کلمه جو
صفحه اصلی

کاریا

فرهنگ اسم ها

اسم: کاریا (پسر) (فارسی) (تلفظ: karia) (فارسی: کاریا) (انگلیسی: karia)
معنی: مرد جنگجو و سلحشور

فرهنگ فارسی

سرزمینی است در جنوب غربی آسیای صغیر در ساحل دریای اژه . اهالی آن ابتدا در جزایر دریای اژه سکونت داشتند و سپس بواسطه نزاع با یونانیان به آسیای صغیر مهاجرت کردند . رود [ شاندر ] حد این ایالت و لودیا ( لیدی ) را تشکیل میداد و نواحی آنرا مشروب میکرد . مردم این ناحیه علاقه ای مفرط به تجارت و صنعت و علم داشته اند . در عهد هخامنشیان این منطقه جزو قلمرو ایران بود و جنگجویان آن در زمره سپاهیان ایران می جنگیدند .
کاری سرزمینی است در جنوب غربی آسیای صغیر

لغت نامه دهخدا

کاریا. ( اِخ ) کاری. کاریه. سرزمینی است در جنوب غربی آسیای صغیر در کرانه دریای اژه که جزء قلمرو هخامنشیان بوده و جنگجویان آن جزء سپاهیان ایران بشمار میرفتند. ( فرهنگ ایران باستان ،بخش نخست نگارش استاد پورداود، حاشیه ص 327 ). یکی از شهربانی های ( ساتراپهای ) ده گانه آسیای صغیر که از طرف مغرب و جنوب محدود بدریا بوده. اهالی آنجا ابتدا در جزایر بحر اژه سکنی داشته وبواسطه نزاع با یونانیها به آسیای صغیر مهاجرت کردند. رود شاندر حد این ایالت ولیدی را تشکیل داده و نواحی آن را مشروب میکرده است. اهالی این ایالت علاقه ٔمفرطی به تجارت و صنعت و علم داشته اند. برخی از نویسندگان نوشته اند که یکی از مردان کاریا به امر اردشیر دوم برادرش کوروش کوچک را که بامید به دست آوردن تاج و تخت بجنگ اردشیر دوم برخاسته بود زخم زد و اردشیر در پاداش یک خروس زرّین باو بخشید تا هنگامی که بجنگ میرود در پیشاپیش لشکریان بر سر نیزه خود برافرازد. ازینرو ایرانیان جنگجویان کاریا را که بر سر خودهای خویش نشان تاج خروس ( یا پر خروس ) داشتند خروسان مینامیدند. ( از فرهنگ ایران باستان ایضاً ص 327 ).

دانشنامه عمومی

کاریا (کاری یا کاریه) سرزمینی است در جنوب غربی آسیای کوچک در کرانهٔ دریای اژه که از طرف مغرب و جنوب محدود به دریا بوده. کاریا یکی از شهرب های (ساتراپی های) ده گانهٔ هخامنشیان در آسیای کوچک بوده و جنگجویان آن جزء سپاهیان ایران به شمار می رفتند.
فرهنگ ایران باستان، بخش نخست نگارش استاد پورداود، حاشیهٔ ص ۳۲۷
باشندگان کاریا ابتدا در جزایر دریای اژه سکنی داشته و بواسطهٔ جنگ با یونانی ها به آسیای صغیر مهاجرت کردند. رود شاندر حد این ایالت و لیدی را تشکیل داده و نواحی آن را مشروب می کرده است. باشندگان این ایالت علاقهٔ مفرطی به تجارت و صنعت و علم داشته اند. برخی از نویسندگان نوشته اند که یکی از مردان کاریا به امر اردشیر دوم برادرش کوروش کوچک را که بامید به دست آوردن تاج و تخت بجنگ اردشیر دوم برخاسته بود زخم زد و اردشیر در پاداش یک خروس زرّین به او بخشید تا هنگامی که بجنگ می رود در پیشاپیش لشکریان بر سر نیزهٔ خود برافرازد. ازینرو ایرانیان جنگجویان کاریا را که بر سر خودهای خویش نشان تاج خروس (یا پر خروس) داشتند خروسان می نامیدند.
معروف ترین ستون های زن پیکر ستون های نیایشگاه ارختئیون (Έρέχθειον) آتن است.در معماری رنسانس و سده های ۱۸ و ۱۹ نیز این گونه ستون ها کاربرد زیادی داشته است.ستون هایی که در آن پیکر مردانه تراشیده می شد معمولاً شکلی تناور و پهلوانی داشت و از این رو این گونه ستون ها را ستون پهلوان پیکر می نامند.
ویتروویوس، معمار و یکی از لشکریان رومی در کتاب خود می نویسد:در جنگ یونانیان علیه ایرانیان، مردم کاریا (نزدیک اسپارت در لاکونیا) از ایران پشتیبانی کردند. زمانی که یونانی ها سرانجام از پیشرفت ایرانیان در خاک یونان جلوگیری کردند، به تنبیه کاریایی ها پرداختند. مردان کاریایی را کشتند و زنانشان را به بردگی بردند. مقرر شد که این زنان بایستی برای ابد باری به دوش بکشند. به عنوان نمادی از بارکشی ابدی زنان کاریایی، ستون های زن پیکر به معماری یونانی وارد شد.

دانشنامه آزاد فارسی

کاریا (Caria)
سرزمین باستانی جنوب غربی آسیای صغیر (بخشی از ترکیه کنونی). ناحیه ای کوهستانی که از شمال به ایونی و لیدیه، از جنوب به دریای اژه، و از شرق به لیدیه محدود بود. کاریایی ها در اصل قومیّتی متمایز داشتند و هویت خود را در بخش خشکی دربرابر یونانیانی که در مناطق ساحلی اسکان گزیدند حفظ کردند، ولی بعدها مقهور هخامنشیان شدند. اسکندر مقدونی، پادشاه مقدونیه آن جا را فتح کرد. بعدها بخشی از ایالت رومی آسیا شد.

پیشنهاد کاربران

به معنی تیز باهوش

این واژه ی زیبا و بسیار کهن از ریشه ی سانسکریت وهمریشه با واژه ی �کار� در پارسی، می تواند بخوبی جایگزین واژه ی�وظیفه� شود



کلمات دیگر: