واجبات نماز

[ویکی اهل البیت] واجبات نماز یازده چیز است که بعضی از آن ها «رکن» و بعضی دیگر «غیررکن» می باشد:
نماز، چیزهایی است که اگر انسان به عمد و یا به اشتباه به جا نیاورد یا در نماز اضافه کند، نماز باطل می شود؛ واجبات رکنی نماز عبارتند از:
چیزهایی است که اگر به عمد کم یا زیاد شود، نماز باطل می شود و چنانچه به اشتباه کم و یا زیاد گردد، نماز باطل نمی شود. واجبات غیر رکنی نماز عبارتند از:
منظور از نیّت، آن است که انسان نماز را برای انجام فرمان خداوند عالم به جا آورد و لازم نیست نیت را از قلب خود بگذراند یا به زبان بگوید که چهار رکعت نماز ظهر می خوانم قُرْبَةً الَی اللَّهِ.
پس از گفتن اذان و اقامه، با داشتن نیت و گفتن «الله اکبر» نماز شروع می شود و چون به واسطه گفتن این تکبیر، چیزهایی مانند خوردن و آشامیدن و خنده کردن و پشت به قبله نمودن حرام می شود، این تکبیر را «تکبیرة الاحرام» می گویند و مستحب است در موقع گفتن تکبیر، دست ها را بالا ببریم و با این عمل، بزرگی خدا را در نظر آورده و غیر او را کوچک شمرده و پشت سر بیندازیم.
قیام یعنی ایستادن بر روی دو پا، بدون این که به جایی تکیه کند. قیام در موقع گفتن تکبیرةالاحرام و قیام پیش از رکوع که آن را قیام متصل به رکوع می گویند رکن است، ولی قیام در موقع خواندن حمد و سوره و قیام بعد از رکوع رکن نیست.
بعد از خواندن قرائت، باید به قدری خم شود که دست ها به زانو برسد و این عمل را رکوع می گویند. در رکوع یک مرتبه «سبحان ربی العظیم و بحمده» یا سه مرتبه «سبحان الله» باید گفت. پس از رکوع باید کاملا بایستد، بعد به سجده رود.
رکوع نمازگزار در هر رکعت بعد از قرائت، باید به اندازه ای خم شود که بتواند دست را به زانو بگذارد؛ این عمل را «رکوع» می گویند.