فقه شافعی

[ویکی فقه] فقه اسلامی مظهری از توجه امت اسلامی به شریعت الهی می باشد که در این میان فرق و مذاهب گوناگون اسلامی هرکدام به نوبه خود به استنباط و استخراج ا حکام شریعت از قرآن وحدیث پرداخته اند ودر این میان فقه شافعی نیز از اهمیت به سزایی برخوردار است که این مقال خواستار آشنایی خوانندگان با این مکتب فقهی میباشد.
ایشان به"ناصرالحدیث" و "مجددالقرن الثالث" معروف بود. نامش محمد و فرزند ادریس ابن عباس بن عثمان ابن شافع می باشد و کنیه اش ابوعبدالله است، در سال ۱۵۰ هجری بعد از وفات ابو حنیفه در شهر غزه متولد شد. امام شافعی در مکه حدیث و فقه را از مسلمی زنجی فراگرفت. در سن ۲۰ سالگی در محضر امام مالک ابن انس در مدینه علم آموزی کرد با محمد ابن حسن شیبانی و عبدالله ابن عباس مراوداتی داشته.در تاریخ ۲۰۰ هجری به مصر می رود و تا پایان زندگی در آنجا می ماند تا اینکه در اواخر ماه رجب سال ۲۰۴ وفات یافت و در قاهره به خاک سپرده شد.
کتابهای امام شافعی
روایت شده است که ۱۱۳ کتاب در فقه و تفسیر و اصول و ادبیات و... نوشته است. کتابهایی مانند"الرساله" در علم اصول،" الحجه"،"الوصایا الکبیره"،" اختلاف اهل العراق"،"ابطال الاستحسان"،"جامع المزنی الکبیر و الصغیر" از او به یادگار مانده است.کتاب الام مهمترین کتاب فقهی او به شمار می رود.
چند دیدگاه برجسته شافعی و شافعیان درباره رهبری دینی
الف) رهبر دینی باید از دو ویژگی بر خوردار باشد اول اینکه باید قرشی باشد، دوم اینکه مردم نسبت به او باید نظر موافق داشته باشند.رهبری بدون بیعت مگر در زمان ضرورت نامشروع است به همین دلیل شافعی خلافت حضرت علی را بر حق دانسته ورویارویان با اورا همچون معاویه اهل بغی دانسته است.ب) حدیث فقط بر سخن رسول الله صدق می کند.ج) علاقه زیاد به صحابه در مکتب شافعی به چشم می خورد.د) توسل و تبرک به اولیای الهی جایگاه قابل قبولی دارد.ه)پایبندی به نماز جمعه و جماعات و دو عید برجسته مسلمانان از دیگر ویژگیهای مذهب شافعی است.
فقه شافعی
...