عتیقه

شاید در گفتار لری اَنتیکه می گویند.
اَنتیکه نامی قدیمی که بر روی دختران می گذاشته اند به مَنای جواهر یا باارزش.
که شاید همان آنتیک و عتیقه باشد.

عَتیقه
این واژه اَرَبیده ی antic لاتینی و هم ریشه با پارسی است : antic : ant - ic
ant = در پارسی : اَند است به معنی شماره و رقم است که با دست نشان می دادند که در انگلیسی hand = هَند به معنی / مینه دست است که با آن رقمی را نشان میدهند. در پارسی نو در گپ و گفت ها : پنجاه و اَندی سال پیش . این واژه در مینه ی دوم به مینی شمار و تعداد سال هاست . و در مینه ی سوم به سال های گذشته و اشاره / نماره به کهن و قدیمی بودن می کند.
ic - : پس وند نام ساز است ( - ای در پارسی نو )
رَوند دگرش گویش از لاتین به اربی:
آنتیک< آتیک< اَتیک< اَتیق<عَتیق< عَتیقه

کلمه عتیقه ( عتیقة ) مشتق شده از کلمه "عتیق" از فعل ترکی atmak به معنی انداختن ، دور انداختن ( وسایل و اشیا کهنه و. . . ) ، ول کردن ، رها کردن ، ترک کردن ( فرد یا شخصی و یا مکان و. . ) ، آزاد و بی صاحب رها کردن ( حیوان و مکان. . . ) ، متروک و بی سکنه گذاشتن ( بنا و. . . ) و. . . گرفته شده است .

از آن مشتق "atık" به دست می آید که به معنی انداخته شده ، دور انداخته شده ، ول شده ، رها شده ، آزاد به حال خود رها شده ، بی صاحب ول شده ، آزاد ، متروک و خالی گذاشته شده ، ، بی سکنه ، کهنه ، قدیمی ( و به درد نخور ) و. . . می باشد که به شکل "عتیق" و با کمی تغییر در معنا بامعانی چون قدیمی ( ولی با ارزش ) ، کهنه ( و با ارزش ) ، بی صاحب ، بی مالک ، آزاد ، آزاد شده، رها ، قدیمی و مقدس ، برگزیده و. . . ، وارد عربی شده است و از آن کلمه "عتیقة" شکل رفته است و به صورت" عتیقه" وارد فارسی شده است .