میناکاری

میناکاری، میناگری یا میناسازی هنری است که سابقه ای در حدود پنج هزار سال دارد و از صنایع دستی محسوب می شود. امروزه این هنر بیشتر بر روی مس انجام می شود ولی می توان بر روی طلا و نقره نیز آن را به عمل آورد. طلا تنها فلزی است که به هنگام ذوب شدن مینا اکسید نمی شود از اینرو امکان اجرای طرحی همراه با جزئیات و با شباهت هر چه تمامتر بر روی مینا را ایجاد می کند در حالی که میناهای مسین و نقره ای چنین کیفیتی را ندارند. مینای کار شده بر روی طلا هنر صائبین ساکن شهر اهواز است و به طلای صبّی شهرت دارد. شکل گیری مینا نیز از ترکیب اکسیدهای فلزات و چند گونه نمک در مجاورت حرارت بالا(۷۵۰ تا ۸۵۰ درجه سانتی گراد) می باشد که رنگ ها در طول زمان و بر اساس دما به وجود می آیند. امروزه در ایران کانون تولید ظروف میناکاری شهر اصفهان و جواهرات مینا کاری شهر اهواز می باشد و استادان برجسته ای در تولید آثار مینا مشغول به فعالیت هستند.
مینای خانه بندی:
در فرهنگ دهخدا میناسازی چنین تعریف شده است: نقاشی و تزیین فلزاتی همانند طلا، نقره و مس به وسیلهٔ رنگ های لعابدار مخصوصی که در حرارت بسیار زیاد پخته و ثابت شود.
نزدیک ترین معنای لغوی برای مینا به معنی آسمان آبی است.
مینا کاری هنری است که طرح های متفاوتی که معمولاً با قلم سفید است بر روی ظروف مسی، نقره ای و طلایی نقش می شود. رنگ زمینهٔ زیر نقوش معمولاً به رنگ های آبی، سبز و گاهی قرمز می باشد که اگر به چشم هنر به داخل ظروف منقوش مینا بنگریم یادآور پهنای زیبای آبی آسمان باشد. شاید به همین خاطر است که اسم این هنر را مینا کاری نامیده اند.