کلمه جو
صفحه اصلی

کوارتت

لغت نامه دهخدا

کوارتت. [ ت ِ ] ( فرانسوی ، اِ ) اصطلاحی در موسیقی. کواتورکوچک. ( فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به کواتور شود.

فرهنگ عمید

قطعۀ موسیقی که برای چهار نوازنده یا چهار ساز ساخته شده باشد.

دانشنامه عمومی

چارنوازی، چارسرایی، چارتایی یا کوارتِت (به انگلیسی: quartet، به فرانسوی: quatuor) در موسیقی به معنای یک گروه اجرایی برای چهار خواننده یا اجرای سازی یا یک آهنگسازی برای چهار صدا و چهار ساز است.
فرهنگستان زبان و ادب فارسی برابرهای چارنوازی، چارسرایی و چارتایی را برای «کوارتت» تصویب کرده است.
در موسیقی کلاسیک، مهم ترین ترکیب بندی چهار ساز در موسیقی مجلسی، کوارتت زهی است. کوارتت زهی غالباً از دو ویولن، یک ویولا (ویولن آلتو)، و یک ویولنسل تشکیل شده است.
محدودهٔ صدای انسان در کوارتت شامل: سوپرانو، آلتو، تِنور و باس (بِیس) است. در کوارتت زهی، دو ویولن محدودهٔ سوپرانو و آلتو، ویولا محدودهٔ تِنور، و ویلنسل محدودهٔ باس را می نوازد.

دانشنامه آزاد فارسی

کوآرتت. کوآرْتت (quartet)
گروه هم نوازی شامل چهار نوازنده، یا موسیقی ای که برای چنین گروهی نوشته شده باشد. معمول ترین نوع آن کوآرتت زهی است که از دو ویولن، یک ویولا و یک ویولن سل تشکیل شده است.


کلمات دیگر: