ژرمن ها

مردم ژرمن (در منابع قدیمی تر مردم توتنی) گروهی نژادی-زبانی هستند که از اروپای شمالی سرچشمه می گیرند و به زبان های ژرمنی از شاخه زبان های هند و اروپایی سخن می گویند. این زبان ها از جد مشترکشان یعنی زبان نیا ژرمنی در دوره آهن به وجود آمده اند. این زبان در بسیاری از مناطق با کمک گروهای قومی شمال اروپا گسترش یافت از آن جمله: اسکاندیناویایی ها (سوئدی ها، نروژِی ها، دانمارکی ها، جزایر فارویی ها اما نه فنلاندی ها و سامی ها)، آلمانی ها (شامل اتریشی ها و تمام آلمانی زبانان سوئیس و آلمان) هلندی ها و انگلیسی ها هستند.همان طور که در لغت نامهٔ دکتر محمد معین آمده ژرمنیان مردمانی جنگجو و عدالت طلب بودند و دادگاه برای خود داشتند و اگر کسی موجب گناهی می شد که موجب ننگ بر آنان بود مثل دزدی او را در باتلاق خفه می کردند و در همان جا رها می کردند. به همین دلیل است که مومیایی های چند هزار ساله در آنجا کشف شده است.

ژِرمن ها (Germans)
از اقوام بزرگ و مرکب در اروپای قدیم. نژادهای اصلی مردمان امروزین سوئد، نروژ، دانمارک، ایسلند، آلمان، اتریش، سوئیس، شمال ایتالیا، هلند، بلژیک، لوکزامبورگ، جنوب و مرکز فرانسه، اراضی پست اسکاتلند، و انگلستان را تشکیل می دهد. به کمک یافته های باستان شناختی آشکار شده است که ژرمن ها پیوستگی قومی اندکی داشتند و تا ۷پ م به گروه هایی بسیار انشعاب یافتند. ایشان خود را ژرمن نمی خواندند و منشأ نام گذاری آنان نامشخص است. تقریباً با زوال کلی تمدن سلتی در اروپای مرکزی اهمیت ژرمن ها در تاریخ اروپا رو به فزونی گذاشت (قرن ۴پ م). ابتدا در شمال آلمان، جنوب سوئد و دانمارک، و سواحل بالتیک سکونت داشتند و با مهاجرت های گسترده به سمت جنوب و جنوب شرقی و غرب پخش شدند. اگرچه نخست در قرن ۴پ م دریانوردی یونانی، که آنان را در نروژ و ژوتلند دیده، از آنان نام برده است، اما حضور آنان در تاریخ به واقع با تماسی آغاز شد که در قرن ۱پ م با رومیان برقرار کردند. منابع مهم تاریخی دربارۀ تمدن و توزیع ژرمن ها عبارت اند از کتاب های گرمانیاو آگریکولا، هر دو از تاسیتوس، و بقایایی که از نهاد های اولیۀ ژرمنی در ادوار بعد به جا مانده است. ژرمن ها به مرور زمان مزاحمت های فزاینده ای برای امپراتوری روم ایجاد کردند. واندال هادر غرب و اوستروگوت هادر شرق نخستین قبایل ژرمن بودند که حمله ای جانانه به این امپراتوری کردند. اوستروگوت ها بخشی از مردمان گوت بودند که غالباً ژرمن های شرقی خوانده می شوند و زبان آنان، زبان گوتیک، نخستین زبان نوشتاری ژرمنی به شمار می آید. قبایل اصلی ژرمن عبارت بودند از آلِمانی، آنگل ها، بورگونی ها، لومباردها، ساکسون ها، و ویزیگوت ها. گروه بزرگ اسکاندیناویایی ها، مشتمل بر ایسلندی ها، نخستین آثار ادبی ژرمنی را آفریدند.