کبالت

کُبالت فلزی است سفید با علامت شیمیایی Co، شبیه نیکل ولی با ته رنگ فیروزه ای به جای ته رنگ زرد نیکل. از لحاظ شیمیایی فعالتر از نیکل است. در اسید سولفوریک و اسید نیتریک محلول و به کندی تحت تأثیر قلیایی ها قرار می گیرد. سرعت اکسایش کبالت ۲۵ برابر نیکل است. قدرت آن در سفید کردن آلیاژهای مس کمتر از نیکل بوده، ولی مقادیر کمی از آن در آلیاژهای نیکل- مس ته رنگ زرد نیکل را خنثی و آنها را سفیدتر می کند. این فلز مانند نیکل دیامغناطیس بوده ولی تقریباً دارای ۳ برابر حداکثر نفوذ پذیری آن است. مانند تنگستن دارای خاصیت اضافه کردن سرخ سختی به آلیاژهای برشکاری است. همچنین به میزان بیشتر از نیکل سخت می کند به ویژه در مجاورت کربن، در آلیاژها می تواند بیشتر از نیکل ترکیبات شیمیایی دهد.نبو
کبالت دارای وزن مخصوص ۷۵۶/۸، نقطه ذوبی برابر ۱۴۹۳ درجه سانتی گراد، سختی برینل ۸۶، دارای ساختار بلورین hexagonal close-packed (hcp)، رسانایی الکتریکی حدود ۱۶ درصد مس است. استحکام کششی کبالت ریختگی خالص ۲۴ کیلوگرم بر میلی متر مربع، ولی با اضافه کردن۲۵/۰ درصد کربن به ۵/۴۳ کیلوگرم بر میلی متر مربع افزایش می یابد. این فلز در آلیاژهای برشکاری و فولادهای ابزار در آلیاژهای مغناطیسی بکار می رود.

کُبالْت (cobalt)
(برگرفته از واژه ای آلمانی به معنی روح شیطانی) عنصری فلزی، خاکستری رنگ، براق، سخت، بانماد Co، عدد اتمی ۲۷، و جرم اتمی نسبی ۵۸.۹۳۳. در کانه های بسیار، گاهی به صورت آزاد و گاهی در اجزای شهاب سنگ های فلزی۱یافت می شود. برای تولید آلیاژهای مغناطیسی، مقاوم در برابر فرسایش، و با استحکام بالا مصرف می شود. ترکیب هایش در مرکب ها، رنگ ها، و پوشش های جلادار به کار می روند. ایزوتوپ Co-۶۰پرتوزا، و نیم عمر آن۵.۳ سال است. این ایزوتوپ به سبب تابش پرتو گاما۲ در مقادیر انبوه تولید می شود و در پرتونگاری های صنعتی و تحقیقاتی و برای درمان سرطان به کار می رود. یئوری برانت۳ (۱۶۹۴ـ ۱۷۶۸)، شیمی دان سوئدی، در ۱۷۳۰ آن را نام گذاری کرد. وجه تسمیۀ آن این است که معدن چیان کانه آن را به سبب ایجاد اختلال در تولید مس بدیمن می دانستند.metallic meteoritegamma rayGeorge Brandt