ۱۹۱۶ در تهران درگذشت؛ ماده تاریخ آن از نظمی تبریزی:
نعیم اصفهانی در شعبان ۱۲۹۸/ ژوئیه ۱۸۸۱ از مذهب تشیع به بهایی گروید، پس از آن به تهران مهاجرت کرد. نظمی تبریزی نوشته که «چون دوستان و همشهریانش نسبت به وی بدبین شدند و گاهی درصدد آزارش برآمدند، ناگزیر ترک یار و دیار گفت و به تهران گفت.» او در تهران در سفارت بریتانیا به عنوان آموزگار زبان فارسی استخدام شد.