برهوت

بَرَهوت نام یک وادی در حَضرَموت واقع در یمن است که در دامنه های آتشفشانی آن چاه معروفی به همین نام نیز هست.در روایات اسلامی گفته شده که از این چاه بخارهای نامطبوع و بوهای ناخوشایند برمی خیزد و ژرفای آن چنان است که کسی به ته آن نمی رسد. به همین خاطر در حدیث های اسلامی برهوت را بدترین چاه های روی زمین و جایگاه ارواح کفار دانسته اند. در روایات اسلامی زمزم را بهترین چاه و برهوت را بدترین چاه نامیده اند.گوری در نزدیکی این چاه واقع شده که مسلمانان آن را منسوب به هود پیغمبر می دانند و در ماه شعبان زیارتگاه می شود.در فارسی به صحرای بسیار خشک و خالی اصطلاحاً بیابان برهوت می گویند.
لغت نامه دهخدا، سرواژه برهوت.
جعفری، عباس، فرهنگ بزرگ گیتاشناسی، تهران: گیتاشناسی، چاپ دوم ۱۳۷۲خ.

بَرَهوت
(یا: بَلَهُوت) نام وادی و چاهی در حَضرَموت در جنوب عربستان. به سبب آب بدبو و سیاهش از پیش از اسلام نزد عرب ها به بدترین چاه ها معروف بود. بنابر برخی روایات این چاه موطن ارواح کفار و منافقین و شیاطین است. آورده اند که از این محل از مسافت های دور صداهایی رعدآسا شنیده می شده است. قبر هود پیامبر نیز در کوهی واقع در این وادی قرار دارد و به همین سبب جزء اماکن مقدس در عربستان جنوبی به شمار می رود و مردم هر سال در یازدهم ماه شعبان به زیارت آن می روند. احتمال می رود این چاه دهانۀ آتشفشانی بوده که مدت ها قبل مناطق اطراف خود را از بین برده و بعدها خاموش شده است، ولی بررسی های اخیر این احتمال را چندان تأیید نمی کند. در این بررسی ها که توسط وان دِرمولِن و فون ویسمان انجام شد (۱۹۳۱) غاری را در عمق ۹۰ متری از کف وادی در سنگ های آهکی پیدا کردند که بوی نامطبوع آن احتمالاً ناشی از تجزیۀ سنگ های آهکی است.

[ویکی فقه] بَرَهُوت ، وادی و چاه (یا غار) معروفی در مشرق شهر تَریم در حضرموت، در کشور یمن است.
بَرَهُوت (یا بَلَهُوت)، وادی و چاه (یا غار) معروفی در مشرق شهر تَریم در حضرموت، در کشور یمن. این وادی با جهت جنوبی ـ شمالی به المَسیلَه، در بخش سفلای وادی حضرموت، منتهی می شود.
در وادی برهوت چاههایی برای زراعت بادیه نشینها وجود دارد و به این منظور آبراهه هایی نیز احداث شده که سیلابها در آن ها جریان می یابد.
کوههای پیرامون وادی ارتفاع چندانی ندارد.
← برهوت مکان مقدس دوران جاهلی
(۱) ابن حائک، صفة جزیرة العرب، چاپ محمدبن علی أکوع، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۲) ابن فقیه، مختصر کتاب البلدان، چاپ دخویه، لیدن ۱۳۰۲/۱۸۸۵.
(۳) ابراهیم بن محمد اصطخری، مسالک و ممالک، ترجمة فارسی قرن پنجم/ ششم هجری، چاپ ایرج افشار، تهران ۱۳۶۸ ش.
(۴) جوادعلی، المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، بیروت ۱۹۷۶ـ ۱۹۷۸.
(۵) عباس قمی، سفینة البحار و مدینة الحکم و الا´ثار، بیروت.
(۶) فتح الله بن شکرالله کاشانی، منهج الصّادقین، چاپ علی اکبر غفاری، تهران، تاریخ مقدمه ۱۳۸۵.
(۷) عمررضا کحاله، جغرافیة شبه جزیرة العرب، مکه ۱۳۸۴/۱۹۶۴.
(۸) محمدباقربن محمد تقی مجلسی، بحارالانوار، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۹) یاقوت حموی، معجم البلدان، چاپ ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳، چاپ افست تهران ۱۹۶۵.

[ویکی شیعه] بَرَهوت جایگاهی در عالم برزخ که بر اساس اعتقادات شیعیان و روایات، ارواح کافران پس از مرگ به آنجا منتقل می شود. بخشی از سرزمین حضرموت یمن نیز برهوت نام دارد و بر اساس روایات، بین برهوت در برزخ و این مکان جغرافیایی ارتباط وجود دارد.
در قرآن نامی از برهوت برده نشده است. در کتاب کافی، در فصل «کتاب الجنائز، بابٌ فی ارواح الکفار، و بابُ جنّة الدنیا»، چهار حدیث درباره برهوت آمده است. بر اساس این روایات، برهوت نام بدترین چاه آتشین است که روح کافران در آن عذاب می شود و بدترین آبی که بر روی زمین جاری است آب این سرزمین است که ارواح کافران در آن رفت و آمد دارند. در حدیثی دیگر برهوت نام سرزمین گرم و آتشینی در یمن است که ارواح کافران روزها در آنجا جمع شده و یکدیگر را می شناسند و شبانگاهان به جهنمی برزخی برده شده و در آنجا عذاب می شوند.
در کتاب های جغرافی، «برهوت» نام سرزمین خشکی در شرق شهر تَریم، واقع در حضرموت یمن است. در این مکان چاهی نیز به همین نام وجود دارد. در برخی روایاتی که به موضوع برهوت پرداخته شده نیز به همین مکان جغرافیایی اشاره شده است.