بتونه

بَتونه ماده ای خمیری است که برای پوشاندن انتهای میخ ها و پیچ ها و پرکردن سوراخ ها و زدگی ها و ترک خوردگی های سطح چوب یا دیوار گچی یا فلزات به کار می رود تا سطحی یک دست و صاف ایجاد شده و آماده برای رنگ کردن شود.
به دلیل تفاوت در میزان تراکم بافت چوب ها، باید بتونهٔ مناسب را از نظر درجهٔ رقیقی برای چوب ها به کار برد. چوب هایی که دارای بافت کم تراکم یا بافت باز هستند، قابلیت جذب بتونه های خمیریِ سفت را دارند. در این مورد می توان از چوب درخت های ملچ، بلوط، زبان گنجشک و اوجا نام برد. در مقابل، برای بتونه کاری چوب هایی که دارای بافت متراکم و منفذهای ریز و فشرده هستند، مانند گردو، راش و افرا، باید از بتونهٔ رقیق استفاده کرد.
بتونهٔ چوب با سایر بتونه ها در مواد تشکیل دهنده فرق دارد؛ و در تهیهٔ بتونهٔ سرچوب از مخلوط خاک اره و چسب چوب (سریشم سفید یا چسب سرد نجاری) استفاده می شود. خاک اره ای که برای تهیهٔ این بتونه مورد استفاده قرار می گیرد، باید از جنس چوب خام بتونه شونده باشد؛ و نمی باید از گرده های راه چوب یا گرده های راه پود انتخاب شود، چرا که در سنباده کاری در راه چوب، خاک اره به صورت گرده نبوده و در واقع الیاف جداشده از چوب است که اگر در ساخت بتونه استفاده شود، پس از ترکیب با چسب چوب به حالت متورم و بادکرده درخواهدآمد. در نتیجه، خاک اره باید از گرده های سرِ چوب تهیه شود که ریزتر بوده و در واقع الیاف خردشده از چوب هستند.نام دیگر بتونهٔ سَرچوب، بتونهٔ سریشُمی است.
کاربرد این بتونه در پرکردن زدگی های بزرگ و داخل سوراخ های بزرگ، مانند سوراخ پیچ یا میخ است و بیشتر در کارهایی استفاده می شود که خودرنگ نبوده و نقش ها و طرح های روی چوب را نمایان نمی کند.