میکده

حانة , ملهی

میخانه، جای می وردن، جای باده فروختن
(اسم ) جایی که در آن شراب فروشند و شراب نوشند میخانه : چون پیرشدی حافظ . از میکده بیرون آی رندی و هوسناکی در عهد شباب اولی . ( حافظ )

(مِ کَ دِ ) (اِ. ) شراب خانه ، می خانه .

میکده. [ م َ / م ِ ک َ دَ / دِ ] ( اِ مرکب ) شرابخانه و میخانه. ( ناظم الاطباء ). خرابات. خانه خمار. آنجا که در آن می خورند. ماخور. حانه. خانه. حانوت. جایی که در آن شراب فروشند. ( یادداشت مؤلف ) :
من به بانگ مؤذنان کز میکده
بانگ مرغ زندخوان آمد برون.هم میکده را خدایگانیم
هم دردپرست را ندیمیم.ای میزبان میکده ایثار کن به ما
بیغوله ای که از پی غولان رمیده ایم.گر مرید صورتی در صومعه زناربند
ور مرائی نیستی در میکده فرزانه باش.چون پیر شدی حافظ از میکده بیرون رو
رندی و هوسناکی در عهد شباب اولی.بیا که خرقه من گرچه وقف میکده هاست
ز مال وقف نبینی به نام من درمی.سر ز حسرت ز در میکده ها برکردم
چون شناسای تو در صومعه یک پیر نبود.|| ( اصطلاح عرفانی ) قدم مناجات را گویند. ( کشاف اصطلاحات الفنون ).

۱. میخانه، جای می خوردن.
۲. جای باده فروختن.