محمود کدخدایی گشتی گیر آزاد کار تکنیکی متولد ۱۳۴۳ در محله ۱۰متری سوم جوادیه تهران است.
کدخدایی با وجود قابلیت های تکنیکی قابل ملاحظه که مورد تأیید هم تیمی ها و رقیبانش قرار گرفته به دلیل شرایط حاکم بر ورزش ایران در دههٔ شصت هیچگاه امکان حضور در رقابت های قهرمانی جهان یا المپیک را نیافت و در ۲۵ سالگی ورزش قهرمانی را رها کرد
ورزش قهرمانی کدخدایی هم زمان با دههٔ شصت شمسی بود که ایران به ندرت در مسابقات بین المللی حاضر می شد به همین جهت او هیچگاه در مسابقات جهانی و المپیک حاضر نشده و مهمترین عناوین او به قهرمانی در جام دانکلف بلغارستان، جام تختی و بازی های اسپارتالیا شوروی (وی تنها کشتی گیر ایرانی بود که حریف روس خود را شکست داد) خلاصه می شد. کدخدایی البته در ترکیب تیم ملی کشتی آزاد برای قهرمانی جهان ۱۹۸۳ کیف قرار داشت اما کل تیم قبل از شروع مسابقات به دستور علی اکبر ولایتی، وزیر امور خارجه، به دلیل رقابت بیژن سیف خانی یک کشتی گیر تیم فرنگی با یک حریف اسرائیلی به ایران بازگشت. وی پس از آن با توجه به این که امکان حضور در مسابقات قهرمانی جهان و المپیک را از دست رفته می دید، ورزش قهرمانی را رها کرده و برای کار به ژاپن رفت. الله مراد زرینی که اصلی ترین رقیب کدخدایی بود می گوید کدخدایی به دلیل بلندکردن موهایش مورد بی توجهی قرار می گرفت.
== فعالیت های مجرمانه ==در اواخر ورود او به ژاپن با یک ایرانی دعوایش شده و شکم او را با شمشیره عقابی باز کرده و روده او به بیرون ریخته و با همان حال روده خود را جمع کرده و دنبال آن ایرانیان میکند ولی به آن ها نمیرسد و دوربین های اون منطقه از او فیلم گرفته بودن و آن فیلم اولین فیلمی بود که از کدخدایی در ژاپن نشون داده شد وی در سال ۱۳۸۱ پس از دیپورت از ژاپن به ایران بازگشت و با شکایت ایرانیانی که به دروغ ادعا می کردند در ژاپن مورد ضرب و شتم و زورگیری از سوی کدخدایی قرار گرفته اند، دستگیر شد، اما پس از دو جلسه محاکمه در دادگاهی در تهران با وثیقهٔ ۵۰۰ میلیون تومانی آزاد شد و از ایران فرار کرد. وکیل وی یکی از نمایندگان مجلس را به اعمال نفوذ در پرونده او متهم کرده و اعلام کرده بود به دلیل حضور خبرنگاران او در دادگاه حاضر نمی شود. قاضی جعفر صابری که ریاست این دادگاه را به عهده داشت گفته بود تا قبل از این که کدخدایی به شهر ناگویا برود در این شهر جرم و جنایت به ندرت دیده می شد ولی با ورود وی شرارت این شهر را فراگرفته و نقش منفی او در ژاپن به چهرهٔ نظام جمهوری اسلامی آسیب زده است. سرانجام دادگاه او به طور غیابی برگزار شد و او به به ۱۰ سال حبس تعزیری، ۷۴ ضربه شلاق و پرداخت دیه محکوم شد.یکی از شاکیان پرونده در آن زمان به روزنامهٔ اعتماد گفته بود: «۱۵ ایرانی بودیم که در ژاپن با هم کار و زندگی می کردیم. پول هایمان را جمع کرده بودیم تا فرد قابل اعتمادی را پیدا کنیم و از طریق او پول ها را به ایران بفرستیم. یکی از ایرانیان به نام کوروش گفت، فردی را می شناسد که حاضر است این کار را برایمان بکند. او محمود کدخدایی را به ما معرفی کرد. نیمه های شب درخواب بودیم که یکباره محمود با چند مرد قوی هیکل به خانه ما آمدند و با شمشیر و قمه به جانمان افتادند و پولها را که حدوداً ۵ میلیون تومان بود، برداشتند و فرار کردند. ساعتی بعد مأموران پلیس ژاپن سر رسیدند و ما را بازداشت کردند چون سلطان وحشت مقداری حشیش در گوشه ای از خانه مخفی کرده و بعد تلفنی این مسئله را به پلیس اطلاع داده بود تا دستگیر شویم.» یک شاکی دیگر ادعا می کرد که گروه کدخدایی گوشش را بریده اند و شاکی دیگری مدعی بود که دستش را تیم کدخدایی قطع کرده اند.وی یک بار در ۴ اکتبر ۲۰۰۴ در یک رستوران ایرانی در توکیو دستگیر شد. وی برای دریافت ۲ کیلوگرم حشیش که از نپال با پست بین المللی ارسال شده بود به این رستوران رفته بود که به دام پلیس افتاد. روزنامهٔ یومیوری شیمبون گزارش داد که وی رهبری گروهی مرکب از حدود هزار هموطن ایرانیش را بر عهده دارد و از این راه حدود ۳۰ میلیون ین (معادل ۲۸۵ هزار دلار) درآمد ماهانه داشته است. مشهور است که وی کاسب هایی که از دستورهای او اطاعت نکنند را با قمه سلاخی می کرده و به همین جهت در میان ایشان به «سلطان وحشت» شهرت یافته است. و ظاهراً همین فروشندگان مورد آزار قرارگرفته نیز او را لو دادند. وی علاوه بر حشیش به توزیع محرک ها و اکستازی نیز می پرداخت و مرتباً بین ایران و ژاپن با گذرنامه های جعلی دررفت وآمد بود با این که حکم توقیف او در ژاپن صادر و در فهرست اینترپل قرار داشت و در ژاپن توسط افسر فداکار پلیس بین الملل سرهنگ روح الله خباز دستگیر شد.
کدخدایی با وجود قابلیت های تکنیکی قابل ملاحظه که مورد تأیید هم تیمی ها و رقیبانش قرار گرفته به دلیل شرایط حاکم بر ورزش ایران در دههٔ شصت هیچگاه امکان حضور در رقابت های قهرمانی جهان یا المپیک را نیافت و در ۲۵ سالگی ورزش قهرمانی را رها کرد
ورزش قهرمانی کدخدایی هم زمان با دههٔ شصت شمسی بود که ایران به ندرت در مسابقات بین المللی حاضر می شد به همین جهت او هیچگاه در مسابقات جهانی و المپیک حاضر نشده و مهمترین عناوین او به قهرمانی در جام دانکلف بلغارستان، جام تختی و بازی های اسپارتالیا شوروی (وی تنها کشتی گیر ایرانی بود که حریف روس خود را شکست داد) خلاصه می شد. کدخدایی البته در ترکیب تیم ملی کشتی آزاد برای قهرمانی جهان ۱۹۸۳ کیف قرار داشت اما کل تیم قبل از شروع مسابقات به دستور علی اکبر ولایتی، وزیر امور خارجه، به دلیل رقابت بیژن سیف خانی یک کشتی گیر تیم فرنگی با یک حریف اسرائیلی به ایران بازگشت. وی پس از آن با توجه به این که امکان حضور در مسابقات قهرمانی جهان و المپیک را از دست رفته می دید، ورزش قهرمانی را رها کرده و برای کار به ژاپن رفت. الله مراد زرینی که اصلی ترین رقیب کدخدایی بود می گوید کدخدایی به دلیل بلندکردن موهایش مورد بی توجهی قرار می گرفت.
== فعالیت های مجرمانه ==در اواخر ورود او به ژاپن با یک ایرانی دعوایش شده و شکم او را با شمشیره عقابی باز کرده و روده او به بیرون ریخته و با همان حال روده خود را جمع کرده و دنبال آن ایرانیان میکند ولی به آن ها نمیرسد و دوربین های اون منطقه از او فیلم گرفته بودن و آن فیلم اولین فیلمی بود که از کدخدایی در ژاپن نشون داده شد وی در سال ۱۳۸۱ پس از دیپورت از ژاپن به ایران بازگشت و با شکایت ایرانیانی که به دروغ ادعا می کردند در ژاپن مورد ضرب و شتم و زورگیری از سوی کدخدایی قرار گرفته اند، دستگیر شد، اما پس از دو جلسه محاکمه در دادگاهی در تهران با وثیقهٔ ۵۰۰ میلیون تومانی آزاد شد و از ایران فرار کرد. وکیل وی یکی از نمایندگان مجلس را به اعمال نفوذ در پرونده او متهم کرده و اعلام کرده بود به دلیل حضور خبرنگاران او در دادگاه حاضر نمی شود. قاضی جعفر صابری که ریاست این دادگاه را به عهده داشت گفته بود تا قبل از این که کدخدایی به شهر ناگویا برود در این شهر جرم و جنایت به ندرت دیده می شد ولی با ورود وی شرارت این شهر را فراگرفته و نقش منفی او در ژاپن به چهرهٔ نظام جمهوری اسلامی آسیب زده است. سرانجام دادگاه او به طور غیابی برگزار شد و او به به ۱۰ سال حبس تعزیری، ۷۴ ضربه شلاق و پرداخت دیه محکوم شد.یکی از شاکیان پرونده در آن زمان به روزنامهٔ اعتماد گفته بود: «۱۵ ایرانی بودیم که در ژاپن با هم کار و زندگی می کردیم. پول هایمان را جمع کرده بودیم تا فرد قابل اعتمادی را پیدا کنیم و از طریق او پول ها را به ایران بفرستیم. یکی از ایرانیان به نام کوروش گفت، فردی را می شناسد که حاضر است این کار را برایمان بکند. او محمود کدخدایی را به ما معرفی کرد. نیمه های شب درخواب بودیم که یکباره محمود با چند مرد قوی هیکل به خانه ما آمدند و با شمشیر و قمه به جانمان افتادند و پولها را که حدوداً ۵ میلیون تومان بود، برداشتند و فرار کردند. ساعتی بعد مأموران پلیس ژاپن سر رسیدند و ما را بازداشت کردند چون سلطان وحشت مقداری حشیش در گوشه ای از خانه مخفی کرده و بعد تلفنی این مسئله را به پلیس اطلاع داده بود تا دستگیر شویم.» یک شاکی دیگر ادعا می کرد که گروه کدخدایی گوشش را بریده اند و شاکی دیگری مدعی بود که دستش را تیم کدخدایی قطع کرده اند.وی یک بار در ۴ اکتبر ۲۰۰۴ در یک رستوران ایرانی در توکیو دستگیر شد. وی برای دریافت ۲ کیلوگرم حشیش که از نپال با پست بین المللی ارسال شده بود به این رستوران رفته بود که به دام پلیس افتاد. روزنامهٔ یومیوری شیمبون گزارش داد که وی رهبری گروهی مرکب از حدود هزار هموطن ایرانیش را بر عهده دارد و از این راه حدود ۳۰ میلیون ین (معادل ۲۸۵ هزار دلار) درآمد ماهانه داشته است. مشهور است که وی کاسب هایی که از دستورهای او اطاعت نکنند را با قمه سلاخی می کرده و به همین جهت در میان ایشان به «سلطان وحشت» شهرت یافته است. و ظاهراً همین فروشندگان مورد آزار قرارگرفته نیز او را لو دادند. وی علاوه بر حشیش به توزیع محرک ها و اکستازی نیز می پرداخت و مرتباً بین ایران و ژاپن با گذرنامه های جعلی دررفت وآمد بود با این که حکم توقیف او در ژاپن صادر و در فهرست اینترپل قرار داشت و در ژاپن توسط افسر فداکار پلیس بین الملل سرهنگ روح الله خباز دستگیر شد.
wiki: محمود کدخدایی