شهاب واره

در ستاره شناسی به قطعه های صخره با فلز که در فضا شناورند شهاب واره (به انگلیسی: Meteoroid) گفته می شود. شهاب واره ها اکثراً اجسام ریزی هستند که می توانند به بزرگی یک متر هم رسیده و در فضا حرکت می کنند.
آسیموف، ایزاک، دانشنامه جهان، شماره ۴، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴خ، ص۳۲.
دگانی، مایر، نجوم به زبان ساده، تهران: نشر گیتاشناسی، چاپ پنجم (ویرایش جدید)، ۱۳۸۷خ، ص۹.
یک سیارک و یا شهاب واره که وارد جو زمین می شود شهاب یا شَخانه نام می گیرد. به خط درخشانی که بر اثر ورود شهاب واره یا حرکت آن در جو ایجاد می شود شهاب ثاقِب گفته می شودکه ممکن است چندین ثانیه به طول بی انجامد.واژه شهاب عربی و شخانه فارسی است.
زمانی که یک شهاب واره به سطح سیاره برخورد کند شهاب سنگ (Meteorite) نامیده می شود.هر ساله صدها تن غبار شخانه ای بر سطح زمین می نشیند.

شهاب واره (meteoroid)
قطعه سنگی در فضای بین سیّاره ای. وجه تمایزی رسمی بین شهاب واره ها و سیّارک۱ ها وجود ندارد، مگر این که از اصطلاح «سیّارک» معمولاً برای اشاره به اشیایی با قطر بیش از۱.۶ کیلومتر استفاده می کنند، اما شهاب واره ها ممکن است به کوچکی ریگ باشند. به نظر می رسد شهاب واره ها بر اثرِ متلاشی شدن سیّارک ها، پس از برخورد، تشکیل می شوند. بعضی از شهاب واره ها به جَوِّ زمین برخورد می کنند که دنباله های سوزان آن ها را شهاب می نامند. شهاب واره ها هرگاه به زمین سقوط کنند، شهاب سنگنامیده می شوند. شهاب واره ها در صورت برخورد با فضاپیما یا لباس فضانوردان آن ها را سوراخ می کنند. آزمایشگاه فضایی (اسکای لب)صفحۀ محافظی برای جلوگیری از نفوذ شهاب واره ها دارد و در مأموریت جمینی، یک لایه نمد محافظ به لباس فضانوردان اضافه شده بود.