مترادف کرباس : متقال
کرباس
مترادف کرباس : متقال
فارسی به انگلیسی
burlap, canvas
فارسی به عربی
جنفاص
مترادف و متضاد
نقاشی، کرباس، بوم نقاشی، پرده نقاشی، پارچه برزنت، پارچه مخصوص نقاشی، کف رینگ بوکس یا کشتی
نقاشی، کرباس، پرده نقاشی، پارچه مخصوص نقاشی، کف رینگ بوکس یا کشتی
پارچه کیسه ای، کرباس
کرباس، خمار، پارچه کتان نازک
کرباس، خرقه، پارچه کیسه دوزی، پارچه گونی
متقال
فرهنگ فارسی
یک قسم پارچه که ا نخ پنبهای وبادست بافته میشود
( اسم ) پارچ. پنبه یی سفید و ارزان قیمت : [ و گر چرخ اطلس رود بر خلافت روانی چو کربا سش از هم درانی ] . یا سر و ته یک کرباس بودن مساوی هم بودن معادل هم بودن : [ هم. شما سر و ته یک کرباسید ] .
( اسم ) پارچ. پنبه یی سفید و ارزان قیمت : [ و گر چرخ اطلس رود بر خلافت روانی چو کربا سش از هم درانی ] . یا سر و ته یک کرباس بودن مساوی هم بودن معادل هم بودن : [ هم. شما سر و ته یک کرباسید ] .
فرهنگ معین
(کَ ) [ هند. ] (اِ. ) پارچة پنبه ای سفید. ج . کرابیس .
لغت نامه دهخدا
کرباس. [ ک َ ] ( اِ ) کرپاس. ( آنندراج ). جامه سفید معروف. ( غیاث اللغات ). پارچه سفید. ( آنندراج ). بمعنی جامه که از پنبه ساخته شود. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). پارچه پنبه ای سفید درشت. ( ناظم الاطباء ). جامه سفید از پنبه خشن. پارچه پنبه ای خشن که غالباً جامه مردان و زنان روستایی است. جامه نخین درشت. ( یادداشت مؤلف ): و از بم کرباس و جامه و دستاری و خرمای خیزد. ( حدود العالم ). و از او [ از بست ]... کرباس و صابون خیزد. ( حدود العالم ). و از ری کرباس و برد وپنبه و عصاره و روغن و نبیذ خیزد. ( حدود العالم ).
همه بوم و بر زیر نعل اندرون
چو کرباس آهار داده بخون.
همچو کرباس حلب با قصب مقرن.
از تو درویشان کرباس نیابند و گلیم
مطربان را جز دیبای سپاهان ندهی.
کرباس بدادی به نرخ بیرم.
چون برفت از پس رسن کرباس.
چون نبویی چه نرگس و چه پیاز.
فرق کن فرق کن خداوندا
گوهر از سنگ و دیبه از کرباس.
چون منقش کرده روی لوح کافوری به قار.
ابره کرباس و دیبه آستر است.
ببندند بر پای پویان هزبر.
سیم از کف رفته و کرباس هیچ.
خوش بسازی بهر پوشیدن قبا.
عاقبت کرباس گشتی توله دار.
صبح قاقم شمر و حبر پر از موج بحار.
یقلق و طاقیه و موزه و کفش و دستار.
همه بوم و بر زیر نعل اندرون
چو کرباس آهار داده بخون.
فردوسی.
نامه صاحب با نامه ٔاو باشدهمچو کرباس حلب با قصب مقرن.
فرخی.
مانک آچارهای بسیار و کرباسها از دست رشت زنان پارسا پیش آورد. ( تاریخ بیهقی ).از تو درویشان کرباس نیابند و گلیم
مطربان را جز دیبای سپاهان ندهی.
ناصرخسرو.
بسیاربدین و بدان به حیلت کرباس بدادی به نرخ بیرم.
ناصرخسرو.
با نبوت چه کار بود او راچون برفت از پس رسن کرباس.
ناصرخسرو.
چون نپوشی چه خز و چه کرباس چون نبویی چه نرگس و چه پیاز.
ناصرخسرو.
و پنبه بسیار خیزد [ از جهرم ] و برد و کرباس آرند از آنجا. ( فارسنامه ابن البلخی ص 131 ).فرق کن فرق کن خداوندا
گوهر از سنگ و دیبه از کرباس.
مسعودسعد.
سایه زلف سیه بر روی کرباس سفیدچون منقش کرده روی لوح کافوری به قار.
سوزنی.
حال مقلوب شد که بر تن دهرابره کرباس و دیبه آستر است.
خاقانی.
نمدها و کرباسهای ستبرببندند بر پای پویان هزبر.
نظامی.
سیم بربایند زین گون پیچ پیچ سیم از کف رفته و کرباس هیچ.
مولوی.
یا تو بافیدی یکی کرباس تاخوش بسازی بهر پوشیدن قبا.
مولوی.
مدتی جولاهه دربارت کشیدعاقبت کرباس گشتی توله دار.
نظام قاری ( دیوان ص 27 ).
ابر کرباس و شفق خسقی و شامست سمورصبح قاقم شمر و حبر پر از موج بحار.
نظام قاری ( دیوان ص 11 ).
قلمی فوطه وکرباس و ندافی و قدک یقلق و طاقیه و موزه و کفش و دستار.
کرباس . [ ک ِ ] (معرب ، اِ) معرب کَرباس فارسی . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از غیاث اللغات ). جامه ٔ پنبه ای سپید. (منتهی الارب ). جامه ای از پنبه ٔ سفید و گفته اند جامه ٔ خشن . (از اقرب الموارد). ج ، کَرابیس . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). مأخوذ از کرباس فارسی و بمعنی آن . ج ، کَرابیس . (ناظم الاطباء). در رساله ٔ معربات نوشته که کرباس معرب کَرپاس است لفظ هندی کتابی باشد بمعنی پنبه و مجازاً بمعنی جامه که از پنبه ساخته شود و در حالت تعریب اول را کسره از آن داده اند که وزن فَعلال از غیر مضاعف در کلام عرب نیامده است .(آنندراج ) (از غیاث اللغات ). رجوع به کَرباس شود.
کرباس . [ ک َ ] (اِ) کرپاس . (آنندراج ). جامه ٔ سفید معروف . (غیاث اللغات ). پارچه ٔ سفید. (آنندراج ). بمعنی جامه که از پنبه ساخته شود. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). پارچه ٔ پنبه ای سفید درشت . (ناظم الاطباء). جامه ٔ سفید از پنبه ٔ خشن . پارچه ٔ پنبه ای خشن که غالباً جامه ٔ مردان و زنان روستایی است . جامه ٔ نخین درشت . (یادداشت مؤلف ): و از بم کرباس و جامه و دستاری و خرمای خیزد. (حدود العالم ). و از او [ از بست ] ... کرباس و صابون خیزد. (حدود العالم ). و از ری کرباس و برد وپنبه و عصاره و روغن و نبیذ خیزد. (حدود العالم ).
همه بوم و بر زیر نعل اندرون
چو کرباس آهار داده بخون .
نامه ٔ صاحب با نامه ٔاو باشد
همچو کرباس حلب با قصب مقرن .
مانک آچارهای بسیار و کرباسها از دست رشت زنان پارسا پیش آورد. (تاریخ بیهقی ).
از تو درویشان کرباس نیابند و گلیم
مطربان را جز دیبای سپاهان ندهی .
بسیاربدین و بدان به حیلت
کرباس بدادی به نرخ بیرم .
با نبوت چه کار بود او را
چون برفت از پس رسن کرباس .
چون نپوشی چه خز و چه کرباس
چون نبویی چه نرگس و چه پیاز.
و پنبه ٔ بسیار خیزد [ از جهرم ] و برد و کرباس آرند از آنجا. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 131).
فرق کن فرق کن خداوندا
گوهر از سنگ و دیبه از کرباس .
سایه ٔ زلف سیه بر روی کرباس سفید
چون منقش کرده روی لوح کافوری به قار.
حال مقلوب شد که بر تن دهر
ابره کرباس و دیبه آستر است .
نمدها و کرباسهای ستبر
ببندند بر پای پویان هزبر.
سیم بربایند زین گون پیچ پیچ
سیم از کف رفته و کرباس هیچ .
یا تو بافیدی یکی کرباس تا
خوش بسازی بهر پوشیدن قبا.
مدتی جولاهه دربارت کشید
عاقبت کرباس گشتی توله دار.
ابر کرباس و شفق خسقی و شامست سمور
صبح قاقم شمر و حبر پر از موج بحار.
قلمی فوطه وکرباس و ندافی و قدک
یقلق و طاقیه و موزه و کفش و دستار.
تویی آراسته بی آرایش
چه به کرباس و چه به خز یکسون .
|| پارچه ٔ سفیدی که ململ نیز گویند. (ناظم الاطباء). || کفن . رجوع به کرپاس شود.
- با شمشیر و کرباس آمدن یا شمشیر و کرباس برداشتن یا برگرفتن ؛ به علامت تسلیم و عذرخواهی و تضرع شمشیر و کرباس (کفن ) به گردن افکندن و نزد کسی رفتن : چون سلطان برسید سیدفخرالدین سالاری به تضرع با شمشیر و کرباسی پیش سلطان آمد. (جهانگشای جوینی ). و خویشتن شمشیر و کرباسی برداشت . (جهانگشای جوینی ). و خویشتن شمشیر و کرباسی برگرفته و به خدمت سلطان آمد. (تاریخ جهانگشا).
- سر و ته (سر ته ) یک کرباس بودن ؛ مساوی هم بودن . معادل هم بودن . (فرهنگ فارسی معین ) :
راحتی نیست نه در مرگ و نه در هستی ما
کفن وجامه هم از سر ته یک کرباسند.
همه بوم و بر زیر نعل اندرون
چو کرباس آهار داده بخون .
فردوسی .
نامه ٔ صاحب با نامه ٔاو باشد
همچو کرباس حلب با قصب مقرن .
فرخی .
مانک آچارهای بسیار و کرباسها از دست رشت زنان پارسا پیش آورد. (تاریخ بیهقی ).
از تو درویشان کرباس نیابند و گلیم
مطربان را جز دیبای سپاهان ندهی .
ناصرخسرو.
بسیاربدین و بدان به حیلت
کرباس بدادی به نرخ بیرم .
ناصرخسرو.
با نبوت چه کار بود او را
چون برفت از پس رسن کرباس .
ناصرخسرو.
چون نپوشی چه خز و چه کرباس
چون نبویی چه نرگس و چه پیاز.
ناصرخسرو.
و پنبه ٔ بسیار خیزد [ از جهرم ] و برد و کرباس آرند از آنجا. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 131).
فرق کن فرق کن خداوندا
گوهر از سنگ و دیبه از کرباس .
مسعودسعد.
سایه ٔ زلف سیه بر روی کرباس سفید
چون منقش کرده روی لوح کافوری به قار.
سوزنی .
حال مقلوب شد که بر تن دهر
ابره کرباس و دیبه آستر است .
خاقانی .
نمدها و کرباسهای ستبر
ببندند بر پای پویان هزبر.
نظامی .
سیم بربایند زین گون پیچ پیچ
سیم از کف رفته و کرباس هیچ .
مولوی .
یا تو بافیدی یکی کرباس تا
خوش بسازی بهر پوشیدن قبا.
مولوی .
مدتی جولاهه دربارت کشید
عاقبت کرباس گشتی توله دار.
نظام قاری (دیوان ص 27).
ابر کرباس و شفق خسقی و شامست سمور
صبح قاقم شمر و حبر پر از موج بحار.
نظام قاری (دیوان ص 11).
قلمی فوطه وکرباس و ندافی و قدک
یقلق و طاقیه و موزه و کفش و دستار.
نظام قاری (دیوان ص 15).
تویی آراسته بی آرایش
چه به کرباس و چه به خز یکسون .
بوشعیب .
|| پارچه ٔ سفیدی که ململ نیز گویند. (ناظم الاطباء). || کفن . رجوع به کرپاس شود.
- با شمشیر و کرباس آمدن یا شمشیر و کرباس برداشتن یا برگرفتن ؛ به علامت تسلیم و عذرخواهی و تضرع شمشیر و کرباس (کفن ) به گردن افکندن و نزد کسی رفتن : چون سلطان برسید سیدفخرالدین سالاری به تضرع با شمشیر و کرباسی پیش سلطان آمد. (جهانگشای جوینی ). و خویشتن شمشیر و کرباسی برداشت . (جهانگشای جوینی ). و خویشتن شمشیر و کرباسی برگرفته و به خدمت سلطان آمد. (تاریخ جهانگشا).
- سر و ته (سر ته ) یک کرباس بودن ؛ مساوی هم بودن . معادل هم بودن . (فرهنگ فارسی معین ) :
راحتی نیست نه در مرگ و نه در هستی ما
کفن وجامه هم از سر ته یک کرباسند.
صائب .
فرهنگ عمید
۱. نوعی پارچۀ زبر که از جنس پنبه.
۲. [مجاز] کفن.
۲. [مجاز] کفن.
دانشنامه عمومی
گویش مازنی
/kerbaas/ کرباس
کرباس
جدول کلمات
رگوگ
پیشنهاد کاربران
رکو
کرباس : تحریف تاربافت یا کاربافت به معنای پارچه ای که با دستگاه کار بافته شده است و کلمه کارتون انگلیسی که در اصل به معنای پرده بوده وتغییر معنی داده و کلمه تارتِن ( دامن اسکاتلندی ) نیز تحریف کار تَن به معنای پارچه تنیده شده می باشد
کلمات دیگر: