کلمه جو
صفحه اصلی

جانماز


مترادف جانماز : تسلیخ، تشلیخ، سجاده، مصلی

فارسی به انگلیسی

(Moslem prayer rituals) a cloth cover for the praying seal, prayer rug


مترادف و متضاد

تسلیخ، تشلیخ، سجاده، مصلی


فرهنگ فارسی

جای نماز، فرش کوچکی که زیرپامی اندازند، سجاده
( اسم ) فرشی کوچک که بر کف اطاق یا زمین گسترند و روی آن نماز گزارند سجاده .

زیرانداز کوچک مخصوص نماز خواندن


جملات نمونه

جانماز آب کشیدن

to pretend to be religious, to feign righteousness


فرهنگ معین

(نَ ) (اِمر. ) فرشی کوچک که بر کف اتاق یا زمین گسترند و روی آن نماز گزارند، سجاده . ، ~ آب کشیدن تظاهر به پاکی و تقدس کردن .

لغت نامه دهخدا

جانماز. [ ن َ ] ( اِ مرکب ) مصلا. ( بهار عجم ) ( آنندراج ). || سجاده. پلاسی که مخصوص به نماز است و در وقت نماز گزاردن وی را گسترده و در روی آن سجده بجای آورند. ( ناظم الاطباء ). مخفف جای نماز. جامه ای که در آن مهر و سبحه نهند و گاه نماز خواندن در زیر پیشانی و روی گسترند :
جلوه شمشیر از روی تو تا محراب شد
برگرفته از جهان دل جانماز انداخته.
اسیر ( بهار عجم ) ( آنندراج ).
دو شال سفید آورد صبح راز
که سازد یکی زان دو تا جانماز.
ملاطغرا ( از آنندراج ).
برمیکنم بروی میان بند جانماز
لنگوته را معارض شلوار میکنم.
نظام قاری ( دیوان البسه ص 25 ).

فرهنگ عمید

پارچۀ کوچکی که که در آن مُهر و تسبیح می گذارند و هنگام خواندن نماز پیش روی خود پهن می کنند، سجاده.
* جانماز آب کشیدن: [مجاز] زهد و تقوا نشان دادن و اظهار دین داری کردن.

پارچۀ کوچکی که که در آن مُهر و تسبیح می‌گذارند و هنگام خواندن نماز پیش روی خود پهن می‌کنند؛ سجاده.
⟨ جانماز آب کشیدن: [مجاز] زهد و تقوا نشان دادن و اظهار دین‌داری کردن.


دانشنامه عمومی

جانماز یا سجاده فرشی کوچک است که مسلمانان بر کف اتاق یا زمین می گسترند و روی آن نماز می گزارند.
سجاده یا جانماز نوعی قالیچه است که مسلمانان بر آن نماز می گزارند.در صدر اسلام سجاده وجود نداشته و در ابتدای پیدایش آن، به این دلیل که سنت پیامبر نبوده، از سوی بسیاری از مسلمانان با آن مبارزه می شده و از جمله در دوران بنی امیه سجاده ها را می سوزاندند.
سجاده را معمولاً بعد از نماز جمع (لوله یا تا) می کنند. از خرافات گذشتگان این بوده که اگر جانماز جمع نشود شیطان به روی آن خواهد رفت و نماز خواهد گذاشت.
طرح اصلی سجاده فرش معمولاً محراب است. نقش قندیل، ستون و سر ستون هم در سجاده معمول است. دوران طلایی بافت سجاده اوایل سدهٔ هفدهم م. (یازدهم ه‍. ق) بوده است.شیعیان در بالای محراب، یا در حاشیه سجاده کتیبه هایی به نام معصومین - و اشعاری در مدح ایشان- و کلماتی چون «یاهو» یا حروف ابجد مانند ۱۲۱ (یا علی)، ۱۱ (هو) نقش می کرده اند. در حالی که سجاده های ایرانی با گل و بوته و نقش جانوران زیاد دیده شده، سجاده های مناطق دیگر - مانند آسیای صغیر- هرگز با شکل حیوانات دیده نمی شود.سجاده های بافت بلوچ، افغان و ترکمن رنگ متن قرمز سیر، ارغوانی تیره یا مشکی دارند.

جدول کلمات

سجاده


کلمات دیگر: