هراکلس
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
هراکلس. [ هَِ ل ِ ] ( اِخ ) لاتن ها او را «هرکول » خوانند. معروفترین و ملی ترین قهرمان داستانهای کلاسیک یونان وروم است. نام او را در داستانهای کلاسیک از دوره پیش از هلن تا پایان عهد قدیم می بینیم و چون نام وی دردوره طولانی تاریخ اساطیری دیده میشود، زمان او درست معلوم نیست و داستان سرایان یونان کهن نیز در طبقه بندی اساطیر مربوط به او دچار اشکال شده اند. نام اصلی او در اساطیر یونان آلسید بوده است ولی به مناسبت پذیرفتن مأموریت های هرا به هراکلس موسوم گشت ، یعنی «پیروزی هرا». افسانه های مربوط به هراکلس شامل دو قسمت مهم است یکی اردوکشیهای متفرقی است که هراکلس درآن قهرمانیهای ارزنده از خود بروز میدهد و دیگر داستانهای «دوازده خوان » است که در هر مرحله آن هراکلس دشمنی شگرف را از پیش پای برمیدارد. ( از فرهنگ اساطیر یونان و روم ، اثر پیر گریمال ترجمه بهمنش ). افسانه های این قهرمان بسیار وسیع است و در برخی از آنها بقدری شگفتی و عظمت تصور بچشم میخورد که از نظر هنری بسیار قابل تحسین است. هراکلس در اساطیر یونان یکی از فرزندان زئوس و برادر آپولون است. مرگ وی به سبب زهرآلود بودن لباسی اتفاق می افتد که برای انجام قربانی در برابر زئوس به تن می کند و زهر مطابق روایات از منافذ پوستی او نفوذ می یابد و او را مسموم می سازد. رجوع به فرهنگ اساطیر یونان و روم صص 375 - 408 شود.
پیشنهاد کاربران
به هرکول رجوع شود
کلمات دیگر: