مجتبی قزوینی

مجتبی قزوینی معروف به شیخ مجتبی قزوینی (زادهٔ ۱۲۷۹ ـ ۱۳۸۱ در قزوین و درگذشتهٔ ۱۳۴۶ ـ ۱۳۸۶ در مشهد) روحانی شیعه ایرانی است.
علامه سیدموسی زرآبادی
محمدحسین نائینی
سید محمدکاظم یزدی
حکیم شهیدی
میرزا محمد آقازاده خراسانی
آقاحسین قمی
موسی خوانساری
اسدالله عارف یزدی
میرزا مهدی غروی اصفهانی
عبدالکریم حائری یزدی
وی در سال ۱۲۷۹ ـ ۱۳۱۸ در قزوین دیده به جهان گشود.
از اوایل نوجوانی به تحصیل علوم دینی پرداخت. پس از پایان تحصیلات مقدماتی در قزوین،در سال ۱۳۳۰ به همراه پدرش راهی نجف اشرف شد و مدت هفت سال از محافل علمی و محضر استادان نجف چون سید محمدکاظم یزدی و میرزا محمدتقی شیرازی، کسب فیض کرد. در سال ۱۳۳۷ به ایران بازگشت و دو سال در زادگاهش قزوین اقامت نمود. سپس به قم رفته و از درس مرحوم عبدالکریم حائری یزدی استفاده کرد و موفق به اخذ اجازه اجتهاد از او شد. وی در سال ۱۳۳۹ به مشهد هجرت کرد.
وی به مسایل اجتماعی و امور سیاسی اهتمام ویژه داشت. نخستین تلاش سیاسی اش، به اواخر سال ۱۳۳۰ مربوط می شود که به همراه تنی چند از روحانیان مشهد، از سوی روحانیت برای تعیین نمایندگان این صنف در مجلس شورای ملی در دوره ۱۷، انتخاب شد. در سال ۱۳۴۲ بعد از دستگیری روح الله خمینی از سوی حکومت پهلوی، به عنوان ابراز تنفر و اعتراض، دستور داد امامان جماعت مسجد گوهرشاد و سایر مساجد، نماز جماعت ها را تعطیل کنند و خود در اعتراض به بازداشت خمینی، از مشهد به تهران آمد و به جمع روحانیان معترض به بازداشت او پیوست.

[ویکی فقه] مجتبی قزوینی، فرزند مرحوم حاج میرزا احمد تنکابنی، از علمای معاصر شیعه می باشد.
این عالم بزرگوار، در سال ۱۳۱۸ ق در قزوین متولد شد. پدر وی، مرحوم حاج میرزا احمد تنکابنی از عالمان وارسته و از شاگردان و خواصّ عالم عابد و متّقی بزرگ، حاج میرزا حسین تهرانی (معروف به حاج میرزا حسین حاج میرزا خلیل ـ یکی از سه عالم معروف در اقدامات آزادیخواهی و مشروطیت) بود.مرحوم شیخ مجتبی قزوینی پس از تحصیلات مقدماتی در سنّ جوانی به همراه پدر بزرگوار خود به نجف اشرف می رود، و حدود ۷ سال از محضر استادان و علمای آن دیار کسب فیض می کند.
وفات
ایشان در سال ۱۳۸۶ ق (۱۳۴۶ش) وفات کردند.
منبع
سایت اندیشه قم
...