بالون

یک بالون، گونه ای هواگرد است که به دلیل شناوری، در جو باقی می ماند. بالون با نیروی باد در آسمان به حرکت درمی آید. بالون با یک کشتی هوایی که هواگرد شناوری است که می تواند در هوا به گونه ای کنترل شده حرکت کند، متفاوت است.بیش از ۲۵۰ سال پیش، اولین انسان «ژان فرانسوا پیلاتر د روزیر» با بالون هوای گرمی که برادران مون گلفیه در فرانسه آن را طراحی کرده بودند، پرواز کرد. یک بالون با عرض ۱۶ متر می تواند سه نفر را در سبد خود جای دهد. بالون از محفظه، گردنه، مشعل گازی و سبد تشکیل شده است.
دان کامرون و کریستوفر دیوی (انگلیسی) با بالون هوای گرم و گازی خود، زانوسی، به رکورد مسافت دست یافتند. آن ها در ۱۹۷۸ بیش از ۳۳۳۹ کیلومتر پرواز کردند.
در ۱۹۸۰ جولیان نات (انگلیسی) با رسیدن به ارتفاع ۸/۱۶ کیلومتر به رکورد ارتفاع دست یافت.
رکورد پرواز بدون توقف با بالون متعلق به هلن دو ریگانی و میشل آرنولد (فرانسه) است که در ۱۹۸۴ بیش ۴۰ ساعت بدون توقف پرواز کردند.
ریچارد برانسون (انگلیسی) پرلند سترند (سوئدی) اولین پرواز از روی اقیانوس اطلس را در ۱۹۸۷ انجام دادند.
ریچارد برانسون(انگلیسی) پر لینستراد (سوئدی) اولین پرواز از روی اقیانوس آرام را در سال ۱۹۸۰ انجام دادند.
در ۱۷۸۳ برادران مون گلفیه اولین بالون هوای گرم را که قادر به حمل یک نفر بود را، ساختند. هوای گرم مورد نیاز به وسیلهٔ یک بخاری روی زمین گرم می شد. اولین نمونه ها اغلب برای مشاهدات نظامی استفاده می شد. در ۱۸۴۹، از بالون برای بمباران شهر ونیز در ایتالیا استفاده شد.
ژاک شارل و کمک خلبانش برادران رابرت اولین بالون پرشده از هیدروژن را در ۲۷ اوت ۱۷۸۳ به پرواز درآوردند. سپس او و همکارش تا ارتفاع حدود ۵۵۰ متر با بالون سرنشین دارشان بالا رفتند؛ که ابتکارشان در استفاده از هیدروژن برای بالا بردن، باعث شد که این نوع بالون به نام شارلی نامیده شود. (همان طور که نام برادران مون گلفیه برای بالون هوای گرم استفاده شد.
بالون از پارچه ضدآب ساخته می شود. پس از پُر شدن، ممکن است به اندازه یک خانه بشود. برای نگهداری بالون، آن را در محفظهٔ کوچکی تا می کنند به طوری که در صندوق عقب اتومبیل جا بگیرد.صفحه ای در بالن وجود دارد که با تسمه به آن متصل شده است. پس از فرود بالون آن را کنار می زنند تا هوای گرم به سرعت خارج شود. یک سبد با سیم یا طناب از پایین بالون آویزان است. این سبد زیاد بزرگ نیست و در طی یک پرواز طولانی ممکن است بسیار سرد و ناراحت کننده باشد، اما هیجان و دیدن مناظر این مشکل را جبران می کند. در این سبد کپسول های گاز و وسایلی حمل می شود که خدمه برای محاسبه ارتفاع، جهت و مقدار باقی مانده سوخت از آن ها استفاده می کنند. مشعل گازی در قاب سبد محکم شده است. این مشعل گازی یک اجاق گاز پیک نیکی بزرگ است و در فواصل کوتاه روشن می شود تا بالون را در ارتفاع دلخواه نگه دارد. بالون به جهتی می رود که باد آن را می برد و خلبان با تجربه ارتفاع را تغییر می دهد تا از باد بیشترین استفاده را ببرد.

بالون (balloon)
وسیله ای سبک تر از هوا، متشکّل از محفظه ای که با گازی سبک تر از هوا پر می شود و سبدی (گوندولا) که به زیر آن متصل است و برای حمل مسافر یا بار به کار می رود. نخستین صعود موفقیت آمیز بالون سرنشین دار در ۱۷۸۳ در پاریس و با یک بالون هوای داغصورت گرفت که برادران مونگولفیه، ژوزف میشلو ژاک اتیِنآن را ساخته بودند. در ۱۷۸۵، بالون پرشده از هیدروژنی که ژاک شارلفیزیک دان فرانسوی طراحی کرده بود، با موفقیت از فراز دریای مانشعبور کرد. در انقلاب فرانسه، از بالون ها برای دیده بانی استفاده می کردند. در جنگ جهانی اول، طرف های درگیر از آن ها به منزلۀ پست دیده بانی هوایی برای کشف توپخانۀ دشمن و به منزلۀ نوعی دفاع هوایی استفاده کردند. در جنگ جهانی دوم، برای دفاع از لندن در برابر هواپیماهایی که در ارتفاع کم پرواز می کردند، از بالون استفاده شد. در حال حاضر از آن ها برای تفریح، تبلیغ، و به منزلۀ ابزاری برای مشاهدات هواشناسی، پرتوهای مادون قرمز، گاما، و ماورای بنفش استفاده می کنند. نخستین پرواز با بالون بر فراز اقیانوس اطلس را گروهی امریکایی از ۱۱ تا ۱۷ اوت ۱۹۷۸ صورت دادند.