برج میلاد نام برج مخابراتی چندمنظوره ایست که در شمال غربی تهران، پایتخت ایران قرار دارد. این برج با ارتفاع ۴۳۵ متر، بلندترین برج ایران، ششمین برج بلند مخابراتی جهان و نوزدهمین سازهٔ بلند نامتکی جهان است. این برج با ۱۳ هزار متر زیربنا از نظر وسعت کاربری سازهٔ رأس برج در میان تمامی برج های مخابراتی دنیا مقام نخست را دارد. برج میلاد به دلیل بلندی بسیار و شکل ظاهری متفاوتش، تقریباً از همه جای تهران نمایان است و از این رو، یکی از نمادهای پایتخت ایران به شمار می آید. برخی بر این باورند که این برج روی سامانه گسل شهرک غرب ساخته شده است.
دسترسی همگانی با سطح سرویس دهی مطلوب
قرارگیری در مرتفع ترین نقاط شهر
اشراف بر زیباترین مناظر و نقاط شهر
فضائی لازم جهت عملکردهای پیشنهادی و توسعه آتی
مجهز بودن به تأسیسات زیر بنایی
فاصله مناسب با پایانه های مهم مانند فرودگاه و ایستگاه راه آهن
ایجاد پوشش تلویزیونی
قابلیت ارتباط و دید مستقیم با ایستگاه های مخابراتی
استقرار در میان کاربری های هماهنگ و غیر مزاحم
استقرار در امتداد محورهای عمده شهر
پتانسیل برقراری ارتباط بصری با دیگر نشانه ها و فضاهای شهری
قابلیت برخورداری از فضاهای سبز یا دیگر عناصر طراحی محیطی
دربارهٔ بیشینهٔ طراحی و ساخت این برج دو دیدگاه عمده وجود دارد. در برخی از منابع سخن از ایدهٔ ساخت یک برج مخابراتی آمده است که مختصات و مشخصات اجرای آن الزاما برج میلاد امروزی نیست و ساخت یک برج مخابراتی را بخشی از طرحی بسیار بزرگ تر به نام شهستان پهلوی قلمداد می کند.
از سوی دیگر منابعی نیز طراحی و ایدهٔ ساخت آنرا تماماً متعلق به بعد از انقلاب ایران می دانند: طرح و ایدهٔ ساختن یک نماد جدید برای شهر تهران، در اوایل دههٔ ۷۰ مطرح گردید و از همان زمان شهرداری تهران تحقیقات گسترده ای برای پیدا کردن محلی مناسب برای ساخت و طراحی آن آغاز کرد. در مطالعات اولیهٔ برج میلاد، ۲۱ نقطه از تهران برای احداث برج مورد بررسی قرار گرفتند که از میان آنها ابتدا چهار نقطه و سپس در نهایت تپه های کوی نصر انتخاب و پروژهٔ طراحی و ساخت برج میلاد آغاز شد.
غلامحسین کرباسچی معتقد است طرح برج میلاد در دوره شهرداری او و با توجه به سفرهای خارجی اش ارائه شده است. او می گوید: «در بازدیدهای مختلفی که از شهرهای بزرگ دنیا داشتیم، می دیدیم که ساختمان های مختلفی در این شهرها وجود دارد که هم به نوعی سمبل شهر است و هم جاذبه توریستی است برای شهر.»پیشنهاد ساخت یک برج و تالار نمادین برای شهر تهران در سال ۱۳۷۰، در زمانی که مسعود رجب پور شهردار تهران بود، مطرح شد و در پایان سال ۱۳۷۲، محل کنونی از میان ۱۷ نقطه پیشنهادی ساخت آن برگزیده شد.
دسترسی همگانی با سطح سرویس دهی مطلوب
قرارگیری در مرتفع ترین نقاط شهر
اشراف بر زیباترین مناظر و نقاط شهر
فضائی لازم جهت عملکردهای پیشنهادی و توسعه آتی
مجهز بودن به تأسیسات زیر بنایی
فاصله مناسب با پایانه های مهم مانند فرودگاه و ایستگاه راه آهن
ایجاد پوشش تلویزیونی
قابلیت ارتباط و دید مستقیم با ایستگاه های مخابراتی
استقرار در میان کاربری های هماهنگ و غیر مزاحم
استقرار در امتداد محورهای عمده شهر
پتانسیل برقراری ارتباط بصری با دیگر نشانه ها و فضاهای شهری
قابلیت برخورداری از فضاهای سبز یا دیگر عناصر طراحی محیطی
دربارهٔ بیشینهٔ طراحی و ساخت این برج دو دیدگاه عمده وجود دارد. در برخی از منابع سخن از ایدهٔ ساخت یک برج مخابراتی آمده است که مختصات و مشخصات اجرای آن الزاما برج میلاد امروزی نیست و ساخت یک برج مخابراتی را بخشی از طرحی بسیار بزرگ تر به نام شهستان پهلوی قلمداد می کند.
از سوی دیگر منابعی نیز طراحی و ایدهٔ ساخت آنرا تماماً متعلق به بعد از انقلاب ایران می دانند: طرح و ایدهٔ ساختن یک نماد جدید برای شهر تهران، در اوایل دههٔ ۷۰ مطرح گردید و از همان زمان شهرداری تهران تحقیقات گسترده ای برای پیدا کردن محلی مناسب برای ساخت و طراحی آن آغاز کرد. در مطالعات اولیهٔ برج میلاد، ۲۱ نقطه از تهران برای احداث برج مورد بررسی قرار گرفتند که از میان آنها ابتدا چهار نقطه و سپس در نهایت تپه های کوی نصر انتخاب و پروژهٔ طراحی و ساخت برج میلاد آغاز شد.
غلامحسین کرباسچی معتقد است طرح برج میلاد در دوره شهرداری او و با توجه به سفرهای خارجی اش ارائه شده است. او می گوید: «در بازدیدهای مختلفی که از شهرهای بزرگ دنیا داشتیم، می دیدیم که ساختمان های مختلفی در این شهرها وجود دارد که هم به نوعی سمبل شهر است و هم جاذبه توریستی است برای شهر.»پیشنهاد ساخت یک برج و تالار نمادین برای شهر تهران در سال ۱۳۷۰، در زمانی که مسعود رجب پور شهردار تهران بود، مطرح شد و در پایان سال ۱۳۷۲، محل کنونی از میان ۱۷ نقطه پیشنهادی ساخت آن برگزیده شد.
wiki: برج میلاد