مسجد جامع تبریز

مسجد جامع تبریز یکی از بناهای تاریخی شهر تبریز است. این مسجد که در کتاب های تاریخی از آن به عنوان «جامع کبیری نیز نام برده شده، از ابتدای تأسیس مسجد جامع شهر تبریز بوده و بازار تبریز، گرداگرد آن شکل گرفته است.مسجد جامع تبریز مربوط به دوره سلجوقیان تا دوره قاجار است و در تبریز، خیابان شهید مطهری واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۱۷۱ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
شهبازی شیران، دکتر حبیب (۱۳۸۴). آثار مهم و برجستة ساختمانی و ویژگی ها و دستاوردهای معماری و تزیینی تمدّن اسلامی ایران در دورة سلجوقیان و ایلخانیان. دانشگاه محقّق اردبیلی، اردبیل.
زمرشیدی، حسین (۱۳۷۴). مسجد در معماری ایران. کیهان، تهران.
مختصات: ۳۸°۴′۵۱٫۵۷″ شمالی ۴۶°۱۷′۲۵٫۵″ شرقی / ۳۸٫۰۸۰۹۹۱۷°شمالی ۴۶٫۲۹۰۴۱۷°شرقی / 38.0809917; 46.290417
قدیمی ترین بخش آن شبستان وسیعی است از تاق و گنبدهایی برفراز ستون های هشت گوش آجری که زینت بخش آن گچ بری های ظریف و هنرمندانهٔ دورهٔ روادیان (مقارن سلجوقیان) است. مسجد جامع در دورهٔ ایلخانان مغول موردتوجه و تعمیر بوده و بخش هایی به آن افزوده شده است. محراب رفیع گچ بری شده، یادگار آن دوره می باشد.
در دورهٔ حکومت آق قویونلویان در آذربایجان گنبدی رفیع مزین به انواع کاشیکاری های معرق به وسیلهٔ «سلجوق شاه بیگم» زن اوزون حسن در بخش شمالی آن احداث شده که هنوز هم پایه ها و گوشه هایی از کاشی کاری های آن باقی مانده است.