برابر پارسی : هوازا
اکسیژن
برابر پارسی : هوازا
فارسی به انگلیسی
فارسی به عربی
اوکسجین
مترادف و متضاد
اکسیژن
فرهنگ فارسی
( اسم ) گازی است بی رنگ بی بو بی طعم کمی سنگین تر از هوا. یک لیتر آن ۱/۱٠۵ گرم جرم دارد . در آب کمی محلول است و در ۱۱۸ درجه و فشار ۵٠ جو بسختی مایع میشود . در طبیعت بحالت ترکیب و آزاد فراوان یافت میگردد .
فرهنگ معین
(اُ ژِ ) [ فر. ] (اِ. ) گازی است بی رنگ ، بی بو، بی طعم ، کمی سنگین تر از هوا. در ترکیب با هیدروژن تشکیل دهندة آب ها و ۲۱% جّو است .
لغت نامه دهخدا
فرهنگ عمید
گازی بی رنگ ، بی بو، و بی طعم که تقریباً یک پنجم حجم هوا را تشکیل می دهد و برای تنفس موجودات زنده ضروری است. در جوشکاری، طب، و صنعت به کار می رود و با همۀ عنصرهای شیمیایی جز گازهای نجیب ترکیب می شود.
دانشنامه عمومی
اکسیژن یکی از عناصر شیمیایی در جدول تناوبی است که نماد آن O و عدد اتمی آن ۸ است. یک عنصر زیستی بوده و همه جا چه در زمین و چه در کل جهان هستی یافت می شود. مولکول اکسیژن (O۲)در زمین از نظر ترمودینامیکی ناپایدار است ولی توسط عمل فتوسنتز باکتری های بی هوازی و در مرحله بعدی توسط عمل نور ساخت گیاهان زمینی به وجود می آید.نبو
اکسیژن به عنوان اکساینده کاربرد بسیار زیادی داشته، و تنها فلوئور از آن الکترونگاتیوتر است. اکسیژن مایع، به عنوان اکسیدکننده در نیروی حرکتی موشکها استفاده می شود. از آنجا که اکسیژن برای تنفس ضروری است در پزشکی کاربرد دارد. گاهی اوقات کسانی که کوه نوردی می کنند یا در هواپیما پرواز می کنند، مخازن اکسیژن همراه دارند (به عنوان هوا). اکسیژن در جوشکاری و ساخت فولاد و همچنین متانول نیز کاربرد دارد.
اکسیژن به عنوان یک ماده آرامش بخش، سابقه کاربرد دارد که تا زمان حال نیز ادامه دارد و بارهای اکسیژن در مهمانی ها و بزم های امروزی وجود دارد. در سده ۱۹ اکسیژن معمولاً با اکسید نیترات ترکیب می شد که اثر تسکین دهنده دارد.
اکسیژن در سال ۱۷۷۱ از سوی داروساز سوئدی کارل ویلهلم شیله کشف شد، ولی این کشف خیلی سریع شناخته نشد و با اکتشاف مستقل جوزف پریستلی به طور گسترده تری شناخته شد، و از سوی آنتوان لورن لاووزیه در سال ۱۷۷۴ نام گذاری شد.
اکسیژن به عنوان اکساینده کاربرد بسیار زیادی داشته، و تنها فلوئور از آن الکترونگاتیوتر است. اکسیژن مایع، به عنوان اکسیدکننده در نیروی حرکتی موشکها استفاده می شود. از آنجا که اکسیژن برای تنفس ضروری است در پزشکی کاربرد دارد. گاهی اوقات کسانی که کوه نوردی می کنند یا در هواپیما پرواز می کنند، مخازن اکسیژن همراه دارند (به عنوان هوا). اکسیژن در جوشکاری و ساخت فولاد و همچنین متانول نیز کاربرد دارد.
اکسیژن به عنوان یک ماده آرامش بخش، سابقه کاربرد دارد که تا زمان حال نیز ادامه دارد و بارهای اکسیژن در مهمانی ها و بزم های امروزی وجود دارد. در سده ۱۹ اکسیژن معمولاً با اکسید نیترات ترکیب می شد که اثر تسکین دهنده دارد.
اکسیژن در سال ۱۷۷۱ از سوی داروساز سوئدی کارل ویلهلم شیله کشف شد، ولی این کشف خیلی سریع شناخته نشد و با اکتشاف مستقل جوزف پریستلی به طور گسترده تری شناخته شد، و از سوی آنتوان لورن لاووزیه در سال ۱۷۷۴ نام گذاری شد.
wiki: شبکه تهران صدا و سیمای ایران پخش شد.بازیگران اصلی سریال: پری امیرحمزه، بیژن بنفشه خواه، سعید پیردوست، نصرالله رادش، لاله صبوری و حمید کاشانی می باشند. از دیگر عوامل و دست اندرکاران این مجموعه می توان به خشایار الوند و سروش صحت (نویسنده)، محمدرضا کاظمی (تصویربردار)، رضا کشاورز (صدابردار)، تقی وارسته (طراح نور)، محمد مهدی گورنگی (آهنگساز)، فرزاد حسنی (شاعر تیتراژ پایانی)، رضا شیرازی (خواننده تیتراژ پایانی)، احمد معظمی (برنامه ریز)، آرمین عابدینی (مدیر تولید) و شهریار کلهر (طراح دکور) اشاره کرد.
جام جم آنلاین
موسیقی اکسیژن
آفتاب آنلاین
داستان اصلی سریال اکسیژن دربارهٔ شخصی است که در مرکز شهر یک اتاق اکسیژن تأسیس می کند تا کسانی که از هوای کثیف و پر از گردوغبار و آلوده شهر به تنگ آمده اند، با مراجعه به آنجا نفسی تازه کنند، اما با کنار هم قرارگرفتن آدمهای قصه حوادثی رخ می دهد.
جام جم آنلاین
موسیقی اکسیژن
آفتاب آنلاین
داستان اصلی سریال اکسیژن دربارهٔ شخصی است که در مرکز شهر یک اتاق اکسیژن تأسیس می کند تا کسانی که از هوای کثیف و پر از گردوغبار و آلوده شهر به تنگ آمده اند، با مراجعه به آنجا نفسی تازه کنند، اما با کنار هم قرارگرفتن آدمهای قصه حوادثی رخ می دهد.
دانشنامه آزاد فارسی
اُکْسیژِن (oxygen)
عنصری بی رنگ، بی بو، بی مزه، غیرفلزی، گازی شکل، با نماد O، عدد اتمی ۸، و جرم اتمی نسبی ۱۵.۹۹۹۴. فراوان ترین عنصر در پوستۀ زمین، تقریباً ۵۰ درصد وزنی، و سازندۀ حدود ۲۱درصد حجم جو است. این عنصر به شکل ترکیبی در آب و سایر مواد نیز یافت می شود. اکسیژن فرآوردۀ جانبی فتوسنتز است و اساس تنفس سلولی در گیاهان و جانوران را تشکیل می دهد. اکسیژن عنصری بسیار کُنِشگر است و جز با گازهای نادر و فلوئور، با همۀ عناصر دیگر ترکیب می شود. اکسیژن در دی اکسیدکربن، دی اکسید سیلیسیم (کوارتز)، سنگ آهن، و کربنات کلسیم (سنگ آهک) نیز یافت می شود. در طبیعت، به شکل مولکولی دو اتمی (O۲) است و اتم های منفرد آن به علت واکنشگری بسیار عمر کوتاهی دارند. اتم های منفرد ممکن است بر اثر جرقۀ الکتریکی و پرتوهای فرابنفش خورشید در جو کرۀ فوقانی پدید آیند. در آن جا، با مولکول اکسیژن ترکیب می شوند و اُزون را پدید می آورند. اکسیژن مصرفی در صنعت، با تقطیر جزء به جزء هوای مایع، الکترولیز آب یا گرم کردن اکسید منگنز (IV) با کلرات پتاسیم به دست می آید. اکسیژن برای احتراق ضروری است و با اتین (استیلن) نیز برای جوش دادن در دمای بالا و مشعل های برش به کار می رود. این عنصر را نخستین بار شیمی دان انگلیسی، جوزف پریستلی در ۱۷۷۴ و در همان سال شیمی دان سوئدی، کارل شِله، مستقلاً کشف کردند. در ۱۷۷۷، شیمی دان فرانسوی، آنتوان لاوازیه، آن را نام گذاری کرد.
عنصری بی رنگ، بی بو، بی مزه، غیرفلزی، گازی شکل، با نماد O، عدد اتمی ۸، و جرم اتمی نسبی ۱۵.۹۹۹۴. فراوان ترین عنصر در پوستۀ زمین، تقریباً ۵۰ درصد وزنی، و سازندۀ حدود ۲۱درصد حجم جو است. این عنصر به شکل ترکیبی در آب و سایر مواد نیز یافت می شود. اکسیژن فرآوردۀ جانبی فتوسنتز است و اساس تنفس سلولی در گیاهان و جانوران را تشکیل می دهد. اکسیژن عنصری بسیار کُنِشگر است و جز با گازهای نادر و فلوئور، با همۀ عناصر دیگر ترکیب می شود. اکسیژن در دی اکسیدکربن، دی اکسید سیلیسیم (کوارتز)، سنگ آهن، و کربنات کلسیم (سنگ آهک) نیز یافت می شود. در طبیعت، به شکل مولکولی دو اتمی (O۲) است و اتم های منفرد آن به علت واکنشگری بسیار عمر کوتاهی دارند. اتم های منفرد ممکن است بر اثر جرقۀ الکتریکی و پرتوهای فرابنفش خورشید در جو کرۀ فوقانی پدید آیند. در آن جا، با مولکول اکسیژن ترکیب می شوند و اُزون را پدید می آورند. اکسیژن مصرفی در صنعت، با تقطیر جزء به جزء هوای مایع، الکترولیز آب یا گرم کردن اکسید منگنز (IV) با کلرات پتاسیم به دست می آید. اکسیژن برای احتراق ضروری است و با اتین (استیلن) نیز برای جوش دادن در دمای بالا و مشعل های برش به کار می رود. این عنصر را نخستین بار شیمی دان انگلیسی، جوزف پریستلی در ۱۷۷۴ و در همان سال شیمی دان سوئدی، کارل شِله، مستقلاً کشف کردند. در ۱۷۷۷، شیمی دان فرانسوی، آنتوان لاوازیه، آن را نام گذاری کرد.
wikijoo: اکسیژن
فرهنگ فارسی ساره
هوازا
پیشنهاد کاربران
اوژن=اژن: او=آب+ژن=در پهلوی و کردی=زاینده - تولیدکننده.
یکی از اجزای سازنده آب.
یکی از اجزای سازنده آب.
اکسیژن= زیستن زا ( عنصر زندگی زا ) .
اُکسیژن
اُکسیژِن : اُکس - ای - ژِن
اُکس = تیزی از نگر بو ، تُرشی از نگر مزه ، گَسی
- ای - = میانوند
ژِن = زِن، زَن، زندگی، زاییدن، زادن، جان، ذات
گَرته برداری = تُرشزا، گَسیزا، ترشجان، گَسجان
اُکسیژِن : اُکس - ای - ژِن
اُکس = تیزی از نگر بو ، تُرشی از نگر مزه ، گَسی
- ای - = میانوند
ژِن = زِن، زَن، زندگی، زاییدن، زادن، جان، ذات
گَرته برداری = تُرشزا، گَسیزا، ترشجان، گَسجان
اُکسیژن
تُرشزا، گَسجان، گَسزِن، تُرشجان، تُرشزِن
تُرشزا، گَسجان، گَسزِن، تُرشجان، تُرشزِن
برابر پارسی واژه ی اکسیژن، لغت اوژمان است.
کلمات دیگر: