هرا

هفائستوس: خدای صنعت و آتش است. او هنگامی که به دنیا آمد، زشت و لنگ بود و مادرش، هرا او را به داخل اقیانوس انداخت اما دختر اقیانوس، او را نجات داد. هفائستوس نه سال بعد زمانی که صنعتگر ماهری شده بود، برای گرفتن انتقام از هرا تختی از طلا ساخت که شاهکار صنعت و هنر بود؛ سپس آن را به صورت ناشناس به المپ فرستاد. هرا که مجذوب تخت طلائی شده بود، بر روی آن نشست اما هر چه تلاش کرد دیگر نتوانست از روی آن بلند شود و این گونه بود که هفائیستوس به المپ آورده شد و با شرط ازدواج با آفرودیته حاضر به آزاد کردن هرا شد. چندی بعد زمانی که در دعوای زئوس و هرا، از هرا طرفداری کرد، زئوس خشمگین پای او را گرفت و از المپ به پایین پرت کرد و پای دیگرش نیز لنگ شد. هفائیستوس که از المپ دل زده شده بود، به همراه آفرودیته بر روی زمین به زندگی اش ادامه داد؛ تا اینکه برادرش آرس و آفرودیته به او خیانت کردند و دستشان رو شد آفرودیت خیانتکار گریخت و به جزیرهٔ قبرس رفت.
آرس: یا مارس، خدای جنگ و خشونت بود و بی رحمیش او را نزد خدایان و مردم خدایی منفور کرده بود، به طوری که حتی پدرش زئوس هم او را ناهنجار می نامید.
هرا (به یونانی: Ἥρα) بانوی قدرت، حامی زنان و ملکهٔ آسمان ها بود که در غار کوه دیکته به دنیا آمد. هرا تا حدی زیبا بود که آوازه اش به گوش برادرش رسید و همین مسئله باعث شد زئوس برای دیدار با هرا به جزیرهٔ «اوبه» سفر کند و با یک نگاه دلباختهٔ خواهر خویش شود. زئوس خود را به فاخته تبدیل کرد و طی دستوری که به طوفان داد، هوا آنچنان نامساعد و سرد شد که هرا دلش به حال این پرندهٔ کوچک به رحم آمد و او را در آغوش کشید، زئوس در همین حین به چهرهٔ اصلی خود تبدیل شد و سپس با یکدیگر ازدواج کردند. زئوس هرا را دوست داشت اما هوس بازی های او باعث خشم و ناراحتی هرا شد و همین امر موجب شد او با کمک خدایان تاتار و گایا، تایفون را برای انتقام از زئوس به وجود آورد.
آابپتجچخدرزژسشفکگلمنوهی
هفائستوس، آرس، هبه و ایلی ثیا فرزندان هرا و زئوس بودند. هفائستوس چون زشت و لنگ به دنیا آمده بود و توسط مادر خود به دریا انداخته شده بود، کینه ای در دل می پروراند و منتظر انتقام از هرا بود؛ او تخت طلایی برای هرا ساخت، هرا که مجذوب تخت شده بود برآن نشست و دیگر موفق نشد بلند شود. هفائستوس به المپ بازگشت تا برای نجات هرا از این ماجرا شرطی بگذارد. او آفرودیته را در مقابل رهایی هرا از تخت طلایی طلب کرد. هفائستوس به آفرودیته رسید، اما این عشق نتیجه ای در برنداشت و همسرش با برادرش، آرس به او خیانت کردند.

هِرا (Hera)
هِرا
(در یونانی، به معنای بانو) در اساطیر یونان، ایزدبانوی زنان و ازدواج، معادل یونو در اساطیر روم؛ خواهر و همسر زئوسو مادر هفایستوس، خدای آتش و صنایع فلزی، نیز مادر آرِس، خدای جنگ و هبه، ساقی اصلی خدایان. طاووس برایش مقدس بود و نقطه های چشم مانندِ دمِ طاووس همان صد چشم خادمش آرگوس بودند که چون ایو، معشوقۀ زئوس، را پاییده بودند، به دستور هرا از سر او جدا شدند.داستان. کرونوس و رئا، پدر و مادر هرا، از تیتان ها بودند؛ پدرش او و برادرانش، پوسیدون و پلوتو، و خواهرانش، هستیا و دمتر، را هنگام تولدشان بلعیده بود، اما زئوس که از مهلکه جان به در برده بود، هِرا را نجات داد. زئوس که خود را به صورت فاخته درآورده بود، از هرا، که میلی به او نداشت، خواستگاری کرد؛ گایا، مادر زمین، سیب های زرین جاودانگی را که بعدها هسپریدها از آن ها مراقبت می کردند، در روز عروسی به او تقدیم کرد. به روایت هومر، هرا حسود و نزاع طلب بود و خشمش غالباً برای خدایان و آدمیان فاجعه به بار می آورد؛ او معشوقه های زئوس و فرزندانشان را آزار می داد، به ویژه هرکول را که در کودکی با مار به او حمله کرده بود. هرکول از آن پس نیز در سراسر عمر خود از آزارهای هرا در امان نماند؛ همچنین سِمِله را با نیرنگ از پای درآورد؛ هرا فرزند، دیونوسوس/دیونیز، خدای شراب، را نیز به جنون مبتلا کرد. هرا پس از آن که پاریس، آفرودیت را به منزلۀ زیباترین الهه برگزید، از یونانیان در جنگ تروا حمایت کرد.
پرستش. هرا در دوران پیش از تمدن یونان، ایزدبانوی اصلی مردم آرگوس در بخش جنوبی یونان بود و احتمالاً در ابتدا آیین های او را در مقام تجسمی از باروری زمین گرامی داشتند. یونانیان نیز احتمالاً او را خدایی مقتدر می انگاشتند و ازدواج او با زئوس، خدای خدایشان، را مایۀ افتخار می دانستند. گفته اند که خصلت انتقام جویی او احتمالاً از تعارض پرستش او و پرستش زئوس در مراحل بعد ناشی شده است. پرستشگاه اصلی اش، جایگاه هرایوم، که معبد و محراب او بود، در آرگوس قرار داشت، اما آیین او در ساموس و سایر نقاط یونان پیروانی یافت.