توکیو

دانشگاه توکیو در منطقهٔ بونکئوی توکیو واقع شده است. دانشگاه توکیو در سال ۱۸۷۷ میلادی تأسیس شده و قدیمی ترین دانشگاه عمومی ژاپن است. این دانشگاه دارای ده دانشکدهٔ حقوق، پزشکی، مهندسی، ادبیات، علم، کشاورزی، اقتصاد، هنر، آموزش و پرورش و داروسازی است. دانشگاه توکیو در ردهٔ نخست دانشگاه های معتبر در آسیا و در ردهٔ بیستم دانشگاه های معتبر در جهان قرار گرفته است. این دانشگاه هر ساله به طور متوسط در حدود ۳۰ هزار دانشجو دارد.
دانشگاه واسدا در سال ۱۸۸۲ میلادی تأسیس شده است و قدیمی ترین دانشگاه خصوصی ژاپن به شمار می رود. در غرب توکیو و در منطقهٔ شینجوکو واقع شده است و دارای ۱۳ دانشکده می باشد. این دانشگاه به طور تقریبی در حدود ۵۰ هزار دانشجو دارد.
انستیتوی تکنولوژی توکیو در سال ۱۹۲۹ میلادی تأسیس شده است و دارای ۳ دانشکده می باشد.
دانشگاه کیئو در سال ۱۸۵۸ میلادی تأسیس شده است و دارای ۱۰ دانشکده می باشد.
دانشگاه هیتوتسوباشی در سال ۱۸۷۵ میلادی تأسیس شده است و دارای ۴ دانشکدهٔ بازرگانی، اقتصاد، حقوق و جامعه شناسی می باشد. این دانشگاه به طور تقریبی حدود ۶ هزار دانشجو دارد.
توکیو (به ژاپنی: 東京 Tōkyō) با نام رسمی کلان شهر توکیو (به ژاپنی: 東京都 Tōkyō-to) پایتخت کشور ژاپن است. توکیو در شرق جزیرهٔ هونشوی ژاپن واقع شده است و یکی از استان های ۴۷ گانهٔ ژاپن به شمار می آید. توکیو در ابتدا یک دهکدهٔ ماهیگیری کوچک به نام ادو بود. در دوره های بعد ادو رفته رفته به شهری بزرگ تبدیل گشت، به گونه ای که در قرن ۱۸ میلادی به یکی از بزرگ ترین شهرهای جهان تبدیل شد. تا سال ۱۹۴۳ میلادی، تقسیم بندی و عنوان های شهر توکیو و استان توکیو وجود داشت اما در این سال این گونه تقسیم بندی منسوخ شد و شهر و استان توکیو با یکدیگر ادغام شدند. توکیو پس از نیویورک و لندن عنوان بزرگ ترین پایتخت های صنعتی جهان را به دست آورده است. در سال ۲۰۱۰ میلادی، منطقهٔ شهری توکیو که شامل توکیو و استان های مجاور آن می شود، با جمعیت ۳۶ میلیون و ۶۶۹ هزار نفر پرجمعیت ترین منطقهٔ شهری در جهان بوده است. همچنین توکیو عنوان بزرگترین اقتصاد شهری جهان را دارا می باشد. در سال ۲۰۰۸ میلادی از پانصد شرکت برتر جهان، ۴۷ شرکت در توکیو واقع بوده اند و این شهر از این نظر، رتبهٔ نخست در جهان را از آن خود کرده است. توکیو شهری است که بارها به خاطر زمین لرزه، آتش سوزی یا جنگ به طور کامل ویران شده است و هر بار با زیبایی بیشتر از نو ساخته شده است. به همین سبب چشم انداز کنونی شهر توکیو با معماری معاصر بسیار مدرن و جذاب به نظر می رسد و بناهای تاریخی و کهنه در شهر بسیار کمیاب هستند. حمل و نقل عمومی در توکیو بسیار پاکیزه و کارآمد است. قطارها و متروی توکیو به عنوان اصلی ترین بخش حمل و نقل عمومی فعالیت می کنند و در کنار این دو، اتوبوس، مونوریل و واگن برقی به عنوان مکمل فعالیت دارند. توکیو جشنواره های هنری، ورزشی و تفریحی متعددی دارد. جشنوارهٔ فیلم توکیو که بزرگ ترین رویداد سینمایی ژاپن به شمار می رود، معمولاً در ماه اکتبر و در دو منطقهٔ توکیو برگزار می شود. توکیو همچنین از نظر داشتن فضای سبز بسیار غنی است. پارک های طبیعی ۳۶٫۳ درصد مساحت کل توکیو را تشکیل می دهند و از نظر وسعت پارک های طبیعی، توکیو پس از استان شیگا جایگاه دوم را در ژاپن به خود اختصاص داده است. شهرداری توکیو از سال ۱۹۹۱ میلادی در نیشی شینجوکو جای دارد.
توکیو در زبان ژاپنی به معنای پایتخت شرقی است. نام این شهر تا پیش از اواسط قرن نوزدهم، ادو بود. قبل از این زمان کیوتو پایتخت ژاپن بود و امپراتور در آنجا زندگی می کرد. در آن زمان در توکیو شوگون ها زندگی می کردند و تحت کنترل آن ها شهر که تا پیش از این شهر کوچکی در کنار دریا بود، توسعه پیدا کرد. ادو در زبان ژاپنی به معنای دهانهٔ رودخانه است.
توکیو در ابتدا یک دهکدهٔ ماهیگیری کوچک به نام ادو بود. در اسناد به جا مانده از قرن دوازدهم برای اولین بار نام روستای ادو به چشم می خورد. از آن زمان به بعد این ناحیه به نام ادو خوانده می شده است. در زمان جنگ های داخلی دوره سن گوکو در سال ۱۴۵۷ میلادی سامورایی ای به نام اوتا دوکان، قلعه ادو را در آن محل می سازد. در سال ۱۵۹۰ میلادی، توکوگاوا ایه یاسو ادو را پایگاه خود قرار می دهد و هنگامی که وی در سال ۱۶۰۳ میلادی، نظام مبتنی بر حکومت شوگون ها به نام ادوباکوفو را پایه گذاری کرد، این شهر تبدیل به مرکز سیاسی دولت نظامی شوگون ها در سراسر ژاپن گردید. از دوران ادوباکوفو با عنوان دورهٔ ادو نیز یاد می شود. در واقع در دورهٔ ادو با این که امپراتور در شهر کیوتو زندگی می کرد و کیوتو پایتخت محسوب می شد ولی در عمل شهر ادو به پایتخت ژاپن تبدیل شده بود. در دوره های بعد ادو رفته رفته به شهری بزرگ تبدیل گشت، به گونه ای که در قرن ۱۸ میلادی جمعیت این شهر به یک میلیون نفر رسید و به یکی از بزرگ ترین شهرهای جهان تبدیل شد.در دوره باکوماتسو (بین سال های ۱۸۵۳ و ۱۸۶۷ میلادی) جمعیت بزرگی از ساکنان ادو را سامورایی ها تشکیل می دادند که ۱۰۰ درصد آن ها باسواد بودند، به همین علت نرخ سواد در بین مردان بالغ ادو در این دوران حدود ۷۰ درصد تخمین زده می شود که بسیار فراتر از نرخ سواد در سطح جهانی بوده است. دوره ادو حدود ۲۶۰ سال بطول انجامید و در طی این مدت پانزده شوگون قدرت را در اختیار داشتند.

توکیو (Tokyo)
نمایی از شهر نمایی از شهر (نام های سابق: اِدو۱ یا یِدو۲) پایتخت ژاپن، در جزیرۀ هونشو۳، با ۳۵,۳۲۷,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). مرکز مهم فرهنگی، مالی، و صنعتی ژاپن است. صنایع علوم مهندسی، مواد شیمیایی، نساجی، و لوازم برقی دارد. رود سومیدا۴ در این شهر جریان دارد. توکیو در قرن ۱۶ با نام یدو (یا اِدو) تأسیس شد و هنگامی که در ۱۸۶۸ امپراتور، دربار خود را از کیوتو۵ به این جا منتقل کرد، نام آن تغییر یافت. تا قرن ۱۸، یدو با ۱میلیون نفر جمعیت، بزرگ ترین شهر جهان بود. زلزلۀ ۱۹۲۳، ۵۸هزار قربانی گرفت و بخش عمدۀ شهر را ویران کرد، و بار دیگر در بمباران های متفقین۶ درخلال جنگ جهانی دوم، ۶۰ درصد از خانه های توکیو تخریب شدند؛ حمله های امریکا با بمب های آتش زا در ۱۹۴۵ بسیار ویرانگر بودند و فقط در شب ۹ مارس بیش از ۱۰۰هزار کشته برجا گذاشت. توکیو هستۀ اصلی بزرگ ترین منطقۀ صنعتی ژاپن است که کارخانه هایش بیش از ۳۰ درصد از ارزش کالاهای صنعتی ژاپن را تولید می کنند. اگرچه صنایع سنگین در شهرهای مجاور مانند کاوازاکی۷، یوکوهاما۸، و چیبا۹ قرار دارند، توکیو مرکز مهم تولیدی کشور است. صنایع و تولیدات آن عبارت اند از مواد غذایی و نوشابه، چاپ و نشر، مواد شیمیایی، پارچه، ماشین آلات برقی، دوربین، تجهیزات اپتیکی، و لاستیک. توسعۀ صنعتی آلودگی شدید هوا را درپی داشته است، توکیو همچنین از ترافیک شدید و سایر مسائل ناشی از کمبود زمین رنج می برد. این شهر پس از نیویورک و لندن دارای سومین شبکۀ بزرگ متروی جهان است. توکیو دارای دریابندر یوکوهاما، در فاصلۀ ۳۰کیلومتری، و چند فرودگاه است. پروازهای بین المللی در فرودگاه ناریتا۱۰ و پروازهای داخلی در فرودگاه هاندا۱۱، ۱۶کیلومتری جنوب شهر، صورت می گیرند.
EdoYedoHonshuSumida RiverKyotoAlliedKawasakiYokohamaChibaNaritaHaneda