مترادف مولا : آقا، ارباب، خواجه، سرور، صاحب، ولی، دوستدار، بنده
متضاد مولا : عبد
مولا
مترادف مولا : آقا، ارباب، خواجه، سرور، صاحب، ولی، دوستدار، بنده
متضاد مولا : عبد
فارسی به انگلیسی
مترادف و متضاد
۱. آقا، ارباب، خواجه، سرور، صاحب، ولی
۲. دوستدار
۳. بنده ≠ عبد
آقا، ارباب، خواجه، سرور، صاحب، ولی ≠ عبد
دوستدار
بنده
فرهنگ فارسی
( صفت ) آب زیر کاه و کم حرف و دانا و زیرک و رند و ناقلا و فهمیده .
دهی است از دهستان فریم بخش دودانگه شهرستان ساری ٠
دهی است از دهستان فریم بخش دودانگه شهرستان ساری ٠
فرهنگ معین
(ص .) (عا.) آب زیرکاه و کم حرف و دانا و زیرک و رند و ناقلا و فهمیده .
(مُ) [ ع . مولی ] (اِ.) نک مولی .
(مُ ) [ ع . مولی ] (اِ. ) نک مولی .
(ص فا. ) مولنده ، درنگ کننده .
(ص . ) (عا. ) آب زیرکاه و کم حرف و دانا و زیرک و رند و ناقلا و فهمیده .
(ص فا. ) مولنده ، درنگ کننده .
(ص . ) (عا. ) آب زیرکاه و کم حرف و دانا و زیرک و رند و ناقلا و فهمیده .
(ص فا.) مولنده ، درنگ کننده .
لغت نامه دهخدا
مولا. [ م َ / مُو ] (اِخ ) آقاعبدالمولی . از گویندگان معاصر شاه سلطان حسین صفوی و از مصاحبان و مرشدان آذربیگدلی بوده . از علوم و انواع خطوط آگاهی داشته . در یکی از دیه های اصفهان گوشه ای گزیده و مردی بوده است سخت نیکومحضر. از اشعار اوست :
ز حسن و عشق به هر شهر داستانی هست
حدیث لیلی و مجنون به هر زبانی هست
به احتیاط نظر سوی زیردستان کن
که از برای مکافات آسمانی هست .
شبها درآب و آتشم از اشک و آه خویش
درمانده ام چو شمع به روز سیاه خویش .
ز حسن و عشق به هر شهر داستانی هست
حدیث لیلی و مجنون به هر زبانی هست
به احتیاط نظر سوی زیردستان کن
که از برای مکافات آسمانی هست .
شبها درآب و آتشم از اشک و آه خویش
درمانده ام چو شمع به روز سیاه خویش .
(از آتشکده ٔ آذر چ شهیدی ص 419).
مولا. [ م َ ] ( ع ص ، اِ ) مولی. سرور. مخدوم. سرپرست که مورد احترام و ستایش کس یا کسان باشد. ( از یادداشت مؤلف ). صاحب و خداوندگار و مالک و خواجه : بیعت کردم به سید خود و مولای خود. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 315 ).
گویی که خدای است فرد رحمان
مولاست همه خلق و اوست مولا.
بهترستی گرنه این مولا و آن مولاستی.
زو خلق رها هیچ نه مولا و نه مولا.
بشارت می دهم بر چار چیزت.
نمایند مردم به چشمم حقیر.
چو بنده است کمربسته پیش مولایی.
هرکه اوبیدار گردد بنده ایشان شود
زآنکه چون مولای ایشان گشت خود مولا شود.
زنی گفت من دختر حاتمم
بخواهید از این نامور حاکمم
کرم کن به جای من ای محترم
که مولای من بود ز اهل کرم.
به باغی خرامید خسرو که او را
بهار و بهشت است مولا و چاکر.
که پیش تو جبین بر خاک ننهاده ست چون مولا.
چاکر و بنده و خاک دو کف پایت.
هیچ مولا به تن خود سوی مولا نشود.
هرکه مولای کسی باشد مولا نشود.
مولاست همه خلق و اوست مولا.
بهترستی گرنه این مولا و آن مولاستی.
زو خلق رها هیچ نه مولا و نه مولا.
گویی که خدای است فرد رحمان
مولاست همه خلق و اوست مولا.
ناصرخسرو.
پس محال آورد حال دهر قول آنکه گفت بهترستی گرنه این مولا و آن مولاستی.
ناصرخسرو.
بازی است رباینده زمانه که نیابدزو خلق رها هیچ نه مولا و نه مولا.
ناصرخسرو.
اگر شد چار مولای عزیزت بشارت می دهم بر چار چیزت.
نظامی.
چو مولام خوانندو صدر کبیرنمایند مردم به چشمم حقیر.
سعدی ( بوستان ).
اجل روی زمین کآسمان به خدمت اوچو بنده است کمربسته پیش مولایی.
سعدی.
- مولا شدن ؛ سرور شدن. آقا و بزرگ و مخدوم و پیشوا شدن :هرکه اوبیدار گردد بنده ایشان شود
زآنکه چون مولای ایشان گشت خود مولا شود.
ناصرخسرو.
|| توسعاً پدر به مناسبت ولایت و سرپرستی بر فرزندان : زنی گفت من دختر حاتمم
بخواهید از این نامور حاکمم
کرم کن به جای من ای محترم
که مولای من بود ز اهل کرم.
سعدی ( بوستان ).
|| غلام و برده. ( ناظم الاطباء ). بنده و برده. غلام. عبد ( از اضداد است ). ( از یادداشت مؤلف ) : به باغی خرامید خسرو که او را
بهار و بهشت است مولا و چاکر.
فرخی.
ز نسل آدم و حوا نماند اندر جهان شاهی که پیش تو جبین بر خاک ننهاده ست چون مولا.
فرخی.
زین سپس خادم تو باشم و مولایت چاکر و بنده و خاک دو کف پایت.
منوچهری.
هرچه اند این ملکان بنده و مولای ویندهیچ مولا به تن خود سوی مولا نشود.
منوچهری.
زین فزون از ملکان نیز نباشد ملکی هرکه مولای کسی باشد مولا نشود.
منوچهری.
گویی که خدای است فرد رحمان مولاست همه خلق و اوست مولا.
ناصرخسرو.
پس محال آورد حال دهر قول آنکه گفت بهترستی گرنه این مولا و آن مولاستی.
ناصرخسرو.
بازی است رباینده زمانه که نیابدزو خلق رها هیچ نه مولا و نه مولا.
ناصرخسرو.
مولا. (ص ) (اصطلاح عامیانه ) آدم آب زیرکاه و کم حرف و دانا و زیرک و رند و ناقلا و فهمیده . (فرهنگ لغات عامیانه ).
مولا. (نف ) صفت دائمی از مولیدن . درنگ کننده . سخت درنگ کننده . (از یادداشت مؤلف ). و رجوع به مولیدن شود.
مولا. [ م َ ] (ع ص ، اِ) مولی . سرور. مخدوم . سرپرست که مورد احترام و ستایش کس یا کسان باشد. (از یادداشت مؤلف ). صاحب و خداوندگار و مالک و خواجه : بیعت کردم به سید خود و مولای خود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 315).
گویی که خدای است فرد رحمان
مولاست همه خلق و اوست مولا.
پس محال آورد حال دهر قول آنکه گفت
بهترستی گرنه این مولا و آن مولاستی .
بازی است رباینده زمانه که نیابد
زو خلق رها هیچ نه مولا و نه مولا.
اگر شد چار مولای عزیزت
بشارت می دهم بر چار چیزت .
چو مولام خوانندو صدر کبیر
نمایند مردم به چشمم حقیر.
اجل ّ روی زمین کآسمان به خدمت او
چو بنده است کمربسته پیش مولایی .
- مولا شدن ؛ سرور شدن . آقا و بزرگ و مخدوم و پیشوا شدن :
هرکه اوبیدار گردد بنده ٔ ایشان شود
زآنکه چون مولای ایشان گشت خود مولا شود.
|| توسعاً پدر به مناسبت ولایت و سرپرستی بر فرزندان :
زنی گفت من دختر حاتمم
بخواهید از این نامور حاکمم
کرم کن به جای من ای محترم
که مولای من بود ز اهل کرم .
|| غلام و برده . (ناظم الاطباء). بنده و برده . غلام . عبد (از اضداد است ). (از یادداشت مؤلف ) :
به باغی خرامید خسرو که او را
بهار و بهشت است مولا و چاکر.
ز نسل آدم و حوا نماند اندر جهان شاهی
که پیش تو جبین بر خاک ننهاده ست چون مولا.
زین سپس خادم تو باشم و مولایت
چاکر و بنده و خاک دو کف پایت .
هرچه اند این ملکان بنده و مولای ویند
هیچ مولا به تن خود سوی مولا نشود.
زین فزون از ملکان نیز نباشد ملکی
هرکه مولای کسی باشد مولا نشود.
گویی که خدای است فرد رحمان
مولاست همه خلق و اوست مولا.
پس محال آورد حال دهر قول آنکه گفت
بهترستی گرنه این مولا و آن مولاستی .
بازی است رباینده زمانه که نیابد
زو خلق رها هیچ نه مولا و نه مولا.
باغ در باغ گردبرگردش
خلد مولا و روضه شاگردش .
کمین مولای تو صاحب کلاهان
به خاک پای توسوگند شاهان .
ما که مولای بارگاه توایم
سرور از سایه ٔ کلاه توایم .
نهان با شاه میگفت از بناگوش
که مولای توام هان حلقه در گوش .
- مولا گشتن ؛ مولا شدن . کهتر و بنده شدن :
هرکه او بیدار گردد بنده ٔ ایشان شود
زآنکه چون مولای ایشان گشت خود مولا شود.
