خرید و فروش

[ویکی اهل البیت] «خرید و فروش» یا «بیع» یکی از مهم ترین و متداول ترین قراردادهای اقتصادی در میان مردم است و نقش بسیار مهمی در روابط اجتماعی دارد. این مسأله همچون سایر فعالیت ها باید در محدوده مقررات اسلام باشد. از این رو، یادگیری احکام آن پیش شرطِ داد و ستد صحیح است.
فروختن و خریدن چیزهای نجس حرام است . مانند شراب و ملحقات آن و مایع نجس یا متنجس، و مردار و خون و خوک و سگ . مگر اینکه منفعت معتنابه حلالی داشته باشد مانند مدفوع نجس جهت کود درخت و سگ جهت شکار.
و همچنین خرید و فروش آلات لهو چون دف و نی و امثال آن، و بت و صلیب و شطرنج، و همچنین فروختن سلاح به دشمنان دین.
مکروهست صرّافی و برده فروشی و کفن فروشی و احتکاری که مضرّ به حال جامعه نباشد. خرید و فروش اگر معاطاتی (داد و ستد عملی) نباشد بایستی به لفظی صریح دال بر نقل مال از ملک مالک اول بمالک دوم ادا شود. دیگر آنکه، دو طرف معامله بایستی عاقل، بالغ و مختار باشند.
و می باید که کالا و بها ملک آندو باشد ( به «بیع فضولی» رجوع شود) و باید کالا و بها قابل تملک بوده بعلاوه ملک آزاد آنها باشد پس فروختن عین موقوفه جز در موارد خاص و همچنین چیزی که در گرو باشد و یا مال آنکس که حاکم او را ممنوع التصرف در مال خود کرده صحیح نیست.
و دیگر از شرائط صحت معامله آنست که مقدار و اندازه کالا و بها از حیث شمارش و وزن و کیل و متراژ و دیگر اندازه ها نزد طرفین معامله معلوم باشد مگر اینکه کالا یا بها از چیزهائی باشد که به دیدن مشخص گردد چون باغ و مانند آن که بایستی پیش از معامله مشاهده شود.
1 ـ آگاهی کامل (اجتهادا یا تقلیدا) به احکام شرعی خرید و فروش.