نبرد لایپزیگ

نبرد لایپزیگ (به آلمانی: Völkerschlacht bei Leipzig)، (به فرانسوی: Bataille des Nations) که نبرد ملت ها نیز خوانده می شود، نبردی بود که در روزهای ۱۶ تا ۱۹ ماه اکتبر سال ۱۸۱۳ میلادی بین نیروهای ائتلافی روسیه، پروس، اتریش و سوئد با رهبری تزار روس الکساندر اول و پرنس شوارتزِنبرگ از سویی و ارتش فرانسه با رهبری ناپلئون اول از سوی دیگر درگرفت. این جنگ که در شهر لایپزیگ و مناطق اطراف آن انجام گرفت، به شکست قطعی ارتش فرانسه منجر شد. در این نبرد ۶۰۰٬۰۰۰ سرباز حضور داشتند، به این ترتیب بزرگ ترین نبرد پیش از نبردهای جنگ جهانی اول به شمار می رود. در بین قوای ناپلئون، نیروهای لهستانی، ایتالیایی و آلمانی نیز حضور داشتند.
دوک نشین ورشو
پادشاهی ایتالیا (ناپلئون)
پادشاهی ناپل
پادشاهی ساکسونی (۱۶ و ۱۷ اکتبر)
پادشاهی وورتمبرگ (۱۶ و ۱۷ اکتبر)
امپراتوری اول فرانسه
ائتلاف ششم: امپراتوری روسیه امپراتوری اتریش پادشاهی پروس سوئد
قوای ائتلاف:

نبرد لایْپْزیگ (Battle of Leipzig)
(یا: نبرد ملل)، نبردی از ۱۶ تا ۱۹ اکتبر ۱۸۱۳ در شهر لایپزیگ و اطراف آن بین سپاهیان دول متفق اتریش، روسیه، و پروس با ناپلئون؛ و به شکست قطعی ناپلئون و پایان یافتن سیطره و نفوذ فرانسه بر آلمان و لهستان انجامید. این نبرد بین حدود ۱۸۵ هزار سرباز ارتش ناپلئون و حدود ۳۲۰هزار نیروی کشورهای متفق به وقوع پیوست. نبرد لایپزیگ از خونین ترین جنگ های ناپلئون بود و شکست وی در این نبرد به پایان گرفتن سیطرۀ فرانسه بر شرق رودخانۀ راین انجامید.