گویی که خدای است فرد رحمان
مولاست همه خلق و اوست مولا.
ناصرخسرو.
پس محال آورد حال دهر قول آنکه گفت
بهترستی گرنه این مولا و آن مولاستی .
ناصرخسرو.
بازی است رباینده زمانه که نیابد
زو خلق رها هیچ نه مولا و نه مولا.
ناصرخسرو.
اگر شد چار مولای عزیزت
بشارت می دهم بر چار چیزت .
نظامی .
چو مولام خوانندو صدر کبیر
نمایند مردم به چشمم حقیر.
سعدی (بوستان ).
اجل ّ روی زمین کآسمان به خدمت او
چو بنده است کمربسته پیش مولایی .
سعدی .
- مولا شدن ؛ سرور شدن . آقا و بزرگ و مخدوم و پیشوا شدن :
هرکه اوبیدار گردد بنده ٔ ایشان شود
زآنکه چون مولای ایشان گشت خود مولا شود.
ناصرخسرو.
|| توسعاً پدر به مناسبت ولایت و سرپرستی بر فرزندان :
زنی گفت من دختر حاتمم
بخواهید از این نامور حاکمم
کرم کن به جای من ای محترم
که مولای من بود ز اهل کرم .
سعدی (بوستان ).
|| غلام و برده . (ناظم الاطباء). بنده و برده . غلام . عبد (از اضداد است ). (از یادداشت مؤلف ) :
به باغی خرامید خسرو که او را
بهار و بهشت است مولا و چاکر.
فرخی .
ز نسل آدم و حوا نماند اندر جهان شاهی
که پیش تو جبین بر خاک ننهاده ست چون مولا.
فرخی .
زین سپس خادم تو باشم و مولایت
چاکر و بنده و خاک دو کف پایت .
منوچهری .
هرچه اند این ملکان بنده و مولای ویند
هیچ مولا به تن خود سوی مولا نشود.
منوچهری .
زین فزون از ملکان نیز نباشد ملکی
هرکه مولای کسی باشد مولا نشود.
منوچهری .
گویی که خدای است فرد رحمان
مولاست همه خلق و اوست مولا.
ناصرخسرو.
پس محال آورد حال دهر قول آنکه گفت
بهترستی گرنه این مولا و آن مولاستی .
ناصرخسرو.
بازی است رباینده زمانه که نیابد
زو خلق رها هیچ نه مولا و نه مولا.
ناصرخسرو.
باغ در باغ گردبرگردش
خلد مولا و روضه شاگردش .
نظامی .
کمین مولای تو صاحب کلاهان
به خاک پای توسوگند شاهان .
نظامی .
ما که مولای بارگاه توایم
سرور از سایه ٔ کلاه توایم .
نظامی .
نهان با شاه میگفت از بناگوش
که مولای توام هان حلقه در گوش .
نظامی .
- مولا گشتن ؛ مولا شدن . کهتر و بنده شدن :
هرکه او بیدار گردد بنده ٔ ایشان شود
زآنکه چون مولای ایشان گشت خود مولا شود.
ناصرخسرو.
مولا. [ م َ / مُو ] (اِخ ) دهی است از دهستان فریم بخش دودانگه ٔ شهرستان ساری ، واقع در 7هزارگزی شمال خاوری کهنه ده با 100 تن جمعیت . آب آن از چاه و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3).
فرهنگ عمید
۱. مالک، سَرور، مهتر.
۲. دوست، دوستدار.
۳. بنده.
۴. بندۀ آزاد شده.
۲. دوست، دوستدار.
۳. بنده.
۴. بندۀ آزاد شده.
دانشنامه عمومی
ماهیگیر
مختصات: ۳۶°۱۱′۳۴″ شمالی ۵۳°۲۰′۴۰″ شرقی / ۳۶٫۱۹۲۷۸°شمالی ۵۳٫۳۴۴۴۴°شرقی / 36.19278; 53.34444
مولا، روستایی است از توابع بخش دودانگه شهرستان ساری در استان مازندران ایران.
این روستا در دهستان فریم قرار داشته و براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۸۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۶۵نفر (۲۳خانوار) بوده است.
مولا، روستایی است از توابع بخش دودانگه شهرستان ساری در استان مازندران ایران.
این روستا در دهستان فریم قرار داشته و براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۸۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۶۵نفر (۲۳خانوار) بوده است.
wiki: مولا
واژه نامه بختیاریکا
رند؛ مکار
جدول کلمات
سرور
پیشنهاد کاربران
شنیدم که معنی مولا/مولی به عربی بیست و سه است. در فارسی پیدا نکردم. این لغت در رابطه با غدیر خم مهم است. لطفا راهنمائی
مترادف مولا: آقا، ارباب، خواجه، سرور، صاحب، ولی، دوستدار، بنده
متضاد مولا: عبد
متضاد مولا: عبد
اقا بزرگ سرور
کلمات دیگر: