سیم کارت

سیم کارت یا شناس کارت (واحد شناسانندهٔ کاربر (مشترک))، کارتی هوشمند برای تلفن های همراه است. سیم کارت، کلیدهای کاربر-سرویس دهنده را برای شناسایی کاربر (مشترک) به شبکه تلفن همراه در خود نگه می دارد. یک سیم کارت به کاربران اجازه می دهد که گوشی تلفن خود را به آسانی، فقط با خارج کردن سیم کارت و قراردادن آن در گوشی دیگر، تغییر دهند.استفادهٔ سیم کارت در شبکه های GSM است. معادل سیم کارت در شبکه های UMTS به نام USIM یا Universal Sim است، در حالیکه ماژول خارج شوندهٔ معرفی کننده کاربر (RUIM) در تلفن های CDMA بیشتر کاربرد دارد.سیم کارت در دو اندازه استاندارد موجود است. اولی اندازه یک کارت اعتباری (۸۵٫۶۰م. م × ۵۳٫۹۸ م. م × ۰٫۷۶م. م) است. جدیدتر که خیلی محبوب تر هم است، اندازه مینیاتوری با ۲۵ م. م در طول، ۱۵ م. م ارتفاع و نازکی به اندازه ۰٫۷۶ م. م دارد.
W-SIM سیم کارتی ست که هسته فناوری سلولی را با کارتی درون خودش کامل می کند.GSM 11.11 معرفی کننده مشخصات سیم کارت است. GSM 11.14 معرفی کننده مشخصات برنامه های ابزاری SIM برای سیم کارت است.
نوعی ارزان قیمت سیم کارت (فقط GSM 11.11) حافظه کمی دارد، چیزی در حدود ۲–۳ کیلوبایت که در GSM 11.11 تعریف شده است (برای دفترچه تلفن و شبیه آن). همان نوع حافظه داده مستقیماً توسط گوشی مهیا می شود. بخش بازاری سیم کارت های ارزان قیمت، پایداری آن ها است.سیم کارتهایی با کاربردهای اضافی (GSM 11.14) در اندازهٔ حافظه های زیادی موجود است، بیشترین آن های یک گیگابایت است. کوچک ترین آن ها از همان نوع ۳۲ کیلوبایت و ۱۶ کیلوبایت است که در جاهایی که شبکه های GSM کمترگسترش یافته استفاده می شوند. اندازه های بزرگ تری برای حافظه سیم کارت هم وجود دارد که بین ۱۲۸ تا ۱۰۲۴ کیلوبایت است.حافظه سیم کارت بیشتر به ارائه دهنده خدمات مربوط می شود.در پایان ۲۰۰۶ بیشترین نوع سیم کارت GSM ای که در آمریکا مورد استفاده قرار گرفت از نوع ۶۴ کیلوبایت بود.
سه ولتاژ برای سیم کارت ها وجود دارد: ۵ ولت، ۳ ولت و ۱٫۸ ولت. سیم کارت های قبل از سال ۱۹۹۸ اکثراً ۵ ولت بودند. سیم کارت های بعدی با ۵ ولت و ۳ ولت سازگارند. سیم کارت های مدرن همگی هر سه ولتاژ کار را پشتیبانی می کنند.