کیانسه

کیانسه یا کیانسیه دریاچه است که هووی همسر زردشت پس از نزدیکی با زردشت خود را در آن می شوید و نطفه های زردشت از طریق هووی وارد آب می شوند و توسط ایزد نریوسنگ نطفه ها در اختیار ایزد بانو اردوی سوره آناهیتا برای نگهداری قرار می گیرد تا در زمان مناسب با نطفه مادران فرزندان موعود زردشت (اوشیدر، اوشیدر ماه و سوشیانس) بیامی زند. جای نگهداری این نطفه ها همان آب کیانسه است که ۹۹۹۹۹ فروهر مقدس از آنها نگهداری می کنند. کیانسه همان دریاچه هامون امروزی است.
آموزگار، ژاله. «تاریخ اساطیری ایران». چاپ پنجم تهران: سمت، ۱۳۸۱.

کیانْسِه
دریاچه ای افسانه ای در سیستان. بنابه متون پهلوی، در دریاچۀ کیانسه موجودات موذی زندگی نمی کردند و آب آن شیرین بود. افراسیاب در مقابل جریان آب هزار چشمۀ آب کوچک و بزرگ، ازجمله رود هیرمند و چندین رودخانۀ قابل کشتیرانی دیگر، که به این دریاچه می ریختند، را سد بست و مسدود کرد. و در بستر خشک آن مردم را سکونت داد. بنابه روایات اَوِستایی، نطفه های زَردُشت در این دریاچه نگهداری می شود و در بن دریاچه همچون سه چراغ می درخشد؛ این نطفه ها را ایزد آناهیتا نگهداری می کند. در روایات آخرالزمانی زردشتیان آمده است که سه دوشیزه، هر یک به فاصلۀ هزار سال، برای شست وشوی تن خویش وارد کیانسه می شوند و سپس آناهیتا آن ها را با آن نطفه ها آبستن می کند و سه منجی دین زردشت یعنی هوشیدر، هوشیدر ماه و سوشیانس بدین وسیله زاده می شوند.