پیونگ یانگ

پیونگ یانگ (به کره ای: 평양) (به معنایی زمین مسطح)پایتخت کشور کره شمالی است.این شهر از باختر به استان پیونگ یانگ جنوبی، از جنوب به هوانگ هه شمالی، از شمال به پیونگ یانگ شمالی محدود است و برابر با آخرین تقسیم بندی کشوری به نوزده ناحیه تقسیم می شود. قسمت شمال شرقی و جنوب شرقی شهر را کوه ها و قسمت های غربی و جنوب غربی را دشت ها پوشانیده اند. باغ های میوهٔ فراوانی مانند باغ های گلابی، سیب، انگور، زردآلو و آلو اطراف پیونگ یانگ وجود دارد. راه های ارتباطی متعددی پیونگ یانگ را به شهرهای مختلف کشور و به مسکو پایتخت روسیه و پکن پایتخت چین مرتبط می سازد. پیونگ یانگ بیش از ۱۵۰۰ سال سابقه تاریخی دارد. این شهر در سدهٔ دوازدهم مورد هجوم مغول ها قرار گرفت و از سدهٔ پانزدهم تا سده بیستم، پایتخت دوم شبه جزیره کره محسوب می شد. در اوایل سده بیستم، این شهر به دست ژاپنی ها افتاد و تا چندین دهه زیر تسلط آن کشور بود. پیونگ یانگ در سال های جنگ کره، از سوی بمب افکن های ارتش آمریکا به شدت بمباران شد و به صورت تل بزرگی از خاک و سنگ و آهن درآمد.متروی پیونگ یانگ
متروی پیونگ یانگ در سال ۱۹۷۳ تأسیس شده و هم اکنون دارای ۲ خط و ۱۶ ایستگاه می باشد.
این شهر در کنار رودخانه تائدونگ قرار گرفته و جمعیت آن ۳٫۸ میلیون (در سال ۲۰۰۳) گزارش شده است.
هرچند جمعیت این شهر به طور رسمی اعلام نشده است.

پیونْگ یانْگ (Pyongyang)
پیونْگ یانْگ
(یا: پینگ یانگ) پایتخت و بزرگ ترین شهر کرۀ شمالی، واقع در غرب کشور، کنار رود تایدونگ، در فاصلۀ ۵۰ کیلومتری دریای زرد. ۳,۲۲۲,۰۰۰ نفر جمعیت دارد (۲۰۰۳). مرکز تجاری، تولیدی، و حمل ونقل کرۀ شمالی است، و صنایع آن عبارت اند از هواپیماسازی، تراکتورسازی و وسایل نقلیۀ برقی، آهن و فولاد، مهمات، پارچه بافی، مواد شیمیایی، ماشین آلات، سرامیک و لاستیک سازی. بر طبق افسانه ها، پیونگ یانگ در۱۱۲۲ پ م بنا شد که بدین ترتیب، قدیمی ترین شهر کره است. در قرن ۳پ م، پایتخت کشور پادشاهی چوسون شد. پیونگ یانگ در طول تاریخ با حمله های متعدد چین و ژاپن روبه رو بود و ژاپن از ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۵ آن را در اشغال داشت و همین امر سبب توسعۀ صنعتی شهر شد. آثار تاریخی باقی مانده شامل بخش هایی از دیوارهای شهر قدیمی، مقبره هایی متعلق به قرن ۱پ م، و معابد بودایی است. در جنگ کره (۱۹۵۰ـ۱۹۵۳) پیونگ یانگ شدیداً آسیب دید؛ شهر بازسازی شده دارای خیابان های عریض، پارک ها، باغ ها و ورزشگاه ها، و نیز مجتمع های بزرگ مسکونی و ادارات و شبکۀ راه آهن زیرزمینی است. پیونگ یانگ مرکز فرهنگی و آموزشی کشور است.