کلمه جو
صفحه اصلی

انور خوجه

دانشنامه عمومی

اَنوَر خوجه (۱۹۸۵ - ۱۹۰۸) دبیر اول حزب کارگر و رهبر آلبانی از پایان جنگ جهانی دوم تا زمان مرگش در سال ۱۹۸۵ بود. او همچنین از سال ۱۹۴۴ تا سال ۱۹۵۴ به عنوان نخست وزیر آلبانی، وزیر دفاع، وزیر امور خارجه، رئیس پیش آهنگان دموکراسی آلبانی از سال ۱۹۴۵ تا زمان مرگ و همچنین کمیسر عالی نیروهای مسلح آلبانی از سال ۱۹۴۴ تا زمان مرگ بود. خوجه به واسطه اظهاراتش پیرامون مخالفت با بازنگری در اصول مارکسیسم-لنینیسم از اواسط دهه ۱۹۷۰ مورد توجه بود. بعد از اینکه او در سال های ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۸ از مائوئیسم فاصله گرفت، پس از آن تعدادی از احزاب مائوئیست، طرفداران معتقد به اصول فکری وی را خوجه ئیست نامیدند.انور خوجه در ۱۱ آوریل ۱۹۸۵ در سن ۷۶ سالگی درگذشت.
در زمان خوجه به منظور دفاع در برابر حملۀ شیمیایی، ۷۰۰۰۰۰ سنگر بتونی تک نفره در آلبانی ساخته شد، و این در حالی بود که جمعیت کشور نزدیک به سه میلیون نفر بود. قرار بود از این سنگرها به عنوان محلی برای دیدبانی و تیراندازی با جنگ افزار شیمیایی استفاده شود. این سنگرها بسیار محکم و با قابلیت حمل و نقل ساخته شده بودند با این قصد که به راحتی با جرثقیل یا هلیکوپتر، در حفره از پیش آماده شده، قرار داده شوند. این سنگرها، انواع گوناگونی داشتند که شامل سنگر تیربار، سنگرهای ساحلی، تأسیسات دریایی زیرزمینی و حتی محلی برای استقرار نیروی هوایی در کوهستان و سنگرهای زیرزمینی نیز می شد. ساخت سنگرهای آلبانی از ۱۹۶۷ تا ۱۹۸۶ (نزدیک به بیست سال) به طول انجامید.

دانشنامه آزاد فارسی

اَنور خوجه (آلبانی ۱۹۰۸ـ۱۹۸۵)
اَنور خوجه
اَنور خوجه
اَنور خوجه
اَنور خوجه
اَنور خوجه
رئیس جمهور (۱۹۷۴ـ۱۹۸۵) نخست وزیر (۱۹۴۴ـ۱۹۵۴) وزیر امور خارجه (۱۹۴۶ـ۱۹۵۳) و از پایان جنگ جهانی دوم تا ۱۹۸۵ نخستین دبیر کل حزب کمونیست آلبانی. فرزند تاجری مسلمان بود و در کودکی به سبب شغل پدر به بسیاری از نقاط اروپا سفر کرد. در ۱۹۳۰ با بورسیه ای دولتی برای تحصیل به دانشگاه مونپِلیِه در فرانسه رفت، اما اندکی بعد انصراف داد. از ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۶ در کنسول آلبانی در بروکسل دبیر بود و در همان سال به آلبانی بازگشت. وی به سبب فعالیت هایش برضد احمد زوغو مدتی زندانی شد. در ۱۹۳۹ «جنبش آزادی بخش آلبانی» و در ۱۹۴۱ حزب کمونیست این کشور را تأسیس و در ۱۹۴۶ دیکتاتوری کمونیستی در آلبانی برقرار کرد. همچنین، از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۴ رهبری جنگ های پارتیزانی برضد نازی ها را برعهده داشت. پس از اعلام موجودیت آلبانی در ۱۹۷۴، ریاست جمهوری و فرماندهی کل قوا از سوی پارلمان در اختیار انور خوجه قرار گرفت. خوجه یک استالینیست افراطی بود و در اعمال مرام کمونیستی تلاش فراوانی به خرج می داد؛ چنان که مالکیت خصوصی و آزادی های سیاسی و مذهبی را در کشور ممنوع کرد و نظامی استبدادی و سرکوبگر را در آلبانی حاکم گرداند. بر این اساس، مخالفان از سمت های خود برکنار و یا به اردوگاه های کار اجباری تبعید و یا اعدام شدند. همۀ سفرهای کاری به جز سفرهایی با مقاصد اداری و دولتی ممنوع اعلام شد و عملاً هرگونه آزادی بیان و ایجاد تشکل ها و جنبش های سیاسی و اجتماعی از شهروندان سلب گردید. براساس گزارش منتشرشدۀ سازمان عفو بین الملل در ۱۹۸۴، وضعیت حقوق بشر در آلبانی در زمان حکومت خوجه در اسفناک ترین دوره های خود بوده است. پس از مرگ استالین، رهبران جدید شوروی از سیاست های خوجه انتقاد کردند و رابطۀ آلبانی با شوروی به تیرگی گرایید. حاکمیت خوجه میراثی جز فقر و عقب ماندگی و انزوای سیاسی برای آلبانی به همراه نداشت، به طوری که پس از مرگ وی هیچ هیئت خارجی در مراسم خاک سپاری او شرکت نکرد. پس از خوجه، رامیز آلیا در مقام دبیرکل حزب کمونیست جانشین وی شد.

نقل قول ها

اَنوَر خُوجَه (۱۹۸۵ - ۱۹۰۸) از پایان جنگ جهانی دوم تا زمان مرگش در سال ۱۹۸۵ دبیر اول حزب کارگر و رهبر آلبانی بود.


کلمات دیگر: