تلفن همراه

تلفن همراه یا گوشی همراه که به آن موبایل نیز می گویند، وسیله ای برای ارسال و دریافت تماس تلفنی از طریق ارتباط رادیویی در پهنای وسیع جغرافیایی است. منظور از موبایل وسیله ای است که برای اتصال به شبکهٔ تلفن همراه به کار می رود. موبایل اولین بار در سال ۱۹۹۸ تولید شد. گوشی تلفن بی سیم در سال ۱۹۷۳ با وزنی نزدیک به ۲ کیلوگرم تولید شد. موبایل نسل های گوناگونی دارد و توسط شرکت های سازنده گوناگونی تولید می شود و به فروش می رسد.برخی از شرکت های بزرگ تولیدکنندهٔ گوشی همراه در دنیا شامل نوکیا، سامسونگ الکترونیکس، ال جی الکترونیکس، موتورولا، سونی، اپل و اچ تی سی هستند.
فیچر فون
تلفن هوشمند
نسل سوم شبکه تلفن همراه
تلفن همراه نوردیک
بلوتوث
طبق آخرین آمار جهانی (در تاریخ اول سپتامبر ۲۰۱۵) تعداد مشترکان تلفن همراه ۷٫۲ میلیارد نفر برآورد شده، که البته رقم واقعی ۴٫۹ میلیارد نفر است. زیرا برخی افراد بیش از چند خط موبایل دارند. تعداد گوشی های فروخته شده در بازهٔ زمانی نیمهٔ دوم سال ۲۰۱۵ نیز ۳۴۰ میلیون دستگاه اعلام شده که ۴۵ درصد آن را تلفن های هوشمند تشکیل می دهند.
در تلفن های همراه به طور معمول یک مجموعه نرم افزار یا سیستم عامل برای کنترل سخت افزار به کار می رود و برنامه های جانبی توسط سیستم عامل اجرا می شوند. از سیستم های عامل معروف برای تلفن همراه، می توان به اندروید، آی اواس و ویندوز فون اشاره کرد.
این بلوک متشکل از قطعاتی است که وظیفه آن ها ارتباط دادن گوشی به BTS است؛ در حقیقت بلوک RF فرکانس GSM را از BTS دریافت کرده، سپس اطلاعات روی آن را جدا نموده و به واحدهای دیگر موبایل می دهد. به زبان دیگر بلوک RF وظیفهٔ تبدیل فرکانس بالای GSM را به فرکانس کمتری به نام IF بر عهده دارد.

تلفن همراه (mobile phone)
(یا: موبایل) تلفن بی سیم مرتبط با شبکۀ رادیویی سلولی. در شبکه های سلولی اولیه، از فناوری آنالوگ استفاده می کردند، اما از دهۀ ۱۹۹۰، اغلب این شبکه ها از سیستم دیجیتال استفاده می کنند. مکالمات با شبکه ای از ایستگاه ها و مراکز تلفن به سیستم تلفن عمومی مرتبط می شود. ناحیۀ تحت پوشش هر ایستگاه را سلول می نامند. هر سلول در حدود ۵ کیلومتر عرض و فرستندۀ مجزای کم قدرتی دارد. در هنگام حرکت، با رفتن از یک سلول به سلول دیگر، مکالمه نیز به آن سلول منتقل می شود. در اروپا، بسیاری از کشورها سیستم جهانی مخابرات سیار را به منزلۀ سیستم دیجیتال استاندارد پذیرفته اند. این سیستم به مسافران امکان می دهد در شبکه های ملی گوناگون از یک تلفن استفاده کنند. گرایش به تجمیع تلفن و رایانه به اختراع تلفن های وَپ (پروتکل کاربرد بی سیم) در ۱۹۹۹ منتهی شد. در ۱۹۹۹، شرکت مایکروسافت نرم افزار موبایل اکسپلورر را ابداع کرد که به کاربران امکان می داد با استفاده از تلفن همراه ساخته شده با فناوری وَپ ای میل های خود را بخوانند یا وارد اینترنت شوند. خدمات تلفن همراه براساس سیم کارت (مدول شناسایی مشترک) کار می کند. سیم کارت تلفنی را که وارد شبکه می شود شناسایی، شماره تلفن ها را ذخیره، و از کاربران در برابر سوء استفاده از حسابشان در شبکه محافظت می کند. بیشتر سیستم های تلفن همراه سرویسی با نام پیام دهی عرضه می کنند. این سرویس امکان ارسال پیام های مکتوب را برای کاربران فراهم می کند. طول این پیام ها نباید بیش از ۱۶۰ حرف باشد. یواِم تی اِس از سرویس های نسل سوم تلفن همراه در دست تکمیل است. شبکۀ نسل سوم باید سرانجام پهنای باند ۲ مگابایت در ثانیه را عرضه کند، اما در آغاز احتمال می رود که فقط توانایی پوشش دهی ۳۸۴ کیلوبایت در ثانیه را داشته باشد. کاربردهای بالقوۀ این پهنای باند عبارت اند از تلویزیون تعاملی، پیام رسانی ویدئویی، و همۀ ویژگی های یک یاور دیجیتال شخصی.ارتباط اینترنتی. در ژاپن، سیستمی با استفاده از جی پی آراِس (سرویس رادیوی بسته ای عمومی)، با نام آی مود، به کاربران امکان می دهد تلفن خود را پیوسته متصل با اینترنت نگه دارند. در اواخر سال ۲۰۰۰، آی مود در ژاپن ۱۷میلیون مشترک داشت و قرار بود این سیستم در ۲۰۰۱، در اروپا و امریکا نیز راه اندازی شود. تلفن های همراه رایانه ها را نیز با کارت های داده/ پی سی، کابل های مستقیم یا پایانه های سیار خودکفا به هم متصل می کنند.
مخاطرات سلامتی. بعضی از تحقیقات علمی رابطۀ بین استفاده از تلفن همراه و ایجاد تومور مغزی را نشان داده است، اما شواهد حاصل هنوز برای نتیجه گیری کافی نیست. سازمان جهانی بهداشت برای تعیین خطر استفاده از تلفن همراه اجرای پروژۀ میدان بین المللی الکترومغناطیسی را در ۱۹۹۶ آغاز کرد. هدف از اجرای این پروژه، که تا ۲۰۰۵ ادامه یافت، تعیین آثار همۀ دستگاه های تولیدکنندۀ میدان الکترومغناطیسی بر سلامت انسان بود. نخستین تلفن های همراه در ایران در سال ۱۳۷۳ش توسط شرکت مخابرات راه اندازی و به سرعت گسترش پیدا کرد.