نرم افزار

نرم افزار رایانه یا نرم افزار، بخشی از رایانه است که دربرگیرنده داده ها یا دستورهای کامپیوتر است (بر خلاف سخت افزار که اجزای تشکیل دهنده کامپیوتر را می سازد). در دانش رایانه و مهندسی نرم افزار تمام اطلاعات فراوری شده به وسیله سیستم کامپیوتر، برنامه ها و داده ها را نرم افزار می نامند.
نرم افزار سیستم
نرم افزار کاربردی
نرم افزار رایانه دو دسته است:
نرم افزارهای کاربردی، برنامه های مورد استفاده کاربرند و نرم افزارهای سیستمی، مدیریت رایانه را برعهده دارند. مهم ترین نرم افزار سیستم، سیستم عامل است.
وقتی برنامه ای روی رایانه نصب می گردد، بعضی از اجزای سخت افزاری رایانه به فرمان آن برنامه در می آیند. برای نمونه هنگامی که با یک برنامه اجرای موسیقی کار می کنید، کارت صدای رایانه با برنامه پخش موسیقی همکاری می کند و یک آهنگ یا پرونده (فایل) صوتی را از طریق بلندگوی رایانه پخش می کند.

نَرم افزار (software)
برنامه یا مجموعۀ دستورالعمل هایی که به سخت افزار (ماشین ها) امکان کار کردن می دهد. نرم افزار را عموماً می توان بر حسب نوع کاری که انجام می دهد به دو نوع عمده تقسیم بندی کرد، نرم افزار سیستمی و برنامه های کاربردی. سیستم عامل یا نرم افزار های سیستمی، کارهای مختلف رایانه را کنترل می کنند. عملکرد برنامه های سیستمی اغلب از دید کاربر پنهان است و این نرم افزار ها مسئول اجرای کار های اساسی مثل مدیریت و سازمان دهی دیسک، فایل ها و نمایش اطلاعات هستند. برنامه های کاربردی کارهای مختلفی را که افراد برای آن ها از رایانه استفاده می کنند انجام می دهند. برای مثال برنامه های کاربردی کارهایی چون مدیریت بانک های اطلاعاتی، واژه پردازی، ویرایش تصاویر و امثال آن را به عهده دارند. دو نوع مهم دیگر نرم افزار، نرم افزار های شبکه و زبان های برنامه نویسی اند. این دو دسته را نه می توان جزو سیستم های عامل و نه جزو برنامه های کاربردی به حساب آورد؛ اگرچه ویژگی هایی از هردو این ها را دارند. نرم افزار های شبکهامکان ارتباط رایانه ها را با هم فراهم می کنند و زبان های برنامه نویسی ابزار برنامه نویسان برای ساختن برنامه های کاربردی و سیستم های عامل هستند. علاوه بر این طبقه بندی کاربردی، نرم افزار ها را بر اساس نحوۀ توزیع و مجوز های آن ها نیز طبقه بندی می کنند. بسته های نرم افزاری، freeware ها و shareware ها نمونه هایی از این طبقه بندی اند.