کلمه جو
صفحه اصلی

بیهار

دانشنامه عمومی

بیهار (به هندی: बिहार، به اردو: بهار) یکی از ایالات کشور هند است.
مرکز آن شهر پَتنه است. ببهار در جلگهٔ پهناور ایندوس و گَنگ واقع شده است. ایالت بیهار از مغرب به اوتارپِرادِش، از شمال به نپال، از مشرق به بنگال و بنگلادش، و از جنوب به اُریسه محدود است.
وسعت آن ۸۷۷، ۱۷۳ کیلومتر مربع است. جمعیت آن در سال ۲۰۱۱ میلادی ۱۰۳٬۸۰۴٬۶۳۷ تن بوده، که ۱۴٪ آنان مسلمان بوده اند.
گویش بیشتر مردم هندو مذهب آن بهج پوری و میتهیلی و ماگهی است که آنها را گویش های بهاری می نامند و به بنگالی شبیه ترند تا به هندی؛ اما هندی، زبان رسمی اداری و آموزشی است.

دانشنامه آزاد فارسی

بیهار (Bihar)
(یا: بِهار) ایالتی در شمال شرقی هند، با ۹۹,۱۹۹ کیلومتر مربع مساحت و ۷۷,۶۳۳,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۱). پاتنا، مرکز ایالت و بزرگ ترین شهر آن است. رود گنگدر شمال این ایالت از غرب به شرق، از میان جلگه های آبرفتی زیرکشت می گذرد، که همواره در معرض خشکسالی و سیل قرار دارند. بعضی از بزرگ ترین معادن مس، زغال، و آهن هند در این ایالت قرار دارد که پانزده درصد از تولیدات معدنی هند را تأمین می کند. این ایالت یک ناحیۀ حاصل خیز زراعی است و برنج، گندم، ذرت، نیشکر، و تنباکو محصولات عمدۀ آن را تشکیل می دهد. بیهار در مهم ترین دوره های تاریخ هند نقش اساسی داشته و مهد دیانت بودایی است. روستای بوده گایا، که برای بوداییان بسیار محترم است، در غرب قسمت مرکزی بیهار قرار دارد. بر طبق روایات بودایی، در این جا بود که زیر یک درخت (انجیر معبد) نور معرفت بر بودا تابید و مأموریت او آغاز شد. بیهار در اواخر قرن ۶ق/۱۲م به تصرف مسلمانان درآمد و تا ۹۸۴ق/۱۵۷۶م در اختیار خاندان های گوناگون مسلمان، نظیر لودیان، الیاس شاهیان، حَبَشیان، سید حسین شاهیان، سوریان، و کررانی ها بود. در این سال، سلیمان کررانی به اطاعت جلال الدین اکبر درآمد و بیهار به قلمرو دولت مغولان هند پیوست. در ۱۱۷۹ق/۱۷۶۵م به تصرف کمپانی هند شرقیِ انگلستاندرآمد.


کلمات دیگر: