نماز

نماز. [ ن َ ] (اِ) خدمت و بندگی . (جهانگیری ) (رشیدی ) (انجمن آرا). خدمتکاری . (غیاث اللغات ) (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). بندگی . اطاعت . فرمان برداری . (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). || سجده . (رشیدی ). سجود. (برهان قاطع) (انجمن آرا).سر به زمین نهادن . (آنندراج ). سرفرودآوری برای تعظیم . سجده . (فرهنگ فارسی معین ). کرنش . تکریم . تعظیم .
- به نماز آمدن ؛ خم شدن به نشانه ٔ تکریم و تعظیم . (یادداشت مؤلف ).
- در نماز آمدن ؛ سجده کردن . تعظیم کردن :
چو نزدیک رستم فراز آمدند
به پیشش همه در نماز آمدند.

فردوسی .

کنیزان گلرخ فراز آمدند
همه پیش جم در نماز آمدند.

اسدی .

ندانم ابروی شوخت چگونه محرابی است
که گر ببیند زندیق در نماز آید.

سعدی .

|| پرستش . (غیاث اللغات ) (برهان قاطع). ادای طاعت . (برهان قاطع). طاعت و عبادت ایزدتعالی . (انجمن آرا). عبادت و عرض نیاز به سوی خدای عالمیان به طریقی که در شریعت پیمبران وارد شده . (ناظم الاطباء). نیاز. (جهانگیری ) :
چنین گفت امروز شاه از نماز
همانا نیاید به کاری فراز.

فردوسی .

او بیان می کرد با ایشان به راز
سِرّ انگلیون و زنار و نماز.

مولوی .

|| صلوة. (السامی ). نوعی عبادت مخصوص اهل اسلام . (آنندراج ). عبادت مخصوص مسلمانان که به طور وجوب و در شبانه روز پنج بار ادا کنند. صلاة. (از فرهنگ فارسی معین ) :
عهد و میثاق خویش تازه کنیم
از سحرگاه تا به وقت نماز.

آغاجی .

طاعت تو چون نماز است و هر آنکس کز نماز
سر بتابد بی شک او را کرد باید سنگسار.

فرخی .

میان دو نماز پیشین و دیگر به خانه ها بازشدند. (تاریخ بیهقی ص 361). مصلی نماز افکنده بودند نزدیک صدر از دیبای پیروزه . (تاریخ بیهقی ). رسم خطبه ٔ نماز را خطیب به جای آورد. (تاریخ بیهقی ص 293).
گفتم که نماز ازچه بر اطفال و مجانین
واجب نشود تا نشود عقل مخیر.

ناصرخسرو.

نماز را به حقیقت قضا توان کردن
قضای صحبت یاران نمی توان کردن .

خواجه عبداﷲ انصاری .

با جود تو هست از دگران خواستن چیز
بر ساحل دجله چو نمازی به تیمم .

سوزنی .

زو دید آن نماز که قائم بود الف
راکعبماند دال و تشهد نمود لام .

خاقانی .

قنوت من به نماز و نیاز در این است
که عافِنا و قِنا شَرَّ ما قضیت َ لنا.

خاقانی .

از پی سجده ٔ رخ تو چنان
عابدان در نماز می غلطم .

خاقانی .

سائلی پرسید واعظ را به راز
موی عانه هست نقصان در نماز
گفت واعظ چون شود عانه دراز
بس کراهت باشد از وی در نماز
یا به نوره یا ستره بسترش
تا نمازت کامل آید خوب و خوش .

مولوی .

پیش نماز بگذرد سرو روان و گویدم
قبله ٔ اهل دل منم سهو نماز می کنی .

سعدی .

دیگر از آن جانبم نماز نباشد
گر تو اشارت کنی که قبله چنین است .

سعدی .

کلید در دوزخ است آن نماز
که در چشم مردم گزاری دراز.

سعدی (بوستان چ یوسفی بیت 2668).

در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد
حالتی رفت که محراب به فریاد آمد.

حافظ.

به راهش سر نهادیم و گذشتیم
نماز رهروان کوتاه باشد.

سلیم (از آنندراج ).

و رجوع به صلاة شود.
- پنج نماز ؛ نمازصبح و ظهر و عصر و مغرب و عشا :
هر پنج نماز چون کنی روی
سوی در کامران کعبه .

خاقانی .

- نماز آدینه ؛ نماز جمعه . رجوع به صلاة شود.
- نماز آفتاب گرفتن ؛ نماز کسوف . رجوع به صلاة کسوف شود.
- نماز آیات ؛ نمازی که به هنگام وقوع زلزله یا گرفتن خورشید و ماه یا وزیدن طوفان سهمگین و دیگر حوادث رعب انگیز طبیعت خوانند، و دو رکعت است . رجوع به صلاة کسوف شود.
- نماز استخاره ؛ نمازی است به دو رکعت به نیت استخاره . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به صلاة استخاره شود.
- نماز استسقاء ؛ نماز باران . رجوع به صلاةالاستسقاء شود.
- نماز باران ؛ نمازی که هنگام خشک سالی در طلب باران خوانند. رجوع به صلاةالاستسقاء شود.
- نماز بام ؛ نماز بامداد. نماز صبح .
- || وقت نماز بامداد. پیش از سر زدن آفتاب . علی الصباح : دیگر روز دوشنبه نماز بام حصار بستند. (تاریخ سیستان ).
- نماز بامداد ؛ نماز صبح . نماز بام . دوگانه : امیر نماز بامداد بکرد و روی به شهر آورد. (تاریخ بیهقی ). تا وقت نماز بامداد هفت فرسنگ برانده بودند. (تاریخ بیهقی ص 357). و نماز بامداد را به حضرت خواجه ادا کردم . (انیس الطالبین ص 159).
- نماز پسین ؛ نماز عصر. رجوع به صلاة شود.
- نماز پیشین ؛ نماز ظهر. چهار رکعت نمازی که هنگام ظهر خوانند. صلوةالظهر. صلوة اولی : و نماز پیشین بکرد. (تاریخ بیهقی ص 117). و اتفاقاً هوا ابر بود، خواجه از من پرسیدند که وقت نماز پیشین شده است . به ادای فرض نماز پیشین مشغول بودند.(انیس الطالبین ص 85). رجوع به صلاة شود.
- || ظهر. دقایق ساعت نخستین بعد از ظهر. (سبک شناسی ) (از فرهنگ فارسی معین ). هنگام نماز ظهر. نیم روز :
به گونه ٔ شب روزی برآمد از سر کوه
که هیچ گونه بر او کارگر نگشت بصر
نماز پیشین انگشت خویش را بر دست
همی ندیدم و این از عجایب است و عبر.

فرخی .

بونصر قلم دیوان برداشت و نسخت کردن گرفت خویشتن ومرا پیش بنشاند تا بیاض کردمی و تا نماز پیشین در آن روز کار شد. (تاریخ بیهقی ص 143). از چاشتگاه تا نماز پیشین روزگار گرفت تا همگان بگذشتند. (تاریخ بیهقی ). نماز پیشین احمد دررسید و وی از نزدیکان و خاصگان سلطان مسعود بود. (تاریخ بیهقی ص 66). پس کیومرث برفت چون از نظر ایشان غایب شد نماز پیشین بود. (قصص الانبیاء ص 33). نام او را طلب نمائیم تا فردا نماز پیشین بیاید. (انیس الطالبین ص 139).
- نماز تسبیح . رجوع به صلاة تسبیح شود.
- نماز تهجد ؛ نماز شب . رجوع به صلاة شود.
- نماز جعفر طیار ؛ نمازی است چهاررکعتی با دوتشهد و دو سلام که گویند پیغامبر آن را به جعفر طیارآموخت . (از فرهنگ فارسی معین ). رجوع به صلاة جعفر شود.
- نماز جماعت ؛ نمازی که دست جمعی خوانند و در آن به امام اقتدا کنند. مقابل نماز فُرادی ̍ :
به مجمعی که فتادی بساز با یاران
که در نماز جماعت شتاب بیکاراست .

صائب (از آنندراج ).

- نماز جمعه ؛ نمازآدینه . نمازی که روز جمعه به جماعت گزارند.
- نماز چاشت ؛ صلاةالاوابین . صلاة ضحی . (فرهنگ فارسی معین ).رجوع به صلاة ضحی شود.
- نماز چاشتگاه ؛ نماز ضحی . (السامی ). نماز چاشت . رجوع به صلاة ضحی شود.
- نماز حاجت ؛ دو رکعت نمازی که به نیت برآورده شدن حاجتی خوانند.
- نماز حرب ؛ نماز خوف . نمازی که در میدان جنگ و از بیم دشمن شکسته خوانند. رجوع به صلاة خوف شود.
- نماز خسوف ؛ نماز آیات . نمازی که هنگام گرفتن ماه خوانند :
همیشه دیده ز مژگان کند نماز خسوف
که جسم خاکی من در میانه حایل شد.

نعمت خان عالی (از آنندراج ).

- نماز خفتن ؛ صلوة عشاء و آخر. صلوة عتمه . (السامی ). نماز عشاء. چهار رکعت نمازی که بعد از نماز مغرب و هنگام خفتن خوانند : شبی نماز خفتن گزارده بودند و بر در مسجد ایستاده . (انیس الطالبین ص 87). بعد از ادای نماز شام و نماز خفتن بوی سیب به مشام من رسید. (انیس الطالبین ص 159).
- || هنگام نماز عشاء. پاسی از شب گذشته : و نماز خفتن آن پادشاه را به باغ فیروزی دفن کردند. (تاریخ بیهقی ). و نماز خفتن سوی تکین آباد رفتند. (تاریخ بیهقی ). رجوع به صلاة و نماز عشاء شود.
- نماز خوف ؛ نماز حرب . رجوع به صلاة خوف شود.
- نماز دگر ؛ نماز دیگر. نماز عصر :
به عید و نشره و آدینه و نماز دگر
به حق مهر زبان و سر خلیفه کتاب .

خاقانی .

رجوع به نماز عصر و نماز دیگر شود.
- || موقع نماز عصر. پسین :
تا نباشد چو سپیده دم هنگام زوال
تا نباشد چو نماز دگری وقت سحر.

فرخی .

روزت به نماز دگر آمد به همه حال
شب زود درآیدچو نماز دگر آید.

(از قابوسنامه ).

هر نماز دگری بر افق از قوس قزح
درگهی بینی افراشته تا اوج زحل .

انوری .

- نماز دیگر ؛ صلوةالوسطی . صلوة عصر. نماز عصر. چهار رکعت نمازی که پس از نماز ظهر خوانند : و نمازدیگر را صلوةالوسطی خوانند... چنان گفته اند که صلوةالوسطی نماز عصر بود. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ). سلیمان به آفتاب نگرید آفتاب فروشده بود، نماز دیگر از وقت گذشته بود. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
خدمت تو بر مسلمان چون نماز دیگر است
کز پس وی نهی باشد خلق را کردن نماز.

منوچهری .

روزت صلای شام هم از بامداد زد
تو در نماز دیگر و پیشین چه مانده ای .

خاقانی .

و نماز دیگر و شام بر من قضا شده بود. (انیس الطالبین ص 108). وضو ساختم و نماز دیگر و نماز شام را قضا کردم . (انیس الطالبین ص 209).
- || هنگام نماز عصر. پسین گاه . هنگام عصر. نزدیکی های غروب : یک روز نماز دیگر الیانوس در سراپرده ایستاده بود بر اسب با خاصگان خویش . (ترجمه ٔ طبری بلعمی ). پس پیمبر علیه السلام نماز دیگر علی و سعد وقاص ... را بر جمازه بفرستاد. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ). روز یکشنبه بیست وششم شعبان به جوین نماز دیگر ناگاه خویشتن اندرانداخت و مردمان غافل بودند به خانه های خویش بازآمده . (تاریخ سیستان ). و نماز دیگر مؤدب چون بازگشتی نخست آن دو تن بازگشتندی . (تاریخ بیهقی ص 357). وپل را نگاه داشتند تا نزدیک نماز دیگر سخت نیک بکوشیدند. (تاریخ بیهقی ). نماز دیگر ملک زنگبار را به نان خوردن خواند. (مجمل التواریخ ).
بیچاره کسی که در فراقت
روزی به نماز دیگر آرد.

سعدی .

خواجه ٔ ما قدس اﷲ روحه در قصر عارفان بودند و روز نماز دیگر بود.(انیس الطالبین ص 179).
- نماز رغائب . رجوع به رغائب شود.
- نماز زلزله ؛ نماز آیات . رجوع به نماز خوف و صلاة کسوف شود.
- نماز سفر ؛ نماز قصر. نماز شکسته . نمازی که مسافر در راه سفر خواند در صورت اجتماع شرایط آن و آن به جای چهار رکعت دو رکعت است . رجوع به صلاة شود.
- نماز شام ؛ نماز مغرب . صلوة مغرب . صلوة عشاء اولی . سه رکعت نمازی که در اول شب پس از غروب آفتاب و پیش از نماز خفتن خوانند :
نماز شام را چندان که خواندند
که دشت از کشته شد با پشته هموار.

فرخی .

بعد از ادای نماز شام و نماز خفتن بوی سیب به مشام من رسید. (انیس الطالبین ص 159). رجوع به صلاة شود.
- || سر شب . اوایل غروب :
نماز شام ز بهر طلایه پیش برفت
محمد عربی با جماعت احرار.

فرخی .

در اول ماه جمادی الاَّخر به سال 499 در آسمان علامتی پدید آمد هر شبی نماز شام پدید آمدی تا نیم شب یا زیادت . (تاریخ سیستان ص 390). در وقت حاجب بکتکین او را به قلعه فرستاد تا نمازشام بماند. (تاریخ بیهقی ). و یارانم مطربان و قوالان بردیمی و آنجا چیزی خوردیمی و نماز شام بازگشتیمی . (تاریخ بیهقی ). و نماز شام فرمود سلطان تا جواب نامه ٔ حشم ... بازنبشتند. (تاریخ بیهقی ).
شاهی که تا دمید فلک صبح دولتش
روز مراد دشمن او شد نماز شام .

سوزنی .

روز به نماز شام کشید. (سندبادنامه ص 183). تا نماز شام که پیل از گرسنگی فتور پذیرفت و به علف محتاج شد. (سندبادنامه ص 58).
چنان شدم که به انگشت می نمایندم
نماز شام که بر بام می روم چو هلال .

سعدی .

به دروازه ٔ کلاباد رسیدم نماز شام شده بود. (انیس الطالبین ص 159). و قرب پانزده هزار کس از نماز شام تا صباح به نهب و غارت مشغول بودند. (حبیب السیر ج 3 ص 155).
- نماز شب ؛ صلاةاللیل . نمازی است به هشت رکعت که وقت خواندن آن از آخر شب تا فجر است . (فرهنگ فارسی معین ) :
همان بر دل هر کسی بوده دوست
نماز شب و روزه آیین اوست .

فردوسی .

علی الجمله همه رافضیان بودند پیشانی سیاه بکرده چنانکه اینها که نماز شب می کنیم . (کتاب النقض ص 387). رجوع به صلاة شود.
- نماز شفع ؛ دو رکعت نماز مستحب است که پس از هشت رکعت نماز شب خوانند.
- نماز شکسته ؛ نماز قصر. نماز مسافر. نماز سفر. رجوع به صلاة شود.
- نماز صبح ؛ صلوة صبح . نماز بامداد. نماز بام . دو رکعت نماز واجبی که پیش از طلوع آفتاب خوانند. دوگانه . رجوع به صلاة شود.
- نماز ظهر ؛ نماز پیشین . صلوةالاولی . چهار رکعت نماز واجبی که پس از اذان ظهر خوانند. رجوع به صلاة شود.
- نماز عشاء ؛ صلوة اخیره . عشاء اخیره . (یادداشت مؤلف ). نماز خفتن . چهار رکعت نماز واجبی که شب هنگام وپس از نماز مغرب خوانند. رجوع به صلاة شود.
- نماز عصر ؛ نماز پسین . صلوةالعصر. صلوةالوسطی . نماز دیگر. نماز وسطی . چهار رکعت نماز واجبی که هنگام عصر و بعد از نماز ظهر خوانند. رجوع به صلاة شود.
- نماز عید ؛ نمازی که در روز عید قربان یا روز عید فطر در نمازگاه و مصلی بیرون شهر خوانند :
غم از دل می زداید چون صباح عید رخسارت
نماز عید واجب می کند بر خلق دیدارت .

صائب (از آنندراج ).

رجوع به صلاة عیدین شود.
- نماز عید فطر ؛ نماز فطر. نماز عید.
- نماز عید قربان ؛ نماز اضحی . نماز عید. رجوع به صلاة عیدین شود.
- نماز عیدین ؛ نماز عید قربان و فطر. رجوع به صلاة عیدین شود.
- نماز فُرادی ̍ ؛ نمازی که به تنهائی خوانند. مقابل نماز جماعت . رجوع به صلاة شود.
- نماز فطر ؛ نماز عید. رجوع به صلاة عیدین شود.
- نماز قصر ؛ نماز سفر. نماز مسافر. نماز شکسته . صلوةالقصر. نماز کوتاه . رجوع به صلاة شود.
- نماز قضا ؛ نمازی که به حساب به جای نماز فوت شده خوانند. رجوع به قضا کردن شود :
خط شد پدید و طاعت ما ناتمام ماند
لطفی نیاز ما چو نماز قضا نداشت .

دانش (از آنندراج ).

- نماز کسوف ؛ نمازی که هنگام گرفتن خورشید خوانند. نماز آیات .
- نماز گرفتن ؛ صلاةالکسوف . (یادداشت مؤلف ). نماز آیات .
- نماز ماه گرفتن ؛ رجوع به نماز آیات شود.
- نماز مرده ؛ نماز میت :
نماز مرده کن بر حرص لیکن چون وضو سازی
که بی آبی است عالم را و در حیضند سکانش .

خاقانی .

- نماز مسافر ؛ نماز قصر. نماز سفر.
- نماز مغرب ؛ نماز شام . صلاة مغرب . صلاة عشاء اولی . سه رکعت نماز واجبی که پس از غروب آفتاب خوانند. رجوع به صلاة و نیز رجوع به نماز شام شود.
- نماز میانین ؛ نماز ظهر : و دلیل ایشان این است که این نماز به میانه ٔ روز است برای آنش نماز میانین می خوانند. (تفسیر ابوالفتوح ، از فرهنگ فارسی معین ).
- نماز میت ؛ نماز مرده . نمازی که بر جنازه ٔ مرده گزارند پیش از به خاک سپردن ، و آن پنج تکبیر است [ به اعتقاد شیعه ٔ امامیه ]، پس از تکبیر اول شهادت به وحدانیت خدا و رسالت محمد، پس از تکبیر دوم صلوات بر پیغمبر و آل او، پس از تکبیر سوم دعا بر مؤمنین و مؤمنات ، پس از تکبیر چهارم دعا بر مرده ، آنگاه تکبیر پنجم را گویند و نماز تمام شود.
- نماز وحشت ؛ نماز خوف . رجوع به صلاة کسوف شود.
- نماز وتر . رجوع به وتر شود.

نِم درگویش استان لرستان به معنی خم شدن است.

گریه کردن بعضی اساتید ادب گویند نماز در مواقعی به معنای گریه کردن است

نماژ یا نماز برابر است با
گفتن نیاز
در جای جای شهنامه بزرگ بر این چم به کار آمده است:
بیامد خرامان و بردش نماز
به بر در گرفتش زمانی دراز

با همین چم نیز در دین �اسلام� به ستایش های پنج گاهی، که دسته ای در پنج گاه و دسته ای در سه گاه بر آن می شوند، نماز می گویند. بر زبان آوردن و گفتن نیاز

ارتباط برقرار کردن باخداوند

من فک میکنم کلمه نماز در زبان فارسی جمع دو کلمه نما یعنی نشان دادن. وناز کردن یعنی افتخار کردن است یعنی عاشقی که کاری در جلب توجه معشوق کرده حالا با نشون دادن و ناز کردن میخواهد در اوج لذت با معشوق دیدار و حرف بزند

نماز با تلفظ درستش ناماز ( نام آز ) یک کلمه ی تورکی است. از دسته کلماتی که آخرش آز دارند. مثل آراز، آواز، ساز ( ساز قالماق، ساز پالماق ) ، باز ( پرنده ی شکاری، عادت کردن مثل هوسباز و قومار باز ) ، دیاز، ایواز ( عیوض غلط است ) ، آیاز، داز ( تاس=طاس=کچل ) ، راز ( ر در تورکی باید یا قبل از خودش و یا بعد از خودش یک حروف صدا ( سدا ) دار بیاید. . . . کلماتی که اولشان نام دارند. مثل نامیک، نامدار، نامور، نامجو، نام آور. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . نماز خواندن با کتاب خواندن فرق دارد. نامازی قیلدیم. . . . نامازی اوخودوم ( فعل خواندن پارسی از اوخوماق تورکی گرفته شده است ) . نام از تورکی به اینگلیسی رفته شده است. نی م

نماز : دکتر کزازی واژه نماز را با واژه ی نرم و خم از یک ریشه می داند و می نویسد : ( ( " نرم "در اوستایی نمره namra بوده است . به معنی آنچه می تواند خمید . ستاک نم ، همان است که در " نماز " نیز بکار برده شده است ؛ در نماز ، به کرنش ، بالا را می خمانند . ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 220. )
در جای دیگر می نویسد :نماز با همین ریخت در پهلوی کار برد داشته است . ریخت سغدی آن نماچ بوده است . ستاک واژه ، نم nam ، در اوستا نمه nama به معنی خم شدن است .
( ( به رسم نماز آمدندیش پیش
وزو برگرفتند آیین خویش. ) )
( همان ، ص 234. )
همچنین در با لا نوشته ی یکی از دوستان ( دیارا ) نوشته ی دکتر کزازی را تایید می کند که نوشته اند : ( ( نِم درگویش استان لرستان به معنی خم شدن است. ) )
به نظر نگارنده نماز یعنی راز و نیازی که توام با خم شدن بدن به نشانه ی کرنش و بندگی است .

این واژه فارسی است.
اونی که میگه هرچی از داره تورکیه از لحاظ مغذی کمبود داره.
پس واژگان عربی=ریاض، لحاظ، اهواز، و. . . .
وواژگان فارسی=نیاز ، ناز ، دراز، و. . . . هم ترکین، یکم فکر کنید بعد جوک بگید.
اگه دراز تورکیه چرا خود تورکا از اوزون استفاده می کنند؟
اگه آواز تورکیه چرا استفاده نمی کنند؟؟
خود اوخوماخ از خواندن فارسی گرفته شده، همون آخ که به کلمات تورکی اضافه میشه از آک فارسی گرفته شده.

لطفا از افکار خنده دار خود بکاهید

نماز، تمرینِ ادب در برابر پروردگار متعال هست، و ادب بالاتر از آداب هست. ادب یعنی در برابر یک امر تکراری صبوری کردن و خوب رفتار کردن. اما آداب معمولا در برابر امور جدید هم رعایت می شود. و ادب سخت تر هست. که اگر این سختی را به جان بخریم به درک عظمت پروردگار می رسیم و این درک، درک های دیگر را در ما افزایش میده و به مقام معرفت می رسونه. اگر تلخیِ سر وقت نماز خوندن رو جون بخریم و ادب رو رعایت کنیم، به نوعی خیلی صعود خواهیم کرد. در هرچیزی. . . اگر بگیم که وظیفه ام الان عبد بودن و گفتن حمد خداست و لاغیر. . . اگر در وقت نماز اینگونه باشیم، به مرور شیرینی اش را خواهیم چشید. . . سخته اما میرزه. . .

نَمازیدن.

در زبان ترکی کلمه ای که با ن شروع بشه وجود نداره، لذا نماز برای از منظر زبان ترکی بخواهیم بررسی کنیم باید قبلش یک یا دو واج بیافزاییم. نماز به نظرم از یانماز گرفته شده به معنی نسوز. زردشتیان هنگام نماز آتش برمی افروزند و برای نماز را به پا می دارند تا از آتش در امان باشند

تعظیم کردن

آیا واژه نماز و صلاه هم معنی هستند؟
پرسش و پاسخپرسمان نماز
آیا واژه �نماز� درفارسى و �صلاه� در عربى از ابتدا به معناى همین افعال و حرکاتِخاص به کار رفته است؟

* عدهاى معتقدند واژه نماز درلغتِ فارسى از لفظ پهلوى نماک ( namac ) گرفته شده که آن هم از ریشه ایرانِباستان واژه�نم� ( nam ) به معناى خم شدن و تعظیم کردن گرفته شدهاست. ( 1 )
از جملهمعانى نماز در کتابهاى لغت فارسى عبارتند از: بندگى، اطاعت، سجود، پرستش، خدمتکارى و فرمانبردارى. ( 2 )
برخى معتقدند �صلاه� از ریشه عبرى گرفته شده و به معناى کنیسه یهودیان است؛ به نظر نولدکه ( 3 ) �صلوه� از لفظ عبرى �صلوها� مشتق است ( 4 ) . چنانکه لفظ �صلوات� در آیه 40 سوره حج: ( …لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِیعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ ) نیز به همین معنا مىباشد. ( 5 )
راغب مىنویسد: اصل �صلاه� براى دعا بوده و از باب نامگذارى کل به نام اجزایش، بر نماز که بخشى از اجزاى آن دعا است ( 6 ) اطلاق گشته. صاحب قاموس هم به دنبال دیدگاه مرحوم علامه طباطبائى ( رحمه الله ) �صلاه� را به معناى توجه و انعطاف گرفته است وافعالى را که مسلمانان باآن کیفیت خاص انجام مىدهند، نیز یکى از مصادیق توجه و انعطاف به خداوندمىداند. ( 7 )
این واژه در اصطلاح بر عبادتى مخصوص با کیفیتى خاص اطلاق مىشود ( 8 ) . درآیه: ( هُوَ الَّذِی یصَلِّی عَلَیکُمْ وَمَلاَئِکَتُهُ لِیخْرِجَکُم مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَکَانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیماً ) ( 9 ) نیز صلاتى که به خداوند نسبت داده شده، به معناى رحمت ویژه خداوند در حق مؤمنان است. ( 10 )
———————————————————————
1. بن خلف تبریزى، برهان قاطع، تحقیقمحمد معین، ج4، ص2167.
2. همان؛برهان قاطع، فرهنگدهخدا، ج14، انتشارات دانشگاه تهران، ص22731.
3. دانشمندآلمانى که آثارى در زمینهعلوم قرآن دارد.
4. ر. ک:دکتر محمد خزائلى، احکام قرآن، ص 338.
5. ر. ک:راغباصفهانى، مفردات الفاظالقرآن، ماده صلا.
6. ر. ک: همان، مفرداتالفاظالقرآن.
7. ر. ک:سیدعلى اکبرقرشى، قاموس قرآن، ج4، ص149ـ148. جهت مطالعه بیشتر ر. ک:دکتر محمد خزائلى، احکام القرآن، ص338ـ340.
8. همان؛ برهان قاطع، همان مفردات الفاظ القرآن، محمد سیدگیلانى، ص285.
9. احزاب، آیه43.
10. ر. ک:علامه طباطبایى، المیزان فى تفسیر القرآن، ج16، ص335.

معنی لغت نماز
نماز یک واژه ی لکی است . نماز برگرفته از ( نِمِز nemez یا نِزم nezm ) در زبان لکی است در زبان لکی ( نِزم یا نِمز ) به معنی کوتاه است همانگونه که ( بَرز barz ) در این زبان به معنی بلند است در نتیجه انسان در موقع رکو و سجود زمانی که خَم میشود قد او کوتاه میشود و در واقع ( نِزم ) میشود بلند شدن و کوتاه شدن در جمع بندی لکی نِزم و بَرز = نماز
زبان لکی با بیش از سی هزار واژه ی مستقلبه عنوان یک زبان غنی و مستقل ثبت میراث ملی شد