کلمه جو
صفحه اصلی

مالکیه

فرهنگ فارسی

دهی از بخش حومه سوسنگرد شهرستان میشان

لغت نامه دهخدا

مالکیه. [ ل ِ کی ی َ ] ( اِخ ) پیروان مالک بن انس و مذهب مالکی بیشتر در مغرب اسلامی و حدودیمن شایع است. و رجوع به مالک بن انس و مالکی شود.

مالکیه. [ ل ِ کی ی ِ] ( اِخ ) دهی از بخش حومه سوسنگرد است که در شهرستان دشت میشان واقع است و 750 تن سکنه دارد که از طایفه بنی طرف هستند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).

مالکیه . [ ل ِ کی ی َ ] (اِخ ) پیروان مالک بن انس و مذهب مالکی بیشتر در مغرب اسلامی و حدودیمن شایع است . و رجوع به مالک بن انس و مالکی شود.


مالکیه . [ ل ِ کی ی ِ] (اِخ ) دهی از بخش حومه ٔ سوسنگرد است که در شهرستان دشت میشان واقع است و 750 تن سکنه دارد که از طایفه ٔ بنی طرف هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).


دانشنامه عمومی

مالکیه ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
مالکیه (روستای فلسطینی)
مالکیه (سوریه)

دانشنامه آزاد فارسی

مالِکیه
از مذاهب چهارگانۀ اهل سنت، پیروان ابوعبدالله مالک بن انس، پایه گذاری شده در قرن ۲ق در مدینه. این مذهب در حجاز منتشر شد و از آن جا به مراکش (مغرب) و اسپانیا (اندلس) و مصر راه یافت. مالکْ فقه خود را براساس حدیث نبوی و اقوال صحابه و تابعین بنا نهاد. او همچنین به قیاس و استحسان عمل می کرد. در جایی که نصی از قرآن و حدیث نبود، به عرف و عادت به جای قیاس تمسک می جُست. مُوَطَّأ، کتاب معروف مالک در حدیث از منابع فقه مالکیه است. پیروان این مذهب، که در میان اهل سنت بعد از حنفیه و شافعیه در اکثریت اند، در نواحی آفریقا همچون مراکش، تونس، لیبی، الجزایر، مصر، سودان و نیز بحرین و کویت پراکنده اند.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] مالکیه فرقه ای از اهل سنت هستند که به فقه" امام مالک بن انس " عمل می کنند.
رئیس این فرقه "ابو عبدالله مالک بن انس"است. او در سال ۹۳ هجری در مدینه متولد شد. بعضی در سال تولد او اختلاف کرده اند و سال تولد او را ۹۰ و یا ۹۵ ذکر کرده اند. و در سال ۱۷۹ هجری زندگی را بدرود گفت. از تالیفات مهم او "الموطا"- که یک کتاب حدیثی است- ذکر شده است.
مهمترین مبلغان مالکیه
قاضی ابوبکر باقلانی (متوفی ۵۴۳ ه)، ابن عبدالبر قرطبی (متوفی ۴۶۳ه)، قاضی عیاض بستی (متوفی ۵۴۴ه)، ابوالولیه باجی (متوفی ۴۹۴ه)، ابوعبدالله مقری (متوفی ۷۵۹ه)، ابوالعباس وتشریسی (متوفی ۹۱۴ ه).
دیدگاه فقهی و کلامی و اعتقادی مالک
مالک تکیه زیادی روی احادیث و سنت داشت و از هرچه مسائل کلامی و اعتقادی و آنچه مربوط به عقل بود دوری می جست و نقل آن را منع می کرد. به همین دلیل اگر ازاو سوالی درباره مسائل اعتقادی که در آن زمان در میان فرق مختلف اسلامی مطرح و شایع بود می شد به جواب کوتاهی بسنده می کرد و از پرداختن به آن مسائل، خودداری می کرد و در بسیاری موارد آن را بدعت می دانست. مالک در ناپسند دانستن پرداختن به مسائل اعتقادی دائما این بیت شعر را می خواند:و خیر امور الدین ما کان سنة و شر الامور المحدثات البدائعبهترین امور دین چیزی است که در سنت است و بدترین امور چیزهای جدید و نو است. سفیان بن عیینه می گوید: از مالک درباره آیه "الرحمن علی العرش استوای؛ همان بخشنده ای که بر عرش مسلط است" پرسیده شد که استوی، به چه معناست؟ مالک بعد مدتی سکوت جواب داد: " استواء معلوم است، ولی چگونگی آن معلوم نیست، و سؤال از آن بدعت و ایمان به آن واجب است. "
رابطه ایمان و عمل
...


کلمات دیگر: