ژنو

مختصات: ۴۶°۱۲′ شمالی ۶°۰۹′ شرقی / ۴۶٫۲۰۰°شمالی ۶٫۱۵۰°شرقی / 46.200; 6.150
محمدعلی جمال زاده
دکتر محمود حسابی
مهندس مهدی بازرگان
اردشیر زاهدی
احمد محمودآبادی
ژِنِوْ (به فرانسوی: Genève)(به انگلیسی: Geneva) دومین شهر پرجمعیت کشور سوئیس (پس از زوریخ) و پرجمعیت ترین شهر روماندی (بخش فرانسوی زبان سوئیس) و مرکز استان ژنو است. این شهر در ساحل دریاچه ژنو قرار دارد.
ژنو میزبان بیشترین تعداد نهادهای بین المللی در جهان می باشد. در این شهر سازمان ها و نهادهای بین المللی و اروپایی زیادی قرار دارد. از مهم ترین سازمانهای بین المللی در این شهر، مقر اروپایی سازمان ملل متحد می باشد. همچنین دومین قطب اقتصادی کشور سوئیس و نهمین مرکز اقتصاد رقابتی جهان و سومین در اروپا بعد از لندن و زوریخ است.
این شهر در سال های اخیر، یکی از بهترین شهرهای جهان بر پایه کیفیت زندگی به شمار می رود.

ژِنِو (Geneva)
نمایی از شهر ژِنِو
شهری در سوئیس و مرکز کانتون ژنو، در ساحل جنوب غربی دریاچۀ ژنو، با ۱۷۸,۹۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). محل تلاقی مسیرهای طبیعی و مرکز فرهنگی و تجاری کشور است. صنایع آن شامل تولید ساعت، ابزار علمی و بصری، مواد غذایی، جواهرات، و جعبه های موسیقی است. سازمان تحقیقاتی فیزیک ذرات، مقرهای انجمن بین المللی صلیب سرخ، سازمان جهانی بهداشت و دومین دفتر بزرگ سازمان ملل متحد(پس از نیویورک) در این شهر قرار دارند. منطقه ای که ژنو روی آن بنا شده است، محل سکونت اصلی قبیله ای از اروپای مرکزی بود که در ۱۲۱پ م به روم پیوست؛ یولیوس سزاراردوگاه وسیعی در این جا ساخت. در قرون وسطا، شاهزاده ـ اسقف های ژنو و فرمانروایان ساوواژنو را اداره می کردند. تحت رهبری ژان کالون، اندیشمند الهیات پروتستان، ژنو به کانون اصلاح دینی(۱۵۳۶ـ۱۵۶۴)، تبدیل شد و پناهگاه کسانی بود که از تعقیب و آزارهای مذهبی در ایتالیا، انگلستان، و فرانسه می گریختند؛ به این ترتیب ژنو به شهری بی طرف و جهانی تبدیل شد. درخلال انقلاب فرانسه، به فرانسه منضم شد، (۱۷۹۸) اما با سقوط ناپلئون مجدداً آزاد شد و در ۱۸۱۵ به کنفدراسیون سوئیسپیوست. انجمن بین المللی صلیب سرخ در ۱۸۶۴ در ژنو تأسیس شد. ژنو مقر جامعۀ مللنیز بود (۱۹۲۲ـ۱۹۴۶) که املاک آن، ازجمله کاخ ملل(۱۹۳۶)، در ۱۹۴۶ به مالکیت سازمان ملل درآمد. ژنو زادگاه ژان ژاک روسو، نویسندۀ فرانسوی، است و نویسندگانی چون ولتر، گیبون، شلی، راسکینو بایرونمدتی را در این شهر به سر بردند. پیش از ۱۸۴۷، دیوارهایی به دور شهر کشیده شده بود و خیابان ها تنگ بودند، اما پس از آن، همه چیز بازسازی شد. مهم ترین بناهای تاریخی آن عبارت اند از کلیسای جامع سنت پیتراز قرن ۱۲م، آکادمی کالون (در ۱۵۵۹ تأسیس شد و از ۱۸۹۲ دانشگاه بود)، و یک سالن تئاتر که پس از تالار اُپرای پاریسجزء بزرگ ترین بناهای آن به شمار می رود